تاریخچه ۸ مارچ روز جهانی زن

 

 

گزینش و ترتتیب از زلیخا پوپل

 

تاريخ روز جهانى زن هم زمان تاريخ مبارزه سياسى و اجتماعى عليه تبعيض است. اين روز روز همبستگى براى مبارزه در راه برابرى حقوق و شرايط بهتر كارى و زنده گى زنان است.

انتخاب تاريخ روز هشتم ماه مارچ به عنوان روز جهانى زن به خاطره مبارزه زنان كارگر نساجى در سال ۱۸۵۷ در شهر نيويورک  امريكا بر مى گردد.

شرايط كارى سخت و غير انسانى و دستمزد كم كارگران زن كه در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم همراه با مردان در كشورهاى صنعتى وارد  بازار كار شده بودند، آنان را وادار به اعتراض و مبارزه صنفى به شكل هاى سازمان يافته و يا غير متمركز عليه  اين بى عدالتى مى كرد.

دراين روز كارگران نساجى زن در يك كارخانه بزرگ پوشاك  براى اعتراض عليه شرايط بسيار سخت كارى و وضعيت اقتصادي شان دست به اعتصاب زدند. خاطره اين اعتصاب براى كارگران نساجى باقى ماند. نارضايتى عمومى ازاين شرايط براى زنان كارگر ادامه داشت .

درهشتم مارچ سال ۱۹۰۸، بعد از گذشت بيش از پنجاه سال كارگران زن كارخانه نساجى كتان در شهر نيويورك با خاطره اعتصاب در اين روز، به دليل تبعيض و محروميت و فشار زياد كار در مقابل حقوق بسيار كم اعتصاب خود را شروع كردند. صاحب اين كارخانه به همراه نگهبانان براى جلوگيرى از همبستگى كارگران ديگر بخش ها با اين  اعتصاب و سرايت آن به بخش هاى ديگر اين زنان را در محل كار خود در كارخانه محبوس كرد. به دلايل ناشناخته اى آتش در كارخانه درگرفت و فقط تعداد كمى از كارگران زن محبوس توانستند خود را نجات دهند. ۱۲۹ كارگر زن در آتش سوختند.

روز هشتم ماه مارچ بر پايه سنتى مبارزه كارگران زن عليه شرايط سخت كاريشان در خاطره ها ماند. درسال هاى بعدی در كشورهاى مختلف اروپايى و امريكا مبارزه زنان به شكل تظاهرات و اعتصاب كارى عليه فشار، تبعيض و استثمار كارى و همينطور براى داشتن برابرى حقوق در اجتماع و عليه جنگ  ادامه پيدا كرد.

 

از جمله يكى از مهمترين مدافعان حقوق زنان  در كشور المان خانم كلارا زتكين  (۱۸۵۷-۱۹۳۳) خواست هاى مبارزان زن درالمان را مبنى بر هشت ساعت كار در روز براى زنان  همينطور حق داشتن تعطيلات و مرخصى  زايمان  و برابرى حقوق در مقابل قانون مطرح كرد.

در اروپا دومين كنفرانس سوسياليستى بين المللى زنان كه در آن صد شركت كننده از هفده كشور جهان شركت داشتند، به پيشنهاد كلارا زتكين در ۲۷ اگست سال ۱۹۱۰ در كوپنهاگن روز هشتم ماه مارچ  به عنوان روز زن  و براى دفاع از حقوق آنان در مقابل تبعيضات مختلف و چند جانبه  برگزيده شد.

اولين روز جهانى زن در ماه مارچ ۱۹۱۱ در دنمارك، المان، اتريش، سويس و امريكا برگزار شد. ميليون ها زن در برگزارى اين روز شركت كردند.  خواست هاى اساسى زنان عبارت بودند از قوانين حمايت كننده كار براى زنان، حق راى و شركت در انتخابات، عليه جنگ هاى امپرياليستى، برابرى مزد با مردان در مقابل كار مساوى، هشت ساعت كار در روز، حمايت از مادر و كودک، تعيين حداقل مزد.

به دليل بحران عمومى اقتصادى جهان در سال هاى سى و در همين ارتباط خطر فاشيسم  مسایل مبارزاتى زنان در حاشيه قرار گرفت.

در فاصله دو جنگ جهانى علاوه بر موضوعات قبلى  حق قانونى سقط جنين و حمايت از مادران نيز از اهميت خاصى برخوردار شد. اين مبارزه به يك حركت بزرگ تبديل شد به دليل بحران اقتصادى كه در آن زمان تمام اروپا را در بر گرفته بود، سالانه حدود يك ميليون زن وادار به سقط جنين  مى شدند. به دنبال آثار منفى اين سقط جنين هاى غير قانونى در سال ۱۹۳۱ تنها در المان حدود ۴۴۰۰۰ زن  به مرگ رسيدند.

از طرف ديگر مساله برابرى مزد در مقابل كار برابر، كوتاه كردن ساعات كار، پايين آوردن قيمت اجناس وغيره نيزاز خواست هاى زنان  بودند.  خواست هايى كه براى امروز ما هم غريبه نيستند.

با روى كار آمدن حكومت ديكتاتورى فاشيستى در كشور المان و ممنوع كردن هرگونه تشكل مخالف امكان برگزارى اين روز غير ممكن گرديد.

با وجود اينكه در اين سال ها مبارزان حقوق زنان تاكيد زيادى روى وضعيت اقتصادى زنان و فشارها و تبعيض در محيط كار بر آنان داشتند و كمتر به بافت مردانه و پيچيده جامعه پرداخت مى شد، ولى زنان مبارز از كشورهاى مختلف  خواست هاى خود  براى رفع تبعيض در خانواده و كار تربيتى زنان را نيز مطرح كرده بودند.

بعد از جنگ جهانى دوم در كشورهاى اروپاى شرقى جشن روز زنان در سال ۱۹۴۶ دوباره برگزار شد. در اين كشورها روز زن به عنوان جشن رسمى و از طريق دولتى نيز به دليل نشان دادن تمايلات حكومت به بهبود وضع زنان گرامى داشته مى شد.

دركشورهاى اروپاى غربى در ابتدا بعد از جنگ هيچ برنامه اى در ارتباط با روز زنان برگزار  نمى شد. بعدها اين روزبه عنوان روز مبارزه براى خواست هاى عمومى زنان و روز خانواده و جشن عمومى زنان تبديل شد.

در سال هاى هشتاد بود كه در اين  كشورها  روز هشتم مارچ باز هم اهميت و معنای خاصى پيدا كرد. دوباره موضوعاتى مانند برابرى حقوق زنان در تمام عرصه هاى زنده گى، حق سقط جنين، رفع تبعيض در زندگى خانواده گى  و حمايت از مادران در دوران حاملگى و بعد اززايمان مورد توجه قرار گرفتند. يكى از نقاط اوج اين اعتراضات در سال ۱۹۹۴ روز اعتصاب زنان بود كه بيش از يك ميليون زن در سراسر المان عليه تبعيض و نابرابرى در حقوق زنان  در آن شركت كردند.

امروزه بزرگداشت اين روز در تقريبا تمامى كشورها به عنوان روز اعتراض عمومى به اجحاف و فشار بر روى زنان و هم چنين تجليل از كسانى كه اين مبارزه را شروع كردند و براى دگرگونى و بهبود وضع زنان تلاش ورزيدند، برگزار مى شود.

در طى دو قرن گذشته پيشرفت ها براى به رسميت شناختن و قبول حقوق اوليه و انسانى زنان اندك نبوده. در اكثر كشورهاى جهان حق راى زنان و شركت آنان در فعاليت هاى سياسى و اجتماعى به رسميت شناخته شده است. با وجود اين راه طولانى براى انجام واقعى اين خواست ها در پيش است. زنان هنوز در موارد زيادى در خانواده، در اجتماع و يا در محيط كارمورد خشونت قرار مى گيرند. قوانين زن ستيز در بسيارى از كشورها عمل مى كنند.  براى  نيروى كار زنان در مقابل كار مساوى با مردان هنوز حتا در كشورهاى صنعتى كمتر پرداخت مى شود، درآمد نسبى زنان در همه كشورها بسيار پايين تر از مردان است.

آنان از امكانات آموزشى و بهداشتى به مراتب كمترى برخوردارند.  سه چهارم بيسوادان درسطح جهان را زنان تشكيل مى دهند. اكثر آواره گان و پناهنده گان جنگى زنان اند. تازه در دو ماه پيش بود كه در كشور تركيه كشتن زنان تحت  نام قتل ناموسى به عنوان جرم قتل شناخته شد. تعيين پوشش معين براى زنان، اجبار به  حجاب و يا بى حجابى، قاچاق و خريد و فروش زنان، سواستفاده جنسى از آنان و غيره و غيره از نمونه اجحافات آشكار عليه حقوق زنان هستند كه امروزه بطور عادى و در همه جا اجرا مى شوند. 

از تاريخ برگزارى اولين روز زن ۱۰۷ سال مى گذرد. اما هنوز هم  دلايل زيادى وجود دارد كه به عنوان زن و يا مدافع حقوق زنان در اين روز از خواست هاى اوليه آنان در سراسر جهان به پشتيبانى برخيزيم.

 

 بامداد ـ زنده گی سازمانی ـ ۴/ ۱۵ـ ۰۷۰۳

چرا هشتم مارچ ؟

 

زلیخا پوپل

کارشناس امور اجتماعی و مسوول شعبه امور اجتماعی شورای اروپایی حزب مردم افغانستان

 

هشتم مارچ روز تثبیت مبارزات داد خواهانه زنان در سراسر جهان!
هشتم مارچ روز پیکار مقدس و عادلانه زنان در برابر ظلم و ستم طبقاتی!
هشتم مارچ یعنی روز عقد پیمان مشترک زنان بخاطر حقوق حقه شان!
هشتم مارچ یعنی روز مبارزه بخاطر مزد مساوی در برابر کارمساوی !
هشتم مارچ روز شناسایی هویت و شخصیت زنان!
هشتم مارچ روز ندای صلح ، آزادی ، دموکراسی!
هشتم مارچ روز پیروزی بر جنگ!
هشتم مارچ روز عدالت بر علیه بی عدالتی و بی حقوقی!
هشتم مارچ روز فریاد دادخواهانه علیه ستم خشونت بر زنان!
هشتم مارچ روز ندای اتحاد و همبستگی زنان سراسر جهان !
این روز نه سیاه را میشناسد و نه سفید را ،گذشته از همه تعصبات لسانی، قومی ، مذهبی، گروهی  و حزبی.
بدین مناسبت که یکصدو هفت سال قبل توسط کلارازتکین پایه گزاری و نهاد گذاشته شد عمیقترین شاد باش ها و تبریکات خود را به خاطر این رویداد تاریخی که از اهمیت والایی برخوردار است؛ به تمامی زنان دنیا و کشور ستمدیده خود به مادران و خواهران قهرمان ، دلیر شجاع، پیشتازان، کارگران، کسبه کاران ، فقرا و تهیدستان مبارکباد و تهنیت عرض میدارم .
امیدوارم با وحدت و یکپارچه گی در راه رفع هرنوع نواقص ( تجاوزجنسی،تجاوز فرهنگی، فساد اخلاقی، فساد اجتماعی،سنگسار ، بی عدالتی ، خود سوزی، بینی بریدن ها ،تبادله با پول ، تبادله با حیوان، ظلم ،ستم خانواده گی، فقر ، تنگدستی ) مبارزه نموده و در راه پیروزی بر اینها دست به دست هم داده تا باشد زنی را از چنین هوا و حالات مبرا و دور بینیم.
تاریخ شاهد است که رفع این همه نواقص بدون اتحاد ،همبستگی و مبارزه دوامدار امکان نا پذیر است .

زنده و جاودان باد زنان افغان و زنان سراسر جهان!

 اتحاد ما پیروزی ماست!

 

بامداد ـ زنده گی سازمانی ـ ۳/ ۱۵ـ ۰۷۰۳

      شمع وفـا

 

سالها شمع وفا افروختیم

گرچه برداغ جفا ها سوختیم

آبدیده تا شدیم پخته جوش

در اصول همگرایی سخت کوش

قطره قطره تا بهم یکجا شدیم

موج نیرومند این دریا شدیم

گرمی خورشید درآغوش ما

هست باراین وطن بردوش ما

گرچه این ره پر زمارو گژدم است

هرچه باشد لیک راه مردم است

چون ندارد حاصلی این تکروی

جان من با جمع خود چون نگروی

میرویم ومیرسیم با کاروان

زنده با دا همرهان و دوستان!

تا نسازیم خویش را یک جان وتن

کی توانیم این وطن را ساختن

افتخار ما صفای وحدت است  

اقتدار ما وفای وحدت است

زنده با دا عزم فولادین ما  

زنده با دا جوشش دیرین ما !
(کوچی)

 

بامـداد ـ فرهنگی ـ ۳/ ۱۵ /۰۲۰۳

مژده :

نخستین شماره از سلسله نشرات بامداد ، ارگان رسانه ای شورای اروپایی حزب مردم افغانستان زیر عنوان : « زنان ، خواست ها و مبارزه» به پیشوازهشتم مارچ روز جهانی مبارزه زنان بخاطر صلح ، برابری و داد خواهی در ۱۲۸ رویه از چاپ برآمد.



این شماره شامل:

گفت وگوهای بی مانند ، پژوهش ها ، مقالات ، شعر، داستان و گزارش بوده و در آن مطالب زیرین را میخوانید.

 

 ۱ ـ سخن آغازین ، دکتر اسد محسن زاده

۲ـ پیام شاد باش شورای اروپایی حزب مردم افغانستان

۳ـ گفتگوبا دوکتوراناهیتا راتب زاد بنیاد گذارجنبش هشتم مارچ درافغانستان

۴ـ خروش موج جدید جنبش دموکراتیک زن درافغانستان ،  دکترشفیقه رزمنده

۵ ـ به بهانه ای هشتم مارچ  روز جهانی زن سال ۲۰۱۳ ترسایی، نسرین مفید 

۶ ـ گفتگوی بامداد با رفیق نجیبه آرش شخصیت فرهنگی و چهره سرشناس جنبش زنان درافغانستان

۷ـ نگاه گذرایی به فیمینیسم ، سحر سیندخت

۸ ـ  آموزه ها واندوخته هایی ازهشتم مارچ ، نادیه کوچی     

۹ ـ زنان افغانستان درمیان شکنجه و سنگسار، نسرین منصور

۱۰ ـ گفتگوی ویژه بامداد با خانم آرا فــاروق

۱۱ ـ دمارچ اتمه له ویاره دکه ورح ، زبیر شیرزاد

۱۲ـ نقش جنبش هشت مارچ و فمینینیسم در رهایی زنان جهان ، علی رستمی

۱۳ ـ به پیشواز هشتم مارچ روز بین المللی زن ، عزیزه عنایت

۱۴ ـ نقش تاریخی زن در سیر تحولات سیاسی، عبدالوکیل کوچی

۱۵ـ گفتگو با بانوی فرهیخته خانم ماگه رحمانی ،  وحیده زلمی

۱۶ ـ پیرهن مرده ، داستانی از نیلاب موج سلام

۱۷ــ من کیستم؟ سروده ای از دکتر حمیدالله مفید

این نشریه توسط شعبه تبلیغ و ترویج  شورای اروپایی حزب مردم افغانستان چاپ شده است.

رفقا، دوستان و سازمان های حزبی که مایل به دریافت این نشریه باشند؛ با فرستادن ایمیل به نشانی شعبه تبلیغ و ترویج شورای اروپایی و یا تارنمای بامداد ارگان رسانه ای شورای اروپایی با ذکر رقم مورد نیاز و نشانی پستی شان درتماس شوند.

نشانی ها :

شعبه تبلیغ و ترویج شورای اروپایی:

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

 

تارنمای بامداد :

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

 

بامداد ـ اجتماعی ـ۱۵/۳ـ ۰۵۰۳

 

بامداد

شماره اول ، سال اول ، حمل  ۱۳۹۳ خورشیدی

 

 

زنان ، خواست ها و مبارزه

 

به پیشوازهشتم مارچ روز جهانی مبارزه زنان بخاطر صلح ، برابری و داد خواهی

 

 

 

به کوشش داکتر اسد محسن زاده

 

سلسله نشرات بامداد، ارگان شورای اروپایی

اتریش می خواهـد به اسلام چهره اروپایی بدهـد

پارلمان اتریش برای اولین بار در طول یکصد سال گذشته اصلاحاتی را در قانون خود راجع به اسلام اعمال کرده که تا حد زیادی زنده گی مسلمانان کشور را تغییر می دهد.

یکی از این اصلاحات که از سوی رهبر مسلمانان با انتقاد روبرو شده است، به منع حمایت مالی مساجد و مدارس از خارج کشور مربوط می شود. به گفته ناظران ، کشورهای عضو ایتلاف جهانی برای مبارزه با نیروهای داعش در حال اروپایی کردن اسلام بوده و سعی دارند از شهروندان خود در مقابل تهدیدات تروریسم دفاع کنند.

سال ۱۹۱۲ دولت اتریش دین اسلام را به طور رسمی پذیرفت. در آن زمان قانون حضور اسلام در کشور به تصویب رسید. امروز در قلمروی اتریش نزدیک به ۵۶۰ هزار مسلمان زنده گی می کنند که حال باید منتظر تغییرات جدید در سبک زنده گی باشند. طبق قوانین موجود مسلمانان اجازه دارند در روزهای اعیاد دینی در خانه بمانند. علاوه بر این، در بیمارستان ها و زندان ها هم مسلمانان می توانند به موعظه های امام گوش کنند. درسازمان های دولتی به مسلمانان غذای حلال داده می شود. و در کشور نیز گورستان مخصوص مسلمانان ساخته اند.

نماینده گان مجلس امامان را وادار ساخته اند که دیپلوم داخلی داشته و به زبان المانی سخن بگویند. در دانشگاه وین، گروهی تشکیل شده که به امر تربیت اساتید و ارزیابی امامان مسلمانان می پردازد.

اما یک تغییر در قانون باعث انتقادات زیادی شد. مقامات امروز مانع از ارسال کمک های نقدی به مساجد و حوزه های علمیه در خارج از کشور می شوند. زبستیان کورتس وزیر همگرایی و عضو حزب  راستگرا مردم اتریش می گوید که اگر سایر کشورهای اروپایی از الگوی وین استفاده کرده بودند، اسلام به شکل اروپایی بوجود می آمد. وی می گوید: « ما قانون جدیدی برای اسلام تنظیم کرده ایم تا از یک طرف زنان و مردان مسلمان از حقوق بیشتری برخوردار شوند و از طرف دیگر مانع از انحراف مردم جامعه از قوانین عمومی شویم ».

به اعتقاد کورتس، کشورهای اسلامی می توانند از ابزارهای پولی با هدف فشار سیاسی بهره بگیرند، اما وین چنین چیزی را نمی خواهد. وزیر اتریشی همچنین گفت که با لایحه جدید قانونی در کشور، نماینده گان مجلس المان، سویس و فرانسه نیز موافق هستند.

رهبران مسلمانان نارضایتی خود را نسبت به این مساله به روشنی اعلام کردند. به اعتقاد ایشان، مجلس وین عدم اعتماد خود را به جامعه اسلامی به نمایش گذاشته و همین مساله نشان از پایین آمدن حس تسامح و تساهل در کشور دارد. ۶۰ امام ساکن اتریش که اهل ترکیه هستند، هزینه های زنده گی خود را از ترکیه دریافت می کنند. لایحه قانونی جدید که به حمایت مالی مساجد در خارج از کشور می شود، باعث دلسردی نماینده گان جامعه دینی ترکیه شده است. محمد گیورمِز مدیر امور دیانت ترکیه می گوید که لایحه قانونی جدید درباره اسلام یک اشتباه بسیار بزرگ است که اتریش را یکصد سال به عقب می کشاند.

در شورای ملی اتریش نیز این لایحه بحث و مذاکرات داغی را به دنبال داشت. نماینده گان حزب راستگرای آزادی اتریش که خاطر نشان کردند که منع ارسال کمک های مالی به مساجد در خارج از کشور اقدام چندان جدی نیست. رهبر حزب هاینس کریستیان اشتراخه می گوید: اسلام جزیی از فرهنگ اتریش نیست و باید مانع از رشد جریانات اسلامی در کشور شویم. باید از همان کودکستان جلوی آن را گرفت و مانع از ترویج «نشانه های جهاد» شویم.

تحلیل گران به یک مطالعه اجتماعی دست زدند و نتیجه این شد که ۴۳ در صد معلمین که در قبال تحصیلات دینی در مدارس پاسخگو هستند، برای آزادی اجرای قوانین شریعت و دموکراسی در کشور قیام کرده اند و تنها ۵% از دانشجویان مسلمان بر حق خود برای شرکت در عملیات گروهک داعش اصرار دارند. به اعتقاد نماینده گان حزب آزادی، کسانی که با اعمال و رفتار داعش موافق هستند، باید از شهروندی اتریش محروم شوند.

ولادیمیر شویتسِر مدیر مرکز مطالعات سیاسی احزاب از انستیتوت اروپا در روسیه ضمن گفت و گو با روزنامه « نیزاویسیمایا گازتا» می گوید: این اصلاحیه در قانون نمایانگر ظهور موجی جدید در سراسر اروپاست. به اعتقاد وی، لایحه قانونی اتریش دوپهلو است: مقامات کشور سعی دارند مسلمانان را وادار سازند که تا حد زیادی آداب و رسوم دینی خود را با شرایط کشور منطبق نمایند، اما مسلمانان با اصول خود زنده گی می کنند و عملا زبان المانی هم نمی دانند. مقامات اتریش منع حمایت مالی از مساجد از خارج کشور را تصویب کرده، اما چطور این قانون را به اجرا می گذارند. ظاهرا نماینده گان مجلس فقط موضع خود را در این رابطه عنوان کرده اند. من فکر می کنم که در هر صورت حمایت مالی از دیگر کشورها انجام می شود، اما از منابعی که تعقیب کردن آن بسیار دشوار است.

مناظره در خصوص تسامح و تساهل نسبت به مسلمانان و تهدیدات تروریستی در بریتانیا هم مشاهده می شود. نظرسنجی های انجام گرفته توسط بی بی سی نشان می دهد که تقریبا نیمی از مسلمانان اعتراف کرده ا ند که در بحث دینی تبعیض صورت می گیرد و تحمل جامعه نسبت به این مساله کمتر می شود. تقریبا ۸۰ در صد کسانی که در نظرسنجی شرکت کردند از کاریکاتور پیامبر اسلام ناراحت هستند. ۲۷در صد هم کار تروریست هایی که به دفتر روزنامه چارلی اِبدو حمله کردند را تایید می کنند.

منبع: صدای روسیه

بامداد ـ اجتماعی ـ۱۵/۲ـ ۲۸۰۲