ریسمان گردن « زعیم ملی » شوونیست ها به دست آی. اس. آی
سلیمان کبیرنوری
بسیار بسیار کوتاه و مختصر،
پیامی دارم برای حامیان آگاه، ناآگاه، ناخودآگاه و بیماران قومی، زبانی و قبیله وی که پیوسته در دفاع از اعلیحضرت حامد کرزی این مهره ی سیاه و متقن مربوط دستگاه های عدیده اطلاعاتی منطقه ای و بین المللی، به ویژه آی اس آی پاکستان قرار داشته اند.
من ده ها مقاله و پژوهش در مورد اجیر بودن، خاین ملی بودن، و با ماهیت شخصیت پست و پلشت، وبه قول آقای کیول امریکایی( نویسنده ی کتاب جنگ اشباح) اجیر بودن فامیلی کرزی به دست آی ابس آی پاکستان نوشته ام.
اتفاق هم افتیده است که هموطنی، گاهی با ناراحتی از من پرسیده بود؛ چرا در مورد کرزی و طالب و پاکستان چنین و چنان بیشتر می نویسی؟ اما من میدانم که این هموطنان بیمارانی اند قومی، زبانی و منطقه ای که تا اکنون به بیماری خود پی نبرده اند. و خود را حق به جانب هم می دانند. و اگر خواسته باشند من حاضرم مدارک تاریخی خدمت شان ارایه دهم.
و من به پرسش چنین دوستان و هموطنان هیچ گاهی نپرداخته ام که بگویم:
چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست - آدم شناس نه ای جان من خطا این جاست.
اما نه... این جا موضوع آدم شناسی مطرح نبوده است بل، فقط بیماری های شناخته وناشناخته ناخود آگاه قوم گرایی مطرح بوده است و بس. من در مورد آقای کرزی پرونده ای در اختیار دارم. عنوان این پروند « سلول های محکمه هاگ در انتظار حامد کرزی» نام دارد.
من با اغتنام از فرصت این پرونده ی آقای کرزی، دوسیه این خاین ملی را به دسترس هموطنان و نهاد های ذیربط قرار خواهم داد.
اما آنچه من را وادار ساخت تا این خامه را خدمت هموطنان پیشکش نمایم، اظهارات تازه یکی ازعمال شبکه اطلاعاتی آی اس آی برای برنامه های فامیلی کرزی، جناب مشاهد حسین صایب!، سناتور ارشد پاکستان و عضو ارشد حزب « مسلم لیگ » حزب حاکم پاکستان، رییس کمیته دفاعی مجلس سنا و نماینده ویژۀ نخست وزیر پاکستان در امور کشمیر است. کشمیری که بنگاه و لانه شبکه های شریر و شیطانی و تروریستی بنیاد گرایی زیر نظر سازمان جاسوسی پاکستان است.
اظهارات جناب مشاهد حسین، با صراحت تمام، یک بار دگر مهر سجل و تایید بر اجیر بودن آقای کرزی، و یکی از مزدوران کرزی به نام مارشال قسیم فهیم می گذارد.
آقای مشاهد حسین اعلام داشت که:
پاکستان به نفع «کرزی» درانتخابات ۲۰۰۹ افغانستان دست به تقلب زد.
مشاهد حسین، رییس کمیته دفاعی سنای پاکستان اعلام کرد که حامد کرزی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ افغانستان، اسلام‌آباد را بر واشنگتن ترجیح داد و درعوض پاکستان کاری کرد او برنده شود.
به نقل از نیوزانترنشنل، این سناتور می گوید: « ما به نفع حامد کرزی در انتخابات سال ۲۰۰۹ افغانستان دست به تقلب زدیم و به امریکا نیز توصیه کردیم که کرزی از همه باهوش تر است و مردم را می تواند به ساده گی فریب دهد بدون اینکه آنها متوجه شوند.»
معلوم است که این آقایان و شبکه شان حامد جان را از آوان برهنه صورتی و نوباوگی زیر کنترول و نظر داشته اند.
وی همچنان گفته است، که حامد کرزی می دانست که امریکایی ها با او مشکل دارند و به همین دلیل هم به سمت پاکستان دست دراز کرد که نتیجه خوبی هم گرفت.« ما تمام ۳ میلیون رای مهاجرین افغان در پاکستان را به نفع کرزی رقم زدیم. »
یکبار دیگر: مشاهد حسین، عضو ارشد « مسلم لیگ » حزب حاکم پاکستان، رئییس کمیته دفاعی مجلس سنا و نماینده ویژه نخست وزیر پاکستان در امور کشمیر است. این سناتور ارشد خاطرنشان کرد که سیاست اوباما در افغانستان ناکارآمد بوده است.
« امریکا نمی داند که در افغانستان چه می خواهد. یک بار خواستار از بین بردن طالبان است و بار دیگر می گوید که پاکستان باید طالبان را به میز مذاکره بکشاند و در زمان دیگری علیه طالبان علام جنگ می کند، گاهی هم در باره خروج از افغانستان صحبت می کند».
حامد کرزی این فرومایه ترین عنصر جامعه مان، طی دو دوره بیشتر حکومت امریکا و پاکستان داده اش، طالبان و تروریستان مخلوق و مولود آی. اس . آی را برادر خواند. از زندان ها رها کرد. به کرات با همدلی و محبت، انتحاری های دستگیر شده آن ها را با عطیه ها و تحایف به آغوش کشیده و دوباره به پاکستان یعنی به نزد پدر مشترک فکری و سیاسی و جاسوسی خودش و آنها فرستاد.
به قول جناب مامون ژورنالیست و مبصر توانا، حامد کرزی، فرد نبود و نیست. بازوی قوی حامد کرزی درآن زمان مارشال فهیم بود که در دقایق نود، در و پنجره « جبهه ملی » را شکست و به اردوگاه کرزی و پاکستان پناه برد. حالا لایه های گمشده کم کم باز می شوند. کرزی، یک تیم بود، نه یک فرد. فاش گویی مشاهد حسین درهمین نقطه اهمیت تاریخی پیدا می کند.
آی، اس، آی و طالب، هرگز برحریم مارشال فهیم حتا یک بار هم حمله نکرد؛ درعوض، دیدیم که از جنرال داوود شروع تا استاد ربانی را دانه چینی کرد. با اینکه امریکا و پاکستان و اجنبیان دیگر به زور چکمه های عساکر و با نیرنگ های نواستعماری شان، حامد کرزی گمنام را که صرف به عنوان کاندید نماینده گی طالبان در ملل متحد؛ سر و صدایی داشت؛ مانند شاه شجاع به تاج و تخت افغانستان برداشتند و نظیر آنچه در فوق آمد؛ پیوسته با دسیسه و نیرنگ و عوامفریبی حکومت او را تمدید می کردند؛ بازهم زعیم ملی خواندن چنین خاین و دست نشانده و غلام و غلام جز شوونیزم و مرض قوم پرستی چه معنایی میتواند داشته باشد.
حیف هموطنان غیور پشتون که در آینده نیز فاش شدن هزاران سند مزدوری و خیانت این عروسک و خانواده مزدورش؛ لکه های ننگ بیش تری بر جبین آنان بر می نشاند. البته که مسوول هموطنان میلیونی پشتون نه؛ بلکه مشتی بیمار روانی و سیاسی و چه بسا مزدور و غلام دیگر است که این لکه ننگ و نفرین را بر جبین خلق پشتون کوبیده می روند. باید خلق برادر و با شرف و باغیرت پشتون این مجانین مریض یا اوباش نوکر شده را از خود برانند، تجرید و محکوم و مردود نمایند تا شرف و عزت شان بیش از این لکه دار و چرک و چتل نگردد. برای فهم درست تر مطلب؛ از برادران غیور پشتون می طلبم که فرض کنند که همین حامد کرزی اگر پشتون نمی بود و مثلاً از خلق تاجیک یا اوزبیک یا هزاره می بود؛ آیا با اینهمه رسوایی و حتا ۱۰۰۰ فیصد کمتر از آن، بازهم او را کسُ حتا یک افغان حلالی حساب می کرد و قوم و قبیله اش را چه گونه میخواند و چگونه می نامید ؟
خوب است که هر چه زود تر و بدون فوت وقت دست به کار شویم و خاینین را عاق و طرد، و خایین پرستان را مفلوج و منکوب نماییم!
بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۱۶ـ ۰۱۱۱
مشوره رییس جمهورغنی با ده ها تن از رهبران سیاسی، جهادی و مقام های پیشین
یعنی مشوره مجدد با همان فساد پیشه گان آزمون شده، سران منفور جهاد و خون و تاریخ تیر شده گان نظامی و تجرید شده گان سیاسی میان ملت و مردم افغانستان
نجیب الله عظیمی
پنجشنبه، ۲۲ میزان، جناب اشرف غنی رییس جمهور دولت (اسلامی) افغانستان در یک جلسه مشورتی با ده ها تن از رهبران سیاسی، جهادی و مقام های پیشین از جمله حامد کرزی رییس جمهور پیشین، محمد کریم خلیلی معاون ارشد شورای عالی صلح و معاون پیشین ریاست جمهوری، عبدالرب رسول سیاف از رهبران جهادی، رییسان هر دو مجلس و برخی از مقام های حکومت پیشین در باره چگونگی بیرون رفت از وضعیت موجود امنیتی و اقتصادی گفت وگو کرد.
آقای اشرف غنی در صحبت های خویش به این نکته اشاره نموده و چنین تاکید کرد، که: «نیروهای امنیتی افغانستان در جنگ با تروریسم منطقه و فرامنطقه ای قرار دارند و در این جنگ، گروه های تروریستی تلاش می کنند تا میان قشر سیاسی افغانستان تفرقه ایجاد کرده و وحدت ملی در کشور خدشه دار شود.»
می خواهم خدمت رییس صاحب دولتی (اسلامی) افغانستان یاد آوری نمایم، که اگر این (قشر حاکم سیاسی تان) در میان قوم و قبیله و ملت و مردم شریف کشور به اندازه یک دانه جو وزن و یک ذره هم آبرو و عزت می داشتند، آیا چند سر و پا کنده به نام (طالب) و یک عده از بیگانه ها از وزیرستان پاکستان از آن طرف سرحد می توانستند، به داخل کشور گردیده و برای مردم بیچاره اطراف و ولایات کشور پرابلم ایجاد نموده و شورش خلق نمایند؟
البته که نه !
ممکن این لشکر بیگانه (طالبان) و حامیان آنها این خفاشان خون آشام (اداره خون خوار آی اس آی) می توانستند، صرفاً در امتداد سرحدات و در دورترین ولایات و ولسوالی های کشور، که صدها کیلومتر بدور از مرکز قرار داشته، جای پا باز نموده و باعث آزار و اذیت مردم بی دفاع کشور گردیده نا آرامی ایجاد نموده و شورش برپا می کردند، حرفی دیگریست، که نمی توان آنرا بدور از امکان دانست؟
ولی در حالیکه چنین نیست؟
اکنون این چند ژولیده پوش سرو پا کنده، خود را که در زیر ریش این (قشری تجرید شده سیاسی در مراکز ولایات) کشور رسانیده و مراکز شهر ها و ولایات کشور را برای چند روزی در کنترول خود در می آورند؟ لطف نموده و به قضیه از جانب دیگر و به مسله از زاویه دیگری نگاه نمایید، شما که با این (قشری تجرید شده) به مشوره می پردازید ، برای خودی شما هم سوال برانگیز نیست؟
این هایی که شما می اندیشید، هنوز از احترام و وزنه سیاسی در میان مردم خود برخوردار هستند ، کجاست این وزن آنها ، که بالای قوم و قبیله خود صدا بزننند، که ای قوم و قبیله شریف من، دشمنان قسم خورده مردم افغانستان را در میان خود و خانه های خود جا نه داده و راه ندهید و یا آنها را از خود برآیند؟
چرا مردم شریف و ملت صبور افغانستان دیگر به حرف و سخنان این به اصطلاح ( بزرگان و رهبران رانده شده سیاسی) گوش نه داده و به اصطلاح وطنی به آواز شان کچالو هم پوست نمی نمایند؟
شما خود نمی بینید، که این (بزرگان و سیاست مداران) از قبل ها دیگر با مردم شان بریده، و یا این ها مردم را از خود رانده اند ، این ها دیگر تجریده شده گان اند، ولی از شرم و ترس ملت و مردم نمی خواهند، آوازی بلند نموده و به بی وفایی های شان مقابل ملت و مردم شریف افغانستان اقرار نمایند!
شما می گوید، که :«ثبات، همیشه به همبسته گی میان رهبران سیاسی، اجتماعی و دینی پیوند داشته است.»
بلی رییس صاحب جمهور، این حرف به کلی بجا و درست است!
ولی شما آدرس را به غلط گرفته و هنوز در خواب خیال هستید !
در میان همین (قشری حاکم سیاسی) که شما آنها را به اشتباه تکیه گاه دولت تان می پندارید ، هزاران معاش خور و خدمت گار( اداره استخباراتی پاکستان )، خاین و غدار به ملت و مردم شریف افغانستان قرارداشته و به ریش شما و دیگران می خندند!
نه تنها من، بلکه اکثریت مردم بیدفاع افغانستان، حال دیگر به کلی متیقن گردیده و شاهد اند، که اگر این (قشری از قبل مرده سیاسی) که شما به آنها مراجعه می نماید، از وزنه بزرگ، نام نیک و شهرت خوب و محبویت خاص میان ملت و مردم رنجدیده و عذاب کشیده مرکز و ولایات کشور برخوردار می بودند، این ژولیده گان سر و پا کنده توان آنرا نه می یافتند ، که به این سهولت و آسانی داخل شهر های بزرگ کشور گردیده و یا هم در مراکز شهر ها حضور یافته و مردم شریف ولایات و مقام های برحال ولایتی تانرا به چالش به کشانند؟
اینکه شما می اندیشید که: « ثبات دایمی در افغانستان با وحدت و همبسته گی قشر سیاسی، دینی، اجتماعی، شخصیت های ملی و جهادی پیوند دارد.» حرفی دیگریست، این مفکوره و نظر خیلی بجا و درست است ، ولی وحدت و همبسته گی کدام (قشری سیاسی، دینی و شخصیت های ملی)؟
تا چشم به نظر می خورد، در میان این (قشری خیره سر سیاسی) که شما به کرات به آنها مراجعه نموده و هنوز هم به آنها امید می بندید، کسی را نمی توان مشاهده نمود، که از هویت و اعتبار وطنپرستانه برخوردار بوده و یا آنرا حد اقل حفظ نموده باشند.
این (سران جفا پیشه) از یک دهه به این طرف دیگر اعتبار خویش را در اثری تکبُر و غرور بی پایان، رشوه ستانی فراوان از ملت فقیر و ساکننان ناتوان این کشور، دغلی و خیانت کاری مداوم از دست داده اند!
ملت از دست این (سران) دیگر به ستوه آمده اند ، از این مهره های سوخته دیگر چه توقعی را می توان داشت. این را خودی این (سران) به نهایت خوبی می دانند، ولی جراات و توان ابراز و اقرار آنرا به زبان ندارند؟
این سو استفاده ها تا همین اکنون نیز دوام دارند، این سران هنوز هم بالای شانه ها و گرده های مردم ( فقیر و دست نگر) کشور سوار بوده و با کمال تاسف، که این پروسه بدون کم و کاستی آن تا اکنون نیز دوام دارند .
این همه خیره سری این (سران جهاد و جنگ ) را این ملت عذاب دیده از یک ونیم دهه به این طرف شاهد بوده و توان حاکمیت بیش از این، آنهایی را که به تنهایی در پی کام و آرزوی فردی خویش و خانواده گی خود هستند نداشته و ندارند.
با کمال وضاحت می توان گفت، که دوام این سو استفاده این (بزرگان) از بیت المال بالاخره روزی این ملت را به قیام ملی و سراسری فرا خواهد خواند؟
شما لطف نموده و یکبار برای همین (ملت فقیر و دست نگر) این کشور ارقام بدهید و واضع سازید، که به چه تعدادی از سربازان کشور همین اکنون در اختیار و خدمت همین (بزرگان جهاد و خون) قرار دارند؟
ـ به چه تعدادی از سربازان کشور در نزد این (گرگان حیله گر) به حیث دریور، محافظ ، دروازه بان و بادی گارد مصروف کار و خدمت قرار دارند؟
ـ چند عدد عراده از موتر های دولتی ضد مرمی هنوزهم در اختیار این (بزرگان استفاده جو) بعد از سبکدوشی شان از وظایف شان در دولت قرار دارند؟
ـ لطف نموده و صرف مصرف روزانه تیل این (سرانی که به دوستی آنها به مشکل می توان اعتماد کرد) از بودیجه دولت به چند میرسند واضع سازید؟
ـ لطفن جراات نموده و مصرف خرچ دسترخوان این (قشری آلوده به فساد، نامحبوب ملت و مردم ) را به اذعان مردم برسانید، که به چند صد هزار افغانی در روز و چندین میلیون افغانی در ماه می رسند؟
جناب رییس جمهور!
در جای دیگر شما از این تلاش های مخالفین به عنوان مرحله چهارم جنگ یاد کرده و می گوید، که :« نیروهای امنیتی در برابر این تلاش ها ایستاده گی جدی داشته و در این زمینه قربانی های زیادی داده اند، که مردم افغانستان قربانی های نیروهای امنیتی را فراموش نمی کنند.»
گمان دارم که شما منحیث یک انسان تحصیل یافته و با درک با مراجعه متواتر تان به این آدرس غلط نمی توانید کلید حل مشکل تانرا دریافت نماید، طوری که تاریخ به اثبات رسانیده از این (گرگان باران دیده) نه چیزی حصول می گردد و نه آنها دیگر به درد این ملت عذاب دیده می خورند.
بهتر است شما از فرزندان اصیل افغانستان، که واقعآ سری خویش را به کف دست خود گرفته و از عزت و آبروی ملت شریف افغانستان و دولت شما دفاع می نمایند خبرگیری و سرپرستی نمایید!
سربازان فعلی کشور، آنها فرزندان وفادار و سرداران با وقار این ملت رنجدیده و عذاب کشیده افغانستان بوده و هستند و چنانچه، که در طی این اضافه از یک و نیم دهه به شهامت ثابت نموده اند، که سر می دهند ، ولی سنگر نمی دهند .
شما باید به نهاد خیریه، که چند روز بیش به منظور کمک به نیروهای امنیتی کشور ایجاد گردید کمک، همکاری نمایید. این است آدرس دقیق و درستی، که شما می توانید آسوده به آنها مراجعه نموده و آنها را در راه خدمت به وطن همرایی نموده و باعث سرفرازی خودی تان و افغانستان گردید.
حافظا وظیفه تو دعا گفتن است و بس!
دربند آن مباش که نشنید یا شنید
ماخذ:
ـ روز نامه ۸ صبح پنجشنبه، ۲۲ میزان سال ۱۳۹۵
ـ روز نامه ۸ صبح شنبه ۲۴ میزان ۱۳۹۵ ، نوشته احسان‌الله بکتاش( رییس جمهور: ثبات با همبسته گی پیوند دارد)
ـ غزلیات حافظ غزل شماره ۲۴۴
بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۱۶ـ ۱۸۱۰
داکتر نجیب خشن ترین قربانی نظام جمهوری دموکراتیک افغانستان
عارف عرفان
امروز مصادف است با یکی از خونین ترین گردش های چرخ تاریخ در جغرافیای ستمپاره افغانستان و سرگذشت پرخون حزب دموکراتیک خلق افغانستان .
درین روز نکبت بار یکی ازدست پرورده گان برازنده حزب مان ح د خ ا (حزب وطن) شهید داکتر نجیب الله به مثابه آخرین رهبر حزب طرازنوین ، حزب دادخواه و ترقی خواه ،حزب ملی ومردمی و آخرین زمامدار جمهوری دموکراتیک افغانستان بدستان خونین اجنبی وسازمان خونخوار وجهنمی آی اس آی پاکستان ولشکر نیابتی آن طالبان به طرز نهایت فجیع ومظلومانه به شهادت رسید ودر اوج وخروش احساسات انتقام جویانه بدار آویخته شد.
بنا بر قول فقید ببرک کارمل « شهادت داکتر نجیب الله فجیع ترین وخشن ترین انتقام از حزب دموکراتیک خلق وجمهوری دموکراتیک افغانستان بود.»
اشکال قتل بی رحمانه شهید داکتر نجیب الله که زهر چشم سازمان خونتای آی اس آی پاکستان برای وطن پرستان افغانستان بود ،درحقیت توهین بزرگ و گستاخانه یی بود برای ملت غیور وشجاع افغانستان .
داکتر نجیب به مثابه آخرین رهبرحزب حاکم ،تجلی مانده گار ماهیت وطن پرستانه وترقی خواهانه حزبیست که چون نهال سبز وشکوهمند در دل تاریخ افغانستان با خون ده ها هزار پیکارجوی جان باخته واصیل ترین فرزندان زحمتکشان کشور سال ها آبیاری شد، در برابر سیلاب ها وطوفان ها شجاعانه و وطنپرستانه بخاطر دفاع ازین بلاد خون آلود ایستاده گی کرد، بانیمی از نیروهای اهریمن جهانی پیکار کرد؛ واز شرف وناموس ،آزادی وجغرافیای وطن دفاع نمود و شکوهمندانه وپرافتخار درفش آلوده وکثیف پاکستان را در یک آزمون بزرگ تاریخ در میدان نبرد جلال آباد به خاک زد.
با زدایش ابرپاره های دروغ ،جعل وغوغاهای عوامفریبانه وطلوع خورشید حقیقت،امروز آشکارا داغ حسرت حاکمیت حزب دموکراتیک خلق وقدسیت وصداقت رزم آوران مردمی آن حزب در سینه های مردم افغانستان به خوبی نقش یافته است .
با سقوط جمهوری دموکراتیک افغانستان درست پس از واژگونی نظام امانیه ،کشور مان دومین وسیاه ترین غروب تاریخ را تجربه نمود.
حوادث امروز ،کشور اشغالی وتسلط فاسد ترین و خونخوارترین نیروهای اهریمن تاریخ برمقدرات سیاسی جامعه ،ابعاد فزون بخش قتل وکشتار بی گناهان ودردمندان جامعه ،فساد وچپاول گری های بی پهنا،پامال نمودن ملت و تصاویر دلخراش و تکاندهنده با دورنمای تیره و تار، زهرتلخ فقدان جمهوری دموکراتیک افغانستان ورهبران صدیق آنرا با صراحت در جامعه افغانستان نمایان می سازد.
داکتر نجیب از همطرازان خلاق ،شخصیت کارا وسخنور ممتاز نسل دوم حزب دموکراتیک خلق افغانستان بود که عنان رهبری حزب ودولت را به دوش گرفت .فراز و فرود هدایت گری شهید داکتر نجیب درس های بی شماری را وارد بایگانی تاریخ خونین افغانستان نموده است ،باید بصیرت گرانه وبا زدایش عواطف و احساسات روشنفکرانه ودگماتیستی در بستر ارزش های نوین اجتماعی این درس ها را فراگرفت و در روشنایی آن چون قطب نما راه پرخم وپیچ بعدی را برای نسل های کنونی و آینده کشورهموار ساخت.
در یک چشم انداز وسیع هرچند گذرگاه رهبری داکتر نجیب الله باید در یک دایره وگستره جامع دریک تابلوی شفاف باید رنگ آمیزی گردیده وبه صد ها پرسش پاسخ ارایه گردداما علی العجاله از نگاه این قلم به طرز موجز وگذرا دو فکتور عمده در تعین مقدرات سیاسی وظهور و زوال داکتر نجیب نقش بنیادینی را ایفا نمود:
نخست فکتور خارجی وخطوط اصلی :
داکتر نجیب در آغازین مراحل تکوین زمین لرزه های سیاسی جهان وعقد سوگند نامه قدرت گشایان جهان برای فروپاشی اردوگاه صلح وسوسیالیسم ، برچیدن جنبش ها ونهضت های ملی، درست پس از مذاکرات ریکیاویک میان ریگان- گرباچف که فروپاشی نظام های دموکراتیک و سوسیالیستی را در پی داشت وبه تعقیب تشکیل «ایتلاف دوستانه » میان سه ضلع اقتدار جهانی ومنطقه وی امریکا ،شوروی (عهد گرباچف) وپاکستان وبه دنبال اتخاذ تصامیم مرگبار این اصحاب دسیسه در خصوص انهدام پایه های نظام جمهوری دموکراتیک افغانستان در تحت نام "پلینوم هژده" زمام امور را بدوش گرفت و غافل جویانه وادارساخته شد تاتحت« نقشه معینه » که توسط جاسوس سیا یعنی گرباچف طراحی شده بود در جاده یک طرفه «مصالحه » ملی که پایان آن به اسلام آباد منتهی شده بود به پیش رود. فروپاشی « مراجع تقلید » مذاکرات ژنیو وقطع کمک های اتحاد شوروی،فوران کمک های سیل آسای غرب ودول مرتجع عرب برای افراطیون مذهبی ولشکریان نیابتی ،تداوم مداخلات کشورهای جهانی و حمایت بی دریغ تروریسم ،نقش ویرانگرانه پاکستان، تغیر سیاست خارجی جمهوری دموکراتیک افغانستان و تلاش های شک برانگیز در قبال ایجاد مناسبات نوین با پاکستان وایالات متحده امریکا وپروسه سرد سازی مناسبات با روسیه که منتج به گزینش مجاهدین از سوی آن کشور شد از جمله کلی ترین اجزای فکتور خارجیست که عوامل اصلی فروپاشی حزب وحاکمیت را رقم زد.
در یک دید هوشمندانه وبا توجه به اعماق دکترین دور اندیشانه قصر سفید وپلان های اسلام آباد، می توان اذعان داشت که همه یی این مولفه ها در آغازین مراحل طرح و تدوین نقشه راهبردی قصرسفید برای آنچه که امروز در افغانستان درگذر است برنامه ریزی شده بود وافغانستان به مثابه نخستین آزمایشگاه پلان های ویرانگرانه گرباچف به مثابه اولین قربانی برگزیده شد.
فاکتور داخلی:
پلینوم هژده و پی آمد های سنگین آن به مثابه رخداد غیر سنتی ونامتعارف ساعقه ای بود که بساط جناح« پرچم» حزب وسپس همه بدنه های حزبی را آماج قرارداد و رفته رفته در یک سناریوی بحران برانگیز آنرا به دسته ها وجزایر کوچکی مبدل ساخت که تا امروز داغ آن بر جنبش ترقی خواه کشور در خط انقطاب سیاسی نیروها آذین یافته است.
جریان اندیشه زدایی در حزب، تداوم سیاست باز سازی حزبی که منجر به تصفیه و زندانی شدن بخش وسیع وطن پرستان واقعی حزب گردید،تحمیل سیاست مشی مصالحه ملی باجانی ترین سازمان های وابسته به پاکستان،تضعیف روحیات رزمی حزب وبیرون ساختن حزب به مثابه ستون آهنین نظام از نقش هدایت گری وحوزه رزمی جامعه ، تداوم آتش بس یک جانبه با شنیع ترین باند های مسلح ، تضعیف مورال اردوی جمهوری دموکراتیک افغانستان در تحت سایه سیاست آشتی ملی، تقابل آشکار با اصلی ترین و وطنپرسترین جناح «خلق» و ایجاد اتحاد سیاسی با گروه حفیظ الله امین، ،عدم پلورالیسم سیاسی در داخل حزب،رفتار های تک روانه و فقدان اراده وخرد جمعی واتکا به تیم خاص و مشاورین مشکوک وناسالم چون آقای سلیمان لایق ،تنیدن روابط ناشفاف وخاص با بخشی مجاهدین وابسته با پاکستان وایجاد سوظن در بالاترین حلقه رهبری ،کادر ها وصفوف حزب ولاجرم راه اندازی کودتای شهنواز تنی، سقوط خوست وتبعات جنجال برانگیزآن برای تشدید اختلافات در ارکان جامعه وهواداران نظام، برهم خوردن شایسته سالاری در رده های رهبری نظام وگمارش فرماندهان ومدیران ماجراجوبرای برانگیختن غایله شمال وطرق مدریت بحران شمال عواملی است که فکتور داخلی فروپاشی حزب ودولت را شکل داد.
در راستای فکتور داخلی سقوط ، که رده درجه دوم را در اجندای فروپاشی نظام احتوا می دارد می توان خلاصه نمود که داکتر نحیب الله به سمت شاخه ای که خود نشسته بود آنرا آرام آرام اره نمود وبرزمین افتید.تا آن هنگام داکتر نجیب به سان پرنده نگون بختی هردو بال پرواز را در وجود جناح های خلق و وپرچم از دست داده بود وازجمع بلند رتبه گان حزب در آخرین نفس های حزب ،به شمول گرداننده گان پلینوم هژده همه او را ترک نموده بودند واو در اسارت یک تیم خاص وبی ریشه وبی اندیشه وماجراجو افتیده بود. داکتر نجیب الله دردامنه این سناریوی حزن انگیز با همه دلهره گی وناامیدی در جست و جوی قایق نجات یی بود که در سیمای ملل متحد از آن سوی اقیانوس ها بادرفش ایالات متحده امریکا به سوی جزایر مرگ به سمت افغانستان در حرکت بود .
داکتر نجیب با پیمایش همه خم وپیچ تاریخ وتعقیب مسیر خطر ساز در اوضاع نا بسامان وناهنجاری های کنونی به مثابه آخرین رهبر ومیراث گذار حزب به ویژه نمایش تجارب تلخ حاکمیت های بی ثمر سال های دودهه یی پسین ، در پندار آرمانگرایانه بسیاری ها حیثیت نسخه یی درمان را برای درد های بی درمان جامعه، برای پایان نظام تروریست پرور ، برای چیره ساختن آزادی ،عدالت ودادخواهی بازی نموده ، اما باجراات می توان گفت که نه زیارتگاه داکتر نجیب بل آرمان های ناتمام حزب او شفابخش جامعه خواهد بود.
در پایانیترین بخش این اندوهنامه باید همه صف ببندیم وبا سرایش شعار های دادخواهی،پیگیرانه عدالت را بر کرسی نشانده وعاملین قتل شهید داکتر نجیب الله را به پنجه قانون بسپاریم .
روحش شاد وخاطرش ماندگار باد!
بامداد ـ سیاسی ـ ۴/ ۱۶ـ ۲۶۰۹
نقش پاکستان در ایجاد ، پرورش تقویه تروریزم و جنایات ناشی از آن و سیاست های دوگانه غرب در قبال آن
بصیر دهزاد
انجمن حقوقدانان افغان در اروپا در چندین اعلامیه خویش ارتکاب جنایت ضد بشری توسط تروریستان ، که زاده و پرورده یافته در لانه شیطانی استخبارات پاکستان اند را مورد تقبیح قرارداده است که توجه تعدادی از اهل نظر و قلم و دیگر دوستان را بخود جلب نمود. این امربرای من هم یک انگیزه بوده است که بر چند نکته حایز اهمیت حیاتی در این اعلامیه ها در مقطع کنونی کشور تاٌملی نمایم. البته با تاٌ کید این مساله که نکات نظر من بیان پالیسی انجمن نیست بلکه دیدگاه های فردیست که پیرامون این اعلامیه ها در ذهنم شکل گرفته و خواستم آنها را در قید قلم آورده با خواننده گرامی شریک سازم.
بدون شک یکی از انگیزه های دیگر این چنین نوشته ها و ابراز نظرها در این هم نهفته است که اجتماع روشنفکری افغانی چه در داخل و چه در خارج کشور در بعض مسایل سیاسی حساس و حایز اهمیت کنونی کشورمانند دفاع از حاکمیت ملی، تمامیت ازضی،منافع ملی ، شناخت پاکستان بحیث یک دشمن مشترک تاریخی ، پرورش دهنده ترور و تروریستان بر ضد ملت ما و خطر بزرگ برای صلح ، ثبات و امنیت منطقه وی است، ایده های مشابه را ارایه می دارند ، با آنکه خود یک دیگر را از زوایای متفاوت و متضاد ارزیابی می کنند.
هدف نویسنده بیشتر در توضیح آن نکات با اهمیت ملی و وطنی است که میتوانند توانایی ها وخطوط عملی را در این مقطع حساس و با اهمیت با هم نزدیک و گره زنند:
- دادن یک پیام روشن از حوادث مرگبار در کشور و عوامل و ریشه های آن که از کجا شکل گرفته است ؟ کی زاینده و پرورش دهنده این وحشت و وحشت قرن در افغانستان و منطقه ما است که با قساوت ترین شکل در برابر انسان و انسانیت انجام می یآبد؟
- بیان این واقعیت که جرایم تروریستی توسط طالبان و داعشیان بدون استثاً جرایم شدید جنگی و جرایم ضد حقوق بشر اند که در نوع و مرتکبین آنها کدام تفاوت و استثنای وجود ندارد.
- بیان این واقعیت که سیاست های کژدار و مریز امریکا و انگلیس ایجاد گر، ادامه دهنده و مدیریت بحران در افغانستان تلقی می گردد.
- بیان این واقعیت که کشور در فقدان یک دولت مقتدر و دولت مداران شجاع، مستقل و با اراده بسر می برد، « دولتی که در اوضاغ رقت بار کنونی تقسیم به دو تیم رقیب به مثابه غنیمت ؛ باج و تحفه داده شده است .»
- بیان این واقعیت که پیوند و نزدیکی تمامی نیروهای که به خاطر وطن، استقلال، حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، تحول و ترقی، تعریف از دوست و دشمن مشترک و منافع علیای وطن و مردم ملت را در اوضاع بعرنج کنونی عامل بقای ملت واحد و ایجاد دولت مستقل و ممثل اراده ملت می داند.
دولت نظامیگر پاکستان بیش از زمان موحودیت اش بخصوص با ایجاد پکت های نظامی منطقه وی یکی ار محورهای شرارت و دشمن تاریخی حاکمیت ملی ، دولت مقتدر و با ثبات در افغانستان بوده است. فقط یک استثنا وجود داشته آنهم زمان جاکمیت حکومت طالبان در سال های ۱۹۹۶ لی ۲۰۰۱ ترسایی است که به حیث یک رژیم وابسته و تحت نفوذ مستقیم استخبارات پاکستان کشور را در عمق عقب مانده گی اقتصادی، کلتوری و فرهنگی فرو برد، تحت هدایت و رهبری همین طالبان بیساری داشته های تاریخی و فرهنگی ما نابود و یا به همین دولت دشمن تسلیم داده شد.
همان طوری که دولت پاکستان در زمان صدارت فقید محمد داوود دشمنی آشکار با کشور و مردم ما داشت، از همان زمان دشمنان علم و فرهنگ و ترقی را در خاک اش لانه فعالیت ومسلح شدن می داد و تحت حمایت مستقیم امریکا چندین کودتا ها را در کشورما سازماندهی نمود، لانه مصوون را برای رهبران اغواگر ضد تمدن و ترقی تحت نام مبارزین اسلام ایجاد نمود.
پس دولت پاکستان را از بدو ایجاد تا سهمگیری درجه اولش در ایجاد ، پرورش و سازمادهی تروریزم و مدیریت فعالیت های ترروریستی در کشور ما افغانستان و در سطحه جهانی درچند مشخصه می توان تعریف نمود:
- پاکستان ناقض منشور ملل متحد و تعهدات بین المللی .
ـ پاکستان مرکز تروریسم بین المللی است.
ـ پاکستان به حیث مرکزتولید فکر انتحاری وکشتن دگر اندیشان است.
ـ پاکستان مرکز پرورش شرارت پیشه گان شریربین المللی است.
ـ استخبارات نظامی پاکستان مسوولیت قتل وترور افغانان را عهده دار می باشد.
ـ دولت پاکستان واجیران آن مرتکبین جرایم سنگین در افغانستان اند.
ـ دولت پاکستان مرکز تعلیم و تربیه بخاطر سازماندهی فعالیت های تروریستی در نقاط مختلفه در جهان است.
ـ پاکستان عامل اساسی تداوم جنگ اعلام نا شده و ادامه تراژ یدی خونبار افغانستان می باشد، مداخلات آنکشور دلیل و بهانه مداخلات نظامی شرق و غرب پنداشته می شود.
ـ دولت پاکستان مانع انکشاف اقتصاد و بازار یابی تولیدات ملی کشور در منطقه است.
ـ دولت و استخبارات پاکستان بااستفاده از سرمایه گزاری سیاسی و استخباراتی اش درسال های جنگ های داخلی و حاکمیت طالبان از طریق مهره های فاقد غیرت و وجدان افغانی را در دستگاه دولت نفوذ خویش را حفظ نموده است.
اگر دولت پاکستان و شرکای شدید ترین جرایم ضد بشری و جنگی اش را در زمان حاکمیت حرب دموکراتیک خلق یا حزب وطن بر ضد دولت و مردم کشور انجام می داد و روپوش اسلام را بر اهداف شیطانی منطقه وی اش پهن می کرد، اکنون هم عین جرایم ضد بشری را با همان وحشت و قساوت توسط طالبان و داعشی ها در کشور ما سازماندهی و مدیریت می نماید.
پس این سوال مطرح می گردد که چگونه می توان طرح و تداوم دسایس سازمان یافته پاکستان بر علیه حاکمیت ملی ، استقلال و ثبات سیاسی کشور مان شک و گمان داشت و مانند بعض سردمداران نظام با « سراب »بهبود روابط با یک ژاندارم منطقه و دستگاه زاییده شده از توطیه و معامله امید واهی داشت.
واقعیت ها و حوادث خونین و وحشتناک ترورستی توسط طالبان ، داعشی ها، القاعده، گروه النصره، بوکوحرم ، الشباب و ده های دیگر نشان داده است که باید در تعریف واحد و یگانه در عمل تروریستی و تروریست داشت، وجدان های زنده و احساسات بشر دوستی هیچ تفاوتی و استثنای را در هر دو نمی بینند . بلکه این سیاست های معامله گرانه و منافع جیوپولیتیک و آزمندانه دولت ها است که نظر به اهداف مقطعی و طویل المدت شان تفاوت ها و استثتآآت را درعین جنایات تروریستی و تروریزم قایل اند و جنایات تروریستی و گروه های تروریستی و دهشت افگن را تحت نام مبارزین و یا جدایی طلبان مشروعیت کاذب می دهند و از هر گونه کمک های مالی ، تسلیجاتی و استخباراتی به آنها دریغ نمی کنند. در حالیکه هر عمل تروریستی و کشتار قساوت مندانه مردمان ملکی و اسیران جنگی بدون استثنا در حکم جنایات جنگی و ضد حقوق بشر و نقض صریح از کنوانسیون های بین المللی پیرامون جنگ و حقوق بشر بوده و میباشند. جرایم جنگی و ضد حقوق بشری تحت هیچ نام و دلیلی قابل بخشیدن توسط افراد ، دولت مداران و حکومت ها نمی باشد. نباید از این امرهم چشم پوشی نمود که نهاد های بین المللی مدافع حقوق بشر و بررسی جنایات جنگی هم در مواردی تحت سایه قدرت های بزرگ و آزمند در این تفاوت ها و استثناپذیری ها شریک می گردند . که این خود تطبیق عدالت مندانه حقوق بشر و قوانین جنگ را تحت سوال می برند.
اکنون باید با وضاحت بیش از پیش بیان نمود و ذهن نسل بالنده جوان را کشور روشن ساخت که سیاست های کژدار و مریز دولت امریکا و انگلیس و دستگاه های استحباراتی آن یکی از منشاهای بحران، ادامه و بقای بحران و عدم ثبات سیاسی و اجتماعی و مانع عملکردهای قاطع و مستقلانه دولت و ارگان های آن ( نظامی، عدلی و قضائی) است. احساس این که بحران در افغانستان مدیریت می شود ، جالب و سوال برانگیز نیست. پروسه های مغلق ، اتخاذ بعض پالیسی های سوال بر انگیز و دو رو (ستیریوتیپ) و برآمد های نا میمون افراد کلیدی سیاسی و نظامی آنها از طریق وسایل اطلاعات جمعی در مقطع های مهم و حساس خود تحریک کننده بی اعتمادی در دستگاه دولت و ایجاد و تقویه بحران در روان جامعه بوده است.
چند مثال : در حالت که نیروهای نظامی قهرمان کشور همه آماده گی ها را برای دفع و خنثی سازی حملات وسیع و فصلی دشمن می گیرند، یکباره یک جنرال امریکایی ار فرار هزاران سرباز نیرو های مسلح کشور حرف می زند و عامل تضعیف در مورال جنگی نظامیان و تقویه بی اعتمادی در روان جامعه میشود. ویا :
دولت انگلستان در اوج سازماندهی جنگ های تعرضی بر ضد هراس افگنان طالب و داعش ، حرف از مذاکره و ادعای اینکه گویا طالبان یک نیروی سیاسی اند و حق اشتراک در دولت را دارند ، را بالا می کشد.
دول غرب آن فساد گسترده در درون دستگاه دولت را که آنان خود با خود آوردند و با به تخت نشاندن زشت ترین چهره وابسته و مکار امریکا و انگلیس در ۱۴ سال گذشته در دستگاه مسلط ساختند ، در مواقع حساس اینها موضوع فساد در دولت را بالا می کشند ولی از نقش پرورش دهنده فساد ناشی از تحمیل سیاست های خود شان هیچ گاهی اعتراف بر « اشتباهات بزرگ » نمی کنند.
انتقال شبانه سازمانیافته شده طالبان از مناطق جنوبی و جنوب غربی افغانستان به ولایات شمالی کشور با هلیکوپتر ها یک سوال بدون پاسخ است که چگونه هلیکوپتر ها با وسعت دامنه جنگ از شرق و جنوب به شمال کشور نقش دارند در حالیکه ناتو و به خصوص امریکایی ها این حاکم نا خواسته فضای هوایی و رادار کشور ما هستند.
نشست هلیکوپتر پاکستانی ساخت روسیه در ولایت لوگر که با احتمال قوی از هلیکوپتر های اردوی افغانستان بوده باشد که توسط پیلوت های وابسته به مجاهدین وقت به پاکستان دو دسته تقدیم گردیده بوده اند ، این سوال را بر حق می سازد که تمام فضای افغانستان تحت کنترول رادار ناتو و به خصوص امریکاست. چه گونه می توان انکار نمود که امریکا ، انگلیس و ناتو عامل بقای بحران در کشور نیستند.
بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۱۶ـ ۲۸۰۹
حـكـومـت دوسـره دوسـاله شــد
صمد كارمند
افغانستان در کنار حوادث تلخ و شيرين چهار دهه گذشته ،دوسال حاكميت وحدت ملی را نيز به تجربه گرفت ، دو سالی كه:
⁃ قوم گرايی ، زبان گرايی و برتری گرايی مشخصه بارز آن بوده و با تمام وضاحت سرا پای بسياری از سياسيون و حاكميت را دربرگرفته و تعفن ان به مشام هر شهروند و در نهايت به سراغ هر عضو خانواده رسيده است .
⁃ رشوت ، خيانت ، جهالت ، بي كفايتی داد مي زند و هر روز مقام و ارزش انسان و انسانيت به باد فراموشی سپرده می شود، همه درفكر قدرت و اندوختن سرمايه بيشتراند .
⁃ جنگ ، انتحار ، ترور و وحشت در وجود طالب و داعش رونق بيشتر يافته هزاران انسان بيگناه به كام مرگ فرستاده شده وستون پنجم بيشتر از پيش در خدمت اهداف تروريستان و پاكستان قرارگرفته و می گیرند .
⁃ به ارزش های حد اقل دموكراسی و شايسته سالاری پشت پا زده شد ، طی اين مدت نه تنها نهادهای انتخاباتی بازسازی نگردیده بلكه گام های در جهت انتخابات شورا های محلی و پارلمان كشور نیز برداشته نشده است، شورای ملی خلاف تمام نورمهای دموكراتيک به كار خويش ادامه داده و به مركز فساد ، رشوت و اعمال غير قانونی تبديل شده است .
⁃ حكومت دو سره با دو تيّم ، دو رهبر و دو برنامه كاری به موجوديت غير قانونی خويش ادامه داده و با تاسف كه غنی در پي ديكتاتوری قدرت و عبدالله بيشتر مصروف تشريفات و دريافت قدرت اند و پدر فساد و رشوت جناب كرزئ در فكرگرفتن دو باره قدرت .
⁃ توزيع شناسنامه های إلكترونيكی نه تنها اغاز نشد بلكه به مثابه يك چالش سياسئ در جائ خود باقی مانده است، در حاليكه همه ميدانند كه بدون رقم دقيق و درست باشنده گان كشور طرح و تحقق پلان های اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی ممكن نيست و درضمن در پايان اين اقدام ملی ما شناخت كامل از ساختار مليتی و قومی نفوس جامعه خواهيم داشت .
ممكن است اشرف غنی بزرگترين دست اورد خويش توافقنامه با گلبدين حكمتيار را بداند اما نبايد فراموش كند كه اوردن جنايت كارجنگی و چهره نفرین شده و شريك ساختن آن در قدرت انهم با امتيازات بلند بالا شرم و ننگ تاريخ خواهد ماند .
اگر به شعار های انتخاباتي هر دو تيم و توافقنامه سياسئ شان نظر انداخته شود ميتوان به اين نتيجه رسيد كه ناكام ترين ، بيچاره ترين و ناكارا ترين حاكميت را افغانستان تجربه كرده است .
افغانستان را بحران سياسئ تهديد ميكند بحرانی كه درد و رنج بزرگ آنرا مردم بايد تحمل كنند و يك مشت افراد حاكم زر و زوربيشتر بدست بياورند .
اين همه نه تنها ناتوانی سياسيون افغانستان را ،بلكه شكست سياست هائ قدرت های بزرگ و در راس ایالات متحده امريكا را نشان می دهد.
با تاسف كه مواد سوخت سياست هائ قدرتمندان جهانئ بوديم و باقی خواهیم ماند ، هر كه امد و رفت انچنان كه بي چاره و ناتوان بوديم بي چاره تر و ناتوان تر شديم نه خود ما بر حال خويش دلسوزی و ترحم داشتيم و نه هم قدرت های جهان .
افغانستان به كجا خواهد رفت ؟ پرسشی كه كمتر به آن ميتوان جواب مثبت داد .
بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۱۶ـ ۲۲۰۹