دیدارهای پیاپی رهبر چین  

شی جین پینگ، رهبر چین و دبیرکل حزب کمونیست این کشور، پس از غیبت مرتبط با کووید ۱۹ بار دیگر به عرصه بین المللی بازگشت. رییس جمهور چین پس از اولین سفر به ازبکستان در ارتباط با اجلاس همکاری شانگهای، سلسله دیدارهایی را با رهبران گروه موسوم به ۲۰ در اندونزیا داشت. او ۸  دیدار دوجانبه را در حاشیه این اجلاس به صورت زنجیره ای برگزار کرد. قابل توجه ترین دیدار او با جو بایدن، بود که سه ساعت به طول انجامید. فرصتی برای هر یک از این دو برای ارسال پیام هایی برای پرهیز از تنش در عین رقابت استراتیژیک اقتصادی. بایدن در این دیدار اطمینان داد که « چین و ایالات متحده امریکا می توانند بر اختلافات خود غلبه کنند، از تبدیل رقابت به درگیری جلوگیری کنند » و برای همکاری در مورد چالش های بزرگ جهانی مانند وضعیت اضطراری آب و هوا تلاش کنند. دیدار آن دو این پیامی را به همراه داشت که روابط امریکا و چین می تواند مورد تجدید نظر قرارگیرد.

در دیدار با آنتونی آلبانیز، نخست وزیر استرالیا که روابط اش با چین شدید شده و کار به رقابت نظامی کشیده ، شی جین پینگ براهمیت ارتباط صریح برای کاهش اختلافات تاکید کرد.

رییس‌ جمهور چین در گفت وگوی پرتنش ۱۶ نوامبر با جاستین ترودو، نخست ‌وزیر کانادا، تاکید کرد که اعتماد تنها راه پیش رو است. بخشی از مذاکرات این دیدار پس ازچند روز به مطبوعات راه یافت.

دردیدارجو بایدن و شی جین پینگ چین تمایل خود را برای تبدیل کردن چین به یک قدرت میانجی بزرگ در صحنه بین المللی در زمانی که متحد روس آنها توسط غرب در اوکرایین زیرفشار است بیان کرد. رییس دولت چین در دیدار خود با امانویل مکرون رییس جمهور فرانسه گفت که طرفدار آتش بس در اوکرایین، پایان درگیری ها و گفت وگوست.

در چارچوب تصمیمات بیستمین کنگره حزب کمونیست چین در اکتوبر گذشته، چین خود را کشوری در جست وجوی ثبات در صحنه جهانی تعریف کرد. ثباتی که دومین قدرت جهانی برای راه اندازی مجدد جاده های ابریشم جدید به آن نیاز دارد. طرحی که بویژه پس از رویدادهای اوکرایین متزلزل شده است. چین از زمان پیوستن به سازمان تجارت جهانی (او ام س ) در سال ۲۰۰۱ ترسایی فعالیت‌های همه جانبه خود را در همه نهادهای چند جانبه به کار گرفته است. در این راستا، شی جین پینگ با دیدار با روسای جمهور کشورهای چند قاره سیریل رامافوزا، رییس جمهور افریقای جنوبی، مکی سال، رییس سنگالی، یون سوک یول از کره جنوبی، پدرو سانچز، اسپانیا والبرتو فرناندز، ارجنتاین، از هیچ جنبه ای از استرایتژی چند بعدی خود غافل نشد و بدین ترتیب نفوذ فزاینده چین را به نمایش گذاشت. این گفت وگوها به طورنمادین شی جین پینگ را به یک رهبر مورد نیاز در صحنه خارجی تبدیل کرد. بویژه تنوع پیشنهادات رهبری چین به رهبران جهان درنهایت به عنوان یک الگوی متقابل برای مقابله با دیپلوماسی تمریکایی که حول شکاف های ایدیولوژیک به «اصطلاح دموکراتیک »سازماندهی شده است قرارگرفت . چین عزم خود را برای به چالش کشیدن دیپلوماسی امریکا و نقش اصلی خود در آینده را به جهان نشان داد.

منبع : L'Humanité

بامـداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۲ـ۲۲۱۱

Copyright ©bamdaad 2022

دوران دشوار پس از انتخاباتریاست جمهوری در برازیل

پیروزی لولا* درانتخابات ریاست جمهوری برازیل موفقیت بزرگی برای دموکراسی بود. درهمین ارتباط روزنامه اومانیته با مود چیریو، مورخ ومتخصص امور سیاسی برازیل گفت وگویی کرده که آن را در ادامه می خوانید:

اومانیته : نتیجه انتخابات ریاست جمهوری را چگونه تفسیر کنیم؟

مود چیریو: این یک نتیجه قابل پیش بینی بود. نظرسنجی هایی بر محور باخت لولا در این انتخاب منتشر می شد که کاملا اشتباه بود. فشار بر بخشی از رای دهنده گان، قدرت نیوفاشیست ها زمانی که خود را در رأس دولت می بینند نتوانست آن نظرسنجی های تقلبی در جنگ روانی با مردم را ثابت کند.

البته نباید دچار خوش بینی شد. تاریخ نشان داده که حکومت های فاشیست قدرت را به میل خود و به آسانی رها نخواهند کرد و از تمام ابزارهای قانونی و غیرقانونی که در اختیار دارند برای حفظ قدرت استفاده می ‌کنند. پیروزی لولا داسیلوا، موفقیت بزرگی برای دموکراسی در کشورما بود. البته مشاهده می کنیم که بولسوناریزم هنوز در جامعه ریشه دار است. بخشی از جمعیت فریب خورده به عقاید او پابند است. نیوفاشیزم توان رادیکالیزه کردن عقاید بخشی از مردم را دارد. پذیرش خشونت سیاسی و اجتماعی و نفی کثرت‌ گرایی در دوران ریاست جمهوری بولسوناریزم عمیق ریشه دوانده است. رای چپ ستیزی که در دوران او در جامعه گسترش یافت باید حذف شود.

اومانیته : چه نتیجه ای می توان از چهار سال حکومت راست افراطی گرفت؟

مود چیریو:دوران تصدی ژایر بولسونارو نشان دهنده یک شوک نیولیبرالی بود. نهادهای کنترول دولتی در زمینه حفاظت از محیط زیست و حقوق کارگران زیرسوال رفت. دگرگونی دولت توسط بولسونارو خشونت در جامعه را تشدید کرد و روابط اجتماعی رابه خطر انداخت و در نتیجه به ضعیف‌ ترین افراد آسیب ‌رساند، چه مردم بومی که از قلمرو خود در برابر جنگل ‌زدایی دفاع می ‌کنند ، وچه کارگران فقیری که در زمینه روابط کاری خود کمتر مورد حمایت قرار گرفتند. بولسوناریزم با حیله برخلاف سایرحکومت‌های استبدادی خشونت علیه اقلیت‌ها یا مخالفان را اعمال نمی ‌کند، بلکه به خشونت مشروعیت می بخشد. خشونت در جامعه برازیل افزایش یافته است. دولت بولسونارو در مواجهه با بیماری کووید بیش از نیم میلیون نفر از مردم برازیل را به کشتن داد. دولت آگاهانه از حمایت از جمعیت در برابر بیماری کووید خود داری کرد و منطق حاکم خود را درسایر روابط اجتماعی به کار برد. آنها معتقد بودند که قوی ترین انسانها درمقابله با بیماری پیروزمیشوند. اعمال قدرت نه تنها از سال 2018 ترسایی بلکه از زمان برکناری غیرقانونی دیلما روسف در سال 2016 ترسایی اعمال شد. برازیل امروز نظامی است و در آمدن از این حالت برای دولت لولا دشوار است. نظامی شدن روابط دولت با مردم در زمان بولسورناریزم دموکراسی را نشانه گرفت. این شرایط با رفتن بولسوناریزم تمام نمی شود. زیرا در همه سطوح دولت رسوخ داده شده است. راست افراطی علیرغم باخت در انتخابات ریاست جمهوری همچنان بسیاری از فرمانداران ایالتی را دراختیار دارد و در مجلس سنا و مجلس نماینده گان اکثریت کرسی ها را در اختیار دارد.

اومانیته : بنابراین، در اول جنوری ۲۰۲۳، نه یک دولت چپ به ریاست لولا، بلکه یک مجری وحدت ملی تشکیل خواهد شد. آیا خطر ناامید شدن مردمی وجود ندارد؟

مود چیریو:البته بخشی از رای دهنده گان که به لولا رای دادند این امید را دارند که او بتواند برنامه خود را اجرا کند. با این حال، اعمال آن به مذاکرات بسته گی دارد. باید از پیروزی نیروهای چپ در قدرت امیدوار بود. در انتخابات ریاست جمهوری نیمی از جمعیت برازیل در خیابان ها شادی کردند، زیرا سرانجام، حکومت نفرت، حکومت تحقیر فقرا، ناقض حقوق زنان، تحقیر کننده بومیان و سیاه پوستان شکست خورد. قدرت بولسوناریست در دستگاه ریاست جمهوری شکست خورد، اما نه در همه عرصه های دیگر، زیرا نیوفاشیزم در انتخابات اینده ایالتی ممکن است موفق شود. آنها پول و توانایی دستکاری افکار عمومی را دارند. ما در گام اول برای زدودن افکار بولسوناریزم در جامعه برنده شدیم، اما نه در جنگ بزرگی که در پیش است. ما با یک موقعیت ساده روبرو نیستیم، بلکه با پایان یک رژیم روبرو هستیم!

*لوییز ایناسیو لولا داسیلوا (Luiz Inácio Lula da Silva )

منبع :اومانیته ( ترجمه آذرنگ)

Brésil. « La victoire de Lula est un immense succès de la démocratie» | L'Humanité (humanite.fr)

بامـداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۲ـ۰۹۱۱

Copyright ©bamdaad 2022

کمیته سازمان ملل متحد قطعنامه « حق ملت فلسطین در تعیین سرنوشت خود » را تصویب کرد

کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیرامون حقوق بشر و امور انسانی، اجتماعی و فرهنگی قطعنامه‌ ای را تصویب کرد که حق ملت فلسطین در تعیین سرنوشت خود را تایید می ‌کند.

به نقل از «خبرگزاری وفا » ـ فلسطین، مصر با هماهنگی فلسطین این قطعنامه را به نماینده گی ازکشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی به سازمان ملل متحد ارایه کرد.

این قطعنامه حمایت اکثریت کشورهای عضو سازمان ملل متحد از جمله کشورهایی از اتحادیه اروپا، کشورهای امریکای لاتین، اسیا و افریقا را به دست آورد و قراراست برای تصویب از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد اواسط ماه دسامبر مطرح شود.

۱۶۷ کشور به این قطعنامه رای مثبت، پنج کشور رای منفی و هفت کشور رای ممتنع دادند.

این قطعنامه بر حق ملت فلسطین درهرمکانی که حضور دارند برای تعیین سرنوشت خود و دستیابی به آزادی تاکید دارد و آن را شرط اصلی برای دستیابی به راه حلی عادلانه و جامع برای مساله فلسطین می ‌داند.

درهمین راستا، ریاض المالکی، وزیر خارجه فلسطین از کشورهایی که به این قطعنامه رای مثبت دادند، تشکر کرد و گفت، حق تعیین سرنوشت مبنای تمامی حقوق بخصوص برای ملت فلسطین است که سالهاست تحت اشغالگری استعماری و نظام آپارتاید قرار دارد.

وی از جهان خواست، مکانیزمی عملی تعیین کند که ملت فلسطین را از تمامی حقوق خود از جمله حق درخواست از دادگاه کیفری بین المللی برای اتخاذ موضع قانونی پیرامون « ماهیت حقوقی اشغالگری استعماری اسراییل» برخوردار کند.

المالکی همچنین مواضع کشورهایی که به این قطعنامه رای منفی یا ممتنع دادند را رد کرد و گفت، این کشورها نمی توانند به حمایت از اشغالگر و جنایت های آن ادامه دهند. دادن رای ممتنع یا منفی استبداد و استکبارگری این اشغالگر را تشدید می ‌کند که تمامی قطعنامه ها و کنوانسیون‌ های بین‌المللی را نقض کرده است.

کمیته چهارم مجمع عمومی سازمان ملل متحد شامگاه جمعه بنا به پیشنهاد فلسطین با صدور حکمی، از دیوان بین‌ المللی کیفری خواست استفساریه خود را درباره « ماهیت حقوقی اشغالگری استعماری اسراییل » در سرزمین فلسطین از جمله بیت امقدس اشغالی اعلام کند.

در این رای‌ گیری ۹۸ کشور عضو سازمان ملل متحد به این طرح رای مثبت داده و در مقابل ۱۷ کشور از جمله امریکا، ایتالیا، المان، استرالیا، کانادا، اتریش و جمهوری چک به آن رای مخالف داده و ۵۲ کشور نیز رای ممتنع دادند.

طبق این قطعنامه، فلسطینی‌ها از دادگاه لاهه می‌ خواهند حکم کند که اشغالگری رژیم صهیونیستی مطابق آنچه در قطعنامه شماره ۲۴۲ شورای امنیت آمده، موقتی نیست و این اشغالگری باید از طریق مذاکرات براساس فرمول زمین در برابر صلح پایان یابد.

محمود عباس: صلح و ثبات با احقاق حقوق ملت فلسطین برقرار می‌ شود

بر بنیاد یک گزارش دیگر محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان فلسطین بمناسبت در ۱۵ نوامبر سی و چهارمین سالروز صدور «سند استقلال» فلسطین اعلام کرد که صلح و ثبات از طریق به رسمیت شناختن حقوق ملت فلسطین و در راس آن تشکیل کشور مستقل به پایتختی بیت المقدس شرقی ممکن است.

به نقل از خبرگزاری فلسطینی« معا » محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین به این مناسبت گفت: ملت فلسطین امروز به ‌رغم تمام جنایت‌های اشغالگران به آرمان‌های ملی پابند است چرا که به عادلانه بودن مساله خود ایمان دارد. اشغال یک روزی به پایان می ‌رسد.

محمود عباس گفت: بیانیه استقلال که یاسر عرفات، رییس فقید تشکیلات خودگردان فلسطین در مقابل شورای ملی فلسطین در الجزایر آنرا اعلام کرد نقطه عطف مهم و سرنوشت‌سازی در تاریخ مساله فلسطین است و راه را برای مرحله جدیدی از مبارزه باز کرد که پایه و اساس آن قبول قطعنامه‌ های بین ‌المللی و ورود فلسطین به سازمان ملل به عنوان شریک اصلی جامعه بین ‌المللی است.

وی گفت: به لطف فداکاری ‌هایی که در راه حمایت از حقوق مشروع مان صورت گرفت بیش از ۱۴۰ کشور فلسطین را به رسمیت شناختند و فلسطین به ده‌ ها نهاد بین‌المللی پیوست. ملت فلسطین از زمان امضای معاهده شوم بالفور مبارزه خود را آغاز کرد و هرگز از حقوق ملی خود دست نخواهد کشید و آرمان‌ های خود را که موجب قربانی شدن هزاران تن از فرماندهان و جوانان ما شد، تا زمان تشکیل کشور فلسطین به پایتختی بیت المقدس شرقی کنار نخواهد گذاشت.

رییس تشکیلات خودگردان فلسطین گفت: برای اینکه قطعنامه‌ های بین‌المللی را به رسمیت بشناسیم و آن را به عنوان مرجع تحقق صلح عادلانه و فراگیردر نظربگیریم باید جامعه بین‌المللی بر اسراییل فشار بیاورد تا آن را مجبور به قبول قطعنامه‌های سازمان ملل متحد و کنار گذاشتن سیاست یک بام و دو هوا کند چراکه ما ادامه اشغال را نمی ‌پذیریم و مواضع جدی را برای حمایت از حقوق ملت خود و توقف جنایت‌های اسراییل و شهرک ‌نشینان اش اتخاذ خواهیم کرد. هر روز بیشتر از روز قبل ثابت می ‌شود که اسراییل شریک واقعی صلحی نیست که امنیت و ثبات را برای منطقه و جهان تضمین کند.

بر اساس یک گزارش دیگر محمد ششم، پادشاه مراکش بر حمایت رباط از تشکیل کشورمستقل فلسطین تاکید کرد.

روزنامه رای الیوم نوشت که  محمد ششم، پادشاه مراکش در پیام تبریکیه به محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین به مناسبت « سالروز استقلال فلسطین » گفت: ما از تلاش‌ها برای احقاق حقوق عادلانه ملت فلسطین و در راس آن تشکیل کشور مستقل فلسطین به پایتختی بین اامقدس شرقی براساس قطعنامه‌های مشروع بین المللی حمایت می ‌کنیم.

وی گفت: ما امیدواریم که ملت فلسطین بتواند به پیشرفت و شکوفایی در سایه صلح، آزادی و استقلال برسد.

سه شنبه فلسطینی‌ ها مراسم سی و چهارمین سالروز صدور «سند استقلال » را که در آن «تشکیل کشور مستقل فلسطین با پایتخت بیت المقدس » اعلام شده بود، برگزار کردند.

محمود عباس، رییس تشکیلات خودگردان فلسطین به این مناسبت اعلام کرد که صلح و ثبات از طریق به رسمیت شناختن حقوق ملت فلسطین و در راس آن تشکیل کشور مستقل به پایتخت بیت المقدس شرقی ممکن است.

به رغم صدور سند استقلال فلسطین در ۱۵ نوامبر ۱۹۸۸ فلسطینی‌ها همچنان تحت اشغال اسراییل هستند.

بامـداد ـ سیاسی ـ ۳/ ۲۲ـ۱۸۱۱

Copyright ©bamdaad 2022

زنان افغان در آرزوی دموکراسی

هایده صدیقی

امروزه بسیاری از نظام های سیاسی خود را دموکراسی اعلام می کنند و اعمال خود را با دموکراسی توجیه می نمایند. باید در نظرداشت که به منظور ایجاد دموکراسی، وضع مقررات قانونی به تنهایی کافی نیست و لازم است که ارزش های دموکراتیک در زنده گی اجتماعی منعکس شود و افراد از آزادی های مدنی، حقوق و همه امکانات و فرصت های مساعد مستفید شوند. آزادیهای فردی زیربنای توسعه جامعه است و یکی از اشکال مهم این آزادی، توانمندی افراد و گسترش آن در زنده گی روزمره، افزایش توسعه انسانی، بخصوص توانمند سازی زنان است. همچنان  یکی از موضوعات اساسی در دموکراسی، حضور و نقش فعال زنان در فرایند توسعه سیاسی جامعه است، زیرا زنان به عنوان نیمی از نیروی انسانی موجود در جوامع می توانند نقشی به سزا در توسعه جوامع انسانی ایفا کنند.

براساس نظریه نوسازی، دموکراسی در سایه توسعه اقتصادی رشد می کند و تحقق می یابد. اما، برابری جنسیتی و توانمندی افراد بخصوص توانمندسازی زنان محصول ظهور دموکراسی است. گاهی نابرابری جنسیتی بخصوص در کشورهای اسلامی نظیرافغانستان، منجر به کاهش یا حتا عدم مشارکت زنان در جوامع می شود وسبب عدم رشد و توانمندسازی زنان می گردد. ضعف ساختارهای زیربنایی، حاکمیت نظام های سیاسی تمامیت خواه، ساختارهای فرهنگی- آموزش ضعیف، نظام های مردسالارانه و نگرش های منفی به ماهیت مسایل سیاسی از جمله عواملی تاثیرگذار برتوانمندی زنان و عدم مشارکت و حضورفعال زنان در جامعه است.

توانمندسازی زنان عامل اصلی بهبود و استقرار دموکراسی در جوامع اند و نقش خیلی مهم و سازنده را در راستای ترقی و پیشرفت جامعه و ایجاد دموکراسی دارند و این توانمندسازی زنان و تربیت انسان های مدنی و دموکرات، برای ایجاد و استقرار دموکراسی جز از راه آموزش و پرورش میسر نیست. چنانچه زنان تحصیل یافته و مطلع، فرزندان تعلیم یافته با اندیشه و افکار و دیدگاه روشنگرانه را پرورش میدهند و زنان فرهیخته دراین مواجهه نقش فعال و کنشگر را ایفا می کنند. برعکس، زنان کم توان و نامطلع، نقش منفعل را خواهد داشت و توانی برای تربیت نسل بالنده را ندارند. اینجاست که مساله آموزش و تحصیل زنان و دختران به عنوان نخستین مربیان نسل نو جهت ایجاد جامعه مرفه واستقرار دموکراسی اهمیت مضاعف دارد. آموزش منجر به آگاهی زنان می شود؛ به گونه ای که به جای قبول وضعیت موجود، به دیدگاه های انتقادی روی می آورند و باورهایشان را به فرزندان خود منتقل می کنند.

بررسی آمارها و روند سیاسی نظام ها در افغانستان نشان میدهد که هرگاه حکومت ها به عدالت جنسیتی و تسهیلگری در امور زنان بخصوص در بخش آموزش و پرورش زنان و دختران میل داشته اند و کار کرده اند، تبعات این تصمیم گیری در عامه مردم به سرعت ریشه دوانیده و زنده گی زنان و مردان را تغییر داده است که این سبب رشد و بالنده گی جامعه در ابعاد گوناگون گردیده است. برعکس، درجامعه ای که زن نقش برده را داشته باشد و همواره مورد خشونت و محروم از همه حقوق و آزادی هایش گردد، این وضعیت بالاخره سبب گسستن و فروریختن پایه های نظام و قدرت حکومت ها شده است که بالاخره منجر به تغییر در ساختارهای نظام و یا گاهی هم سبب نابودی حکومت ها شده است. چنانچه با تسهیلگری درامور زنان بخصوص در بخش آموزش و پرورش و زمینه های کاری جهت توانمندسازی زنان در افغانستان، پس از حمله نظامی امریکا به افغانستان، دختران زیادی به مکاتب رفتند، استراتیژی ها و برنامه های لازم برای ارتقا ظرفیت زنان در سراسرافغانستان تطبیق و عملی شد و زنان  در این زمینه پیشرفت های چشمگیری داشتند. زنان دراحزاب سیاسی، رسانه ها، پایه های بلند حکومتی، در عرصه های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی حضور فعال داشتند و دوشادوش با مردان کار و فعالیت می کردند.

متاسفانه، با بسته شدن مکاتب دختران در افغانستان ومحروم شدن دختران و زنان از حق تعلیم، وضع محدودیت ها بر فعالیت های زنان در عرصه های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، حذف زنان از تشکیلات حکومت و ادارات دولتی، محدودیت ها بر کار و فعالیت های رسانه ها بخصوص زنان و دختران خبرنگار و نویسنده، وضع مقررات اجباری خلاف معیارهای دموکراسی و اصول تعلیم و تربیه در دانشگاه ها بر دانشجویان دختر، فلج شدن نهادهای مدافعین حقوق زن از جمله سازمان منع خشونت علیه زن، ازبین رفتن آزادی های مدنی افراد نظیر ازادی بیان، ترک هزاران افراد خبره و آگاه امورازجمله اساتید و دکتوران مسلکی و با تجربه، اعضای کادرعلمی از وطن و صدها اشخاص روشن فکر و دانشمند اعم از زنان و مردان، و صدها موارد مشابه دیگر، یکبار دیگر افغانستان دست خوش وضع مقرره هایی برای زنان و آزادی آنها شد.

تاریخ سیاه بازهم در افغانستان تکرار شد و یکبار دیگر مردم افغانستان بخصوص زنان و مردانی که در راه رسیدن به دموکراسی خوشبین بودند وبرای رسیدن به دموکراسی و آزادی های مدنی و حقوق شان سال ها مبارزه و تلاش کردند در حال حاضر دور از دموکراسی، نگران آینده خویش و فرزندان شان در یاس و نا امیدی بسر می برند و با استقرار مجدد نظام استبدادی طالبان دیگر امیدی به فردای بهتر و جامعه عاری از خشونت ها در فضای دموکراسی نیست. متاسفانه دراین خصوص، جامعه جهانی و مدافعین حقوق بشرهیچ گونه حرکت که افغان ها را در بدست آوردن آزادی های فردی و حقوق مدنی شان در آینده نوید دهد، صورت نگرفته است و این برای مردم افغانستان بخصوص برای زنان که از حق کار و تحصیل و آزادی محروم اند، تاسف بار و نگران کننده است. اما، آیا  جامعه جهانی در تعامل با طالبان موفق به دست یافتن به آزادی های زنان و دختران در افغانستان می شود؟ و چه تضمینی وجود دارد تا پس از تعامل جامعه جهانی با حکومت طالبان، زنان در افغانستان به اساسی ترین حقوق شان که همانا حق تعلیم و حق کار است، دست یابند؟ درشرایط فعلی، مردم افغانستان بخصوص زنان و دختران محروم از تحصیل، فعالان جامعه مدنی، خانواده رسانه ای، متخصصین و روشن فکران که سال ها برای آزادی بیان و حقوق انسان ها کار و مبارزه کردند، به حمایت و پیشتیبانی جامعه جهانی و کشورهای دموکرات ونهاد های مدافع حقوق زن نیاز دارند .   

بامـداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۲ـ۰۶۱۱

Copyright ©bamdaad 2022