ملت افغانستان به يک دولت ملی، رهبران با اندیشه ملی، با اراده قوی، وطنپرست و باغرور ضرورت دارد

بصیر دهزاد

نبود رهبران با اندیشه ملی ، ترقیخواه ، مستقل، ضد نفوذ و تحمیل اراده نامشروع بیگانگان، دفاع از حق خود رادیت مبتنی بر حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی ، ملت افغانستان را درفقر، محرومیت و حسرت ازاین ارزش های بالا قرار داده است.

آغاز و تداوم جنگ در بیش ازچهل سال اخیر چهره ها، گروه های تنظیمی تشیع و تسنن ،حلقات تکنوکراتها و سایرگروهای سیاسی را درمقاطع زمانی روی صحنه آورده است که هرکدام نه تنها تعهداتی بر بیگانگان داشته اند، علاوتاْ ، دراتکا با آنها تمویل گردیده بخشی ازجنگ را پیش برده و موازی برآن زمینه نفوذ و سرمایه گزاری سیاسی و استخباراتی آنها را درکشور و سرزمین خود میسرگردانیده اند. وقتی ما از بیگانگان حرف میزنیم، هدف ما قبول کدام استثنأ هم نیست. این واقیعت های تلخ و آسیب پذیر برای آبرو، عزت و، افتخار و بلاخره همان « غیرت افغاتی » بوده اند. همچنان این اتکا ، اعتماد و خوشباوری نشان داده است که ما روی توآمیت های مبتنی برمذهب، زبان، قوم، اندیشه سیاسی و بلاخره اعتماد بیحد برآن بیگانگان که صرفاْ جلایش پرذوق و برق حقوق بشر، لیبرالیزم و ده ها مظاهر دیگررا شعار داده بعضی ازماها را طعمه وجادو نموده ، اتکا کرده همه دارو ندارخویش را دراختیاردیگران گذاشته ایم.

به یک جمله کوتاه :تجارب ، دیده ها و نتیجه گیری های بیش از چهل سال گذشته فکر واندیشه مرا به همه ارزشها، مفاهیم و بدیل های موثر متمرکز میسازد که در سالهای دهه شصت، هفتاد و هشتاد سوال و ضرورت عمده زمان بود یعنی " جریانات و مبارزات ضد استعماری ،تبارز شخصیت های مبارز و بی بدیل ملی ، جبهات ملی ضد استعمار و تشکیل دولت های ملی اند که من در حسرت آنها میاندیشم . بدون شک آن دوران با این دوران معاصر کنونی از لحاظ شکل متفاوت اند ولی ازلحاظ محتوا عین مظاهر دوره استعمار درحالت تکرار قراردارند. اجانب منطقوی و قدرتهای بزرگ درهمان دوره مبارزات بزرگ ضد استعماری پیوسته همه تلاش و توطیه ها را بکار میگرفتند تا حکومت های ضد مردمی، وابسته ، ضد ملی و وفاق ملی، دیکتاتوری خشن که به هیچ صورتی نمیتوانستند ممثل اراده مستقل و ملی مردم یک سرزمین باشند، را در اریکه قدرت بنشانند. ولی امروز شیوه کار و چال و نیرنگ تغیر نموده ، « چپ اشاره میدهند ولی راست قدم میگذارند » .

مطالب زیرین فاکت های زنده و در حالت وقوع در کشور عزیز و مظلوم ما بیان و تبلورهمان مطالب اند که در فوق بدانها اشاره گردیده است.

اتمسفیر شکل داده شده در ورای مذاکرات صلح تحت افشار و در حالت ترکیدن قرار دارد. با روند های به اصطلاح گنگ ولی قابل پیشبینی معاملات که در حال شکلگیری اند، مذاکرا ت صلح را به پروسه زور، تشدید جنگ ، اکت و نمایش قدرت ، چال و نیرنگ و قابودادن مهره های کفتارنما در بدست آورده سهم خود مبدل ساخته است.

مساله ختم جنگ و آتش بس ، بحیث حق اصلی و اولی ملت و اکثریت قاطع و مظلوم کشور عملاْ زیرپا گردیده است. اکنون نمیتوان این پروسه را « بین الافغانی » خواند، بل بین المنافع ، بین المعاملات و بین المعادلات ، نه بین دو طرف بلکه بین طرف های متعدد نامید.

فکتورهای فشار، نمایش و اکت قدرت:

۱– طالبان در این اواخر و با این واقعیت انکار ناپذیز که در جنگ رویاروی با نیروهای دولتی موفقیت ندارند، با گذاشتن ماین های کنار جاده بیشترین تلفات را بر مردمان بی دفاع ملکی وارد مینمایند، گویا با عقده مندی و خصومت قصد از مردم مظلوم و بیدفاع ، شامل اطفال، زنان میکشند، ترورهای سیاسی در شهرها را وسعت داده ، با این شیوه عار و شرم گونه اکت و نمایش قدرت مینماید.

این همان طالبان اند که بحیث بیشرم ترین گروه های فاقد وجدان انسانی حتی چشمان یک مادر صاحب پنج طفل را بخاطر خدمت در پولیس ملی با چاقو میکشند و وی را از مادر بودن برای اطفال محروم میسازند، بلی همان طالبان که طفل ده ساله را بخاطر یک احساس طفلانه اش که زردآلو به نظامیان میبرد، با مرمی به قتل میرسانند ، فقط یک طفل معصوم و بی خبر ازدنیا را!

و بلاخره همان عقب مانده ها و بی فرهنگ ترین های اند که قصد و عقده از وسایل موسیقی میکشند و رهبران شان با معاشات چندین ده هزار دالری زنهای بخود نکاح شده را در منازل مفشن در دوحه قطار کرده اند.

نماینده دولت آمریکا « کلاه بردار » خلیلزاد جنایات ضد بشری و جنگی طالبان، کشیدن چشمان یک زن، قتل یک طفل ده ساله به جرم احساس طفلانه را محکوم نه بلکه « عجیب !» میداند. همین است دفاع از حقوق بشر امریکایی برای یک ملت مظلوم بنام افغانستان.

۲– بقایای حزب اسلامی راکت پران، تروریست و قاتل، آقای حکمتیار با یک نمایش و اکت دارد حوادث و نمایشات خشن سالهای شصت و هفتاد را تازه میسازد و با همان تلوار زنگ زده روشنفکران ترقیخواه و ملی اندیش را کافر، ملحد و کمونیست خطاب میکند و خود از قصر زرین و آهنین فتوای جلوگیری از یک حرکت کاملاْ قانونی و مدنی میدهد. او با یک تیر دو فاخته شکار میکند یعنی مقاومت در برابر شکلگیری اندیشه و قوت نیرو های ترقی خواه و روشنگر و از جانب دیگر نمایش قدرت و دادن اشاره به معامله باطالبان ، در همان خط انگلیسی و ابلیسی، شریعت دیوبندی و حفظ جهل و تاریکی .

۳– فعالیت های دپلوماتیک عبدالله عبدالله ، اظهارات مقامات پاکستان و صحبت اخیر آقای خرم، مشاور سابق حامد کرزی توافق سیاسی، بدون بحث آتش بس، توسط طالبان و امریکایی ها بوی و شما ل ایجاد یک حکومت شوم و زشت موقت به رهبری حامد کرزی را به مشام میرساند.

حامد کرزی که وی را به یقین میتوان بحیث پدر فساد، چور و شکلگیری زنجبرهای مافیایی در افغانستان نامید، یکجا با عبدالله عبدالله مهره های اصلی حفظ و نفوذ سیطره سیاسی و اقتصادی ایالات متحده آمریکا اند که جامعه مظلوم افغانستان را در یک سیرکل یا دایره قرار داده اند که باید در هر بیست سال به عین نقطه بحران سیاسی برسد که قرار داشت. در نتیجه منافع امریکا در وجود همین تیم های وابسته و به ظاهر دموکرات حفظ و تداوم میابد. به بیان دیگر ملت باید فقیر بماند، استخبارات پاکستان برد نماید، منافع دایمی امریکا تضمین گردد ولی دولت ملی و با اراده مردم هیچگاه عرض وجود نکند و بر دارایی های زیرزمینی خود اختیار و تسلط نداشته باشد.

در احوال بغرنج ، شکننده و معامله سیاه با سیا این توقع برحق و مشروع خواهد بود که که آقایان عبدالله عبدالله ، اتمرو کرزی به مانند آقای محب محب موضع خود برای حفظ حیثیت و وجاهت دولت بحیث موسسه حقوقی و سیاسی ممثل حاکمیت ملی را در برابر معامله طالبان- امریکا روشن ساخته از «خود برآمد» های سیاسی پرهیز نمایند.

افغانستان ضرورت به رهبران ملی دارای اندیشه ملی، وطنپرستانه، پاک طینت، صادق و ممثل اراده و حق خود ارادیت ملی دارد یعنی:

رهبران امرورو فردا متوجه باشند که بخاطر ملت کثیر القومی و با زبانها و مذاهب مختلف و برای خدمت به همه ملت مسوولیت وجدانی و وطنی دارند. باید ایده های ملی و فراقومی را درزبان، عمل و وجدان انسانی تبارز داده، بدان متعهد باشند. هیچ پشتونیزم ویا وتاجیک گرایی قومی در وجود تجاران قوم و دلالان دین که مظهر تفوق، افتراق، تبعیض ، قومگرایی و ده ها معضلات ناشی ازآنها اند، چلش در بازار وفاق ملی، اندیشه ملی ، وطنپرستی و ایده های نوین شکل گرفته دربین جوانان وطن ندارند و کمخراند.

رهبران کنونی و آینده باید صاحب اندیشه ملی و در برابرهرگونه توفق و تمایز موضع روشن، مصمم و با اراده قاطع را از خود و تیم کاری خود تبارز دهند و برکلتور، زبان، تاریخ و فرهنگ تمام اقوام ساکن کشور احترام نموده خود را متعهد و مسوول انکشاف همه ارزش های فرهنگ پرافتخارملی بدانند.

با غرور ملی باشند. ممثل با اراده وخلل ناپذیر منافع و ارزش های ملی و ارزش های تحول، ترقی، انکشاف و حقوق انسانی هر منطقه کشور بوده این حقوق را ازنفوذ وفشار عقب گرایی، جهل و تاریکی پرستی محافظت نمایند.

با چهره ها و نهادهای مدافع کهنه پرستی، دامن زدن نفاق تعصب قومی، زبانی، مذهبی و جنسیتی با قاطعیت موضع گرفته اقدامات قانونی عدلی و قضایی را، بموقع، درعمل تطبیق نماید.

با زورمندان و مهره های مافیای مواد مخدر، بخصوص آنهای که در زیرچترمصوون طالبان، تروریزم، دولت های همسایه ، امریکا و انگریز، با قوت و بدون ترس وسازش، برخورد نماید.

درصورت حوصله مندی خواننده محترم میتوان به دو مقاله مرتبط به این خامه که قبلاْ به نشر رسیده اند، را نیز به خوانش گرفت:

بصیر دهزاد: بحران سیاسی کنونی افغانستان و ضرورت طرح اندیشه ملی

حقوق بشر و مفاهیم هویت، زبان و اتنیک در افغانستان

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۱۳۱۰

مضمون اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب آبادی افغانستان دراسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

آنچه را که باید درباره انتخابات امریکا دانست

دپیلوم انجینرعمرمحسن زاده

انتخابات ریاست جمهوری برای پنجاه و نُهمین با ر بتاریخ سوم نوامبر ۲۰۲۰ میلادی در ایالات متحده امریکا برگزار میگردد . احزاب جمهوریخواه و دموکرات از آغاز سال روان برای تدویر موفقانه کنگره خود آماده گی گرفتند و سرانجام درماه اگست آنرا برگزار کردند . اجندای کار کنگره را به طورعام تصمیمگیری در مورد تعین نامزدان ریاست جمهوری و معاونین آنها ، شعارها ، ستادهای انتخاباتی و تیم های عملیاتی ،‌ برنامه های انتخاباتی و خطوط اساسی سیاسی برای حکومتداری در چهارسال آینده تشکیل میداد .

جمهوریخواهان کنگره خود را با شعار٬٬ حرمت گذاری به تاریخ امریکای بزرگ ٬٬ آغاز نمودند و دونالد ترامپ و مایکل پنس را به صفت نامزدان ریاست جمهوری و معاونیت آن معرفی نمودند . در واقعیت امر حزب جمهوریخواه در این کنگره به حزب دونالد ترامپ مبدل گردیده بود و همه چیز درمحور ترامپ می چرخید . سخنرانان اصلی را ترامپ و اعضای خانواده اش ( زن ، پسر ، دختر ، معشوقه پسر و...) ، مامورین دستگاه ترامپ و هواداران سرسپرده او تشکیل میدادند . البته کسان دیگری هم دعوت شده بودند تا درباره ٬٬ مهاجرین غیرقانونی ٬٬ که سعادت و خوشبختی امریکای بزرگ را به هم میزنند و مرتکب گناهان نا بخشودنی میشوند ( ؟ ) منحیث شاهدان عینی صحبت کنند . یکی از تزس های اساسی دیگر کنگره جمهوریخواهان عبارت از این بود که کشور ایالات متحده با تهدید ٬٬ دشمن داخلی ٬٬ و یا ٬٬ ستون پنجم ٬٬ مواجه است .

کنگره برای ترسیم این واقعیت تلخ ( !‌ ) از مارک و پاتریشیا مک کلوسکی دعوت نموده بود تا ویدیوی معروف خویشرا به نمایش بگذارند و شکایت خود را آفتابی بسازند. در ویدیو این زوج حقوقدان با سلاح دست داشته خود مظاهره چیان جنبش ضد راسیستی سیاهان را تهدید نموده و آنها را خطری جدی برای ایالات متحده امریکا میدانستند . از نگاه خانواده مک کلوسی این جنبش ضد فاشیزم ( انتی فا ) و ٬٬ چپ رادیکال ٬٬ است که حومه شهرهای شگوفان و مرفه امریکایی را مورد تهدید قرار داده اند . از اینرو تنها ترامپ یگانه کسی است که از حق خداداد امریکایی ها ، از خانه و خانواده های آنان حفاظت میکند . سخنرانان دیگر هم خود را دراین نگرانی شریک دانسته و خاطر نشان کردند که اکنون برخی از نماینده گان جنبش ٬٬ انتی فا ٬٬ به کنگرس ایالات متحده راه یافته و پیوند گسست نا پذیرسیاسی را با دموکرات های چپ ،‌جو بایدن ، کامالا هریس کمونیست ( !) و دیگر بازیگران چپ ایجاد نموده اند . از این رو انتخابات در پیش رو برای ایالات متحده سر نوشت ساز است زیرا این انتخابات تعین میکند که آیا جمهوریخواهان از آمریکایی های وفادار به قانون حفاظت میکنند و یا دست انارشیست ها ، مبلغین و جنایتکاران را که شهروندان را تهدید میکنند باز میگذارد . همچنان نجات رویای امریکایی مطرح است چه در غیر آن اجندای سوسیالیستی ( !) زندگی امریکاییان را تخریب خواهد کرد . ترامپ با توجه به رای ایالات پُر نفوس چون فلوریدا ،‌میشیگن ، اوهایو و پنسلوانیا بیان نمود که کارگران بیکار آنها به احساس همدردی بایدن ضرورت ندارند . آنها محلات کار خویش را باز میخواهند . بایدن مسوول نابودی محلات کار است چونکه از قرار داد تجارت آزاد امریکای شمالی حمایت میکند .بر اساس این قرار داد است که محلات کار به مکسیکو و کشور های دیگر منتقل میشود . برای جمهوریخواهان این مساله مطرح است که آیا میلیون های محل کار جدید ایجاد میگردد و یا با تخریب صنایع ایالات متحده ، به ویژه صنایع موتر سازی میلیون ها جای کار به خارج انتقال می یابد . مایکل پنس مذهبی که خود روزی آرزومندی رییس جمهور شدن را در دل می پروراند وا ینک به ارادتمند خاص ترامپ مبدل گردیده است وظیفه تحکیم روابط میان ترامپ و جامعه عیسایی پروتستان را به عهده دارد . او در کنگره اظهار نمود : ٬٬ نه تنها جمهوریخواهان بلکه امریکا به ترامپ ضرورت دارد ٬٬ . بدینترتیب کنگره جمهوریخواهان بر تداوم سیاست های جاری اداره ترامپ مهر تایید زد و با حمایت قاطع در پشت او قرارگرفت . جریان کار کنگره جمهوریخواهان پیش ازهمه مبین شدت یابی تضادهای سیاستهای حمایتی اقتصادی محافظه کارانه و ملت گرایی افراطی با برنامه های نیولیبرالیستی بارک اوبا بود که روز تا روز ژرف تر میگردد .

دموکرات های ایالات متحده امریکا هم کنگره خویش را به شکل مختصر با دعوت ۳۲۶ هیات از طریق شبکه مجازی برگزار نمودند در حالیکه در حالت عادی تعداد نماینده گان چنین کنگره ها در حدود سه هزار نفرمیبود . از آغاز کار کنگره سعی بر آن بود تا در این همایش وحدت سازمانی و سیاسی برجستگی داشته باشد و اختلافات و ناسازگاری های درون حزبی به هیچ وجه در بیرون بازتاب نیابد . جریان کار کنگره نشان داد که رهبری حزب دموکرات ها پس از پیروزی بایدن بر برنی ساندرز سعی بدان دارد که با کمک و حمایت بارک اوباما حزب را به خط ٬٬ میانه ٬٬ برگرداند و اعتماد سرمایه بزرگ را جلب نماید . هرچند در این کنگره تصاویری از مظاهرات جنبش ٬٬ جان سیاهان ارزش دارد ٬٬ به نمایش گذاشته شده بود و برادران جورج فلوید که سه ماه پیش به طور وحشیانه و عمدی توسط پولیس به قتل رسید نیز پیامی ویدیویی را ارسال نموده بودند و بسیاری از سخنرانان شعارهایی از این جنبش اعتراضی رنگین پوستان را در بیانات خویش گنجانیده بودند ولی همبستگی دموکرات ها تنها لفظی بود و درهیچ موردی از مطالبات مشخص این جنبش ضد تبعیض و نژاد پرستی حمایت نکردند . همچنان با وجود سهمگیری فعال نماینده گان چپ در کار کنگره و برغم پیروزی های با اهمیت فعالین چپ در انتخابات ایالتی چون گزینش جمال بوومن در نیویارک ، کوری بوش در سانت لوییز ، الکساندریا اوکازیو کورتس ، ایلهان عمر ، رشید تلایب در برابر نامزدان رهبری حزب بازهم طرح های نیروهای چپ در تدوین پالیسی ها و سیاست جاری حزب نادیده گرفته شد . به ویژه صدای جوانانی که از برنی ساندرز حمایت مینمودند در این کنگره ناشنیده ماند . نا رضایتی آنها را میتوان در رسانه های اجتماعی و نشراتی چون کانترپانچ ، یاکوبین ، کورنت افیرس و... بخوبی مشاهده کرد . نامزدی کامالا هریس به حیث معاون رییس جمهور هم چندان مایه دلشادی جناح چپ نگردید .این خانم بر خلاف کوری بوش که بمثابه نخستین زن سیاهپوست در انتخابات منطقه ای در واشنگتن دی سی موفق گردیده و خود مورد خشونت پولیس قرارگرفته است از حمایت همه جانبه جنبش ٬٬ جان سیاهان ارزش دارد ٬٬ برخوردار نیست و نقش او را در بسیج نیروهای هوادار این جنبش به نفع بایدن ناچیز میدانند . کامالا هریس بنا بر گذشته قانونگذاری خود که درمانده گی های خانواده های بی بضاعت را درنظر نمیگرفت اکنون به نام مستعار٬٬ کوپ مالا ٬٬ مسما گردیده است . برخی از نماینده گان چپ چون برنی ساندرز و جان کازیچ تنها به خاطر ناکامی ترامپ در انتخابات و برقراری حالتٍ پیش از ترامپ در کار کنگره دموکرات ها سهم گرفتند . آنها بیان داشتند که در این انتخابات مسایل مبرمی در دستور روز قرار دارد و در زمان وامانده گی ناگزیر باید به اقداماتی متوسل شد که در حالت عادی مردود اند . ساندرز متذکر شد که ایالات متحده در ٬٬ بحران عمومی ٬٬ قرار دارد و برای رفع این بحران به جنبشی ضرورت است که باید سرتاسری و شامل همه نیروها و هویت ها باشد .

حزب دموکرات ها با فاصله گیری از جناح چپ آغوش خود را بروی نیروهای راست بازنمود . دموکرات ها در کنگره خویش از چهره های شناخته شده جمهوریخواه چون پاول کالین وزیرخارجه پیشین و سرمایه داران بزرگ چون بلوم برگ و دیگران دعوت نمودند تا سخنرانی کنند . همچنان وظیفه سازماندهی کارزار انتخاباتی را به موسسه جمهوریخواه ٬٬ پروژه لینکلن ٬٬ واگذار شدند . تید کاوفمن عضو برجسته تیم انتخاباتی بایدن به ٬٬ وال استریت ژورنال ٬٬ اطمینان داد که در صورت پیروزی ، جو بایدن از سیاست صرفه جویی پیروی خواهد . بدیترتیب برنامه وسیع اجتماعی ایکه جناح چپ بخاطرکمک به فرودستان و به ویژه آسیب دیده گان پاندومی کرونا ، تصدی های خرد و متوسط به حجم سه عشاریه چهار بیلیون دالر مدنظر گرفته بود و بالای آن باید در این روز ها در کنگرس بحث و توافق صورت میگرفت با بن بست مواجه گردید و دونالد ترامپ آنرا تا زمان ختم مبارزات انتخاباتی متوقف ساخت . درکنگره دموکرات ها شعار هایی چون ٬٬ امنیت ملی ٬٬ ، ٬٬ رهبری امریکایی جهان ٬٬ ، ٬٬ امریکا سرزمین امکانات نا محدود ٬٬ و ... که شعارهای روزگاران رونالد ریگن ، جورج بوش و دیگران بود به چشم میخورد . کنگره مشابهت بیشتر به یک جشن سالگره و یا مراسم پایکوبی بخاطر ورود اوباما به قصر سفید داشت و از بحث سازنده پیرامون بحران سیاسی و اجتماعی موجود و ارایه توضیحات در باره چگونگی حکومتداری آینده به طور مشخص طرفه میرفت . در کنگره دموکرات ها دیده شد آنچه همه جناح ها را به یک مخرج مشترک میرساند همانا مخالفت با ترامپ و شیوه حکومت داری اوست .از همین جا آنانیکه به فیصله های کنگره چندان موافق نیستند باز هم به جوبایدن رای خواهند داد . در صورت پیروزی بایدن در انتخابات گفته میشود که او راه به قدرت رسیدن را برای نسلهای جوانتربازخواهد کرد . از روی این سخن میتوان حدس زد که احتمالاْ پس از چندی او زمام امور را به معاونش کامالا هریس واگذارخواهد شد . کامالا هر چند رنگین پوست ، از خانواده مهاجر ومتعلق به اتنیک های زیانمند است اما در سیاست همانندی نزدیک به بارک اوباما خواهد داشت و وی همان راهی را در پیش خواهد گرفت که اوباما سپری کرده است . در صورت پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات کنونی حزب دموکرات ها با بحران شدید درون حزبی ، انشعاب و مشاجره اندیشه یی روبرو خواهد شد و اگر بایدن جام کامیابی را سرکشد در آنصورت حزب جمهوریخواه دیگرحزب خانواده ترامپ نخواهد بود . برغم همه تدابیر، فیصله ها و سیاست گذاری های کنگره های هردوحزب دیده میشود که کارزار انتخاباتی خود پویی دیگری کسب نموده و موضوعات مبرمی را مطرح ساخته است. برجسته ترین این گذارده ها کدام اند ؟

در باره آنها در جستار بعدی پرداخته میشود .

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۲۰ـ ۱۰۱۰

نزده سال حضور نظامی، بازگشت به نکته صفری

صمد کارمند

افغانستان نزده سال حضور نظامی ناتو و امریکا را تجربه کرد، در این نزده سال یک تریلیون دالر که معادل یک هزار میلیارد دالر می‌شود به مصرف رسید تا ماشین جنگ در گردش باشد، این حضور صدها هزار کشته بجا گذاشت که بیش از ۲۵۰۰ تن آن را شهروندان امریکایی تشکیل می‌دهد.

هدف حضور چه بود ؟

شکست القاعده، سرنگونی رژیم طالبان و پایان تروریزم درافغانستان.

پس از نزده سال آن اهداف به کجا رسید و افغانستان در کجای تمدن جامعه بشری قراردارد؟

حادثه یازده سپتامبر ۲۰۰۱، یک باردیگر امریکایی‌ها را متوجه افغانستان ساخت آنان عقیده داشتند که حوادث‌ تروریستی ۱۱ سپتامبر از افغانستان آن‌هم توسط القاعده تنظیم و رهبری شده، پس باید آنجا رفت و ریشه‌ های تروریستان را قطع کرد تا جهان غرب و درپیشاپیش آنان امریکا در صلح و امنیت زیست کند. درآن موقع برای امریکا اولویت، جنگ در افغانستان و از بین بردن پایگاه‌های القاعده و طالبان را تشکیل می ‌داد، نه دولت سازی و یا آوردن دموکراسی وعدالت درافغانستان.

دولت امریکا بنا بر تصمیم و فرمان رهبران خودشان به افغانستان لشکر کشی کرد، در چند روز موفق شد رژیم طالبان را شکست دهد و بتواند پا فراتر گذاشته لانه ‌های القاعده را نشانی و از بین ببرد، با از بین رفتن رژیم طالبان خلای سیاسی و قدرت به وجود آمد که بن اول زمینه شد برای حاکمیت موقت زیر نظر حامد کرزی. بن اول آغاز درست برای تهداب دولت سازی افغانستان نشد بر عکس از آن کنفرانس به بعد افغانستان وارد نظامی شد که اساس آن را فساد، تقلب، نبود قانونیت و رشوه تشکیل می ‌دهد که با دو دور ریاست جمهوری حامد کرزی ادامه یافت و آن تهداب کج را حکومت غنی کج ‌تر ساخت تا اینکه با نتیجه تقلب و ادامه فساد زنده گی سیاسی ‌شان را ادامه می‌ دهند و گویا مدافعان جمهوریت و عدالت ‌اند.

امریکایی‌ها در کنارمنافع نظامی ‌شان بیشتر به منافع اقتصادی خویش در منطقه توجه داشتند و دارند به همین منظور از گذشته‌ های دور علاقه‌ مند حضور نظامی خویش در حوزه افغانستان و منطقه بودند تا اینکه به بهانه حادثه یازده سپتامبر و مبارزه با تروریزم وارد افغانستان شدند تا بتواند منافع کلان اقتصادی و سیاسی خویش را تحقق دهند.

نزده سال حضور امریکا چه دستآورد داشت؟

ـ طالبان که هدف اساسی بودند نه ‌تنها شکست نخورند بلکه برخلاف دیدگاه قبلی که تروریستان نامیده می‌ شدند درصحنه سیاست و قدرت آورده شدند، هویت ملی و جهانی برایشان داده شد تا جایی که امریکا پس از نزده سال جنگ با طالبان، با آنان توافق نامه صلح را امضا و رسماً طالبان را منحیث یک جریان و حرکت سیاسی قبول و شامل سیاست و قدرت می ‌نمایند.

ـ طی این مدت کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر رشد کرد که بزرگ ‌ترین عرصه درآمد های پولی مافیای داخلی و خارجی را تشکیل می دهد، بیش از دونیم میلیون شهروندان افغانستان که بخش بزرگ آنان را جوانان و زنان تشکیل می ‌دهد معتاد به مواد مخدر شده ‌اند.

ـ نظام ایجاد شد، قانون اساسی تدوین و تصویب شد اما نظام برپایه فساد، رشوت، خیانت و تقلب با بدترین چهره‌ها سوق و‌ اداره شد، حکومت درحد سرپرست‌ ها که خود زمینه کلان برای فساد است ادامه یافت، پارلمان که باید خانه مردم و مرکز فکر جامعه باشد به مرکز بدترین‌ها تبدیل شد تا جایی که امروز پارلمان دگر اعتبار مردمی و شایسته سالاری را ندارد. نظام افغانستان شاید از جمله انگشت شمار نظام‌ های باشد که پیوسته قانون را زیر پا نموده و فراقانونی عمل نموده است.

ـ نزده سال اخیر به بحران فرار و مهاجرت نکته پایان نگذاشت برعکس فرار و مهاجرت جز آرزوی هر شهروند شد صدها هزار، افغانستان را ترک نمودن تا بتوانند در زیر سقف بیگانه گان در فضای امن زیست و کار نمایند در پیشاپیش این همه مهاجرت‌ ها جوانان قرار دارند، به نیرو و توان جوانان به خاطر آبادی وطن کمتر توجه صورت گرفت.

ـ نزده سال گذشته اتحاد و همدلی اقوام را شکسته ‌تر ساخت، نفاق‌ های قومی، زبانی و سمتی چاق‌ تر شد تا جایی که زنده ‌گی باهمی را رنگ و رونق دگر داد و تقابل‌ها را بیشتر ساخت.

بدون شک از آزادی‌های شهروندی، آزادی بیان و رسانه‌ ها و آزادی‌ های جامعه مدنی و زنان سخن زده می ‌شود اما این همه زیر سایه ده‌ها شکست و ریخت دگر چندان پایدار معلوم نمی ‌شود.

می ‌توان نتیجه گرفت که با وجود سرازیر شدن میلیاردها دالر در زنده گی مردم تغییرات ژرف به وجود نیامد، فقر بیشتر شد چنانچه ۹۰ فیصد مردم زیر خط فقر قرار دارند. صلح ‌و امنیت نیامد هنوز که هنوز است مردم در فضای ترور و انفجار زنده گی دارند، مصوونیت فردی و خانواده گی زیر پرسش کلان قرار دارد.

در نهایت مردم از حالت موجود و حضور ناتو و امریکایی‌ ها دل خوش ندارند، خود را بدتر از گذشته در بحران کلان سیاسی، اقتصادی و نظامی می‌ بینند اما بازهم گذار به دوران سیاه طالبانی را نه ‌تنها تأیید نمی‌ کنند بلکه با یک صدا به طالبان و حکومت فاسد نه گفته خواستار جمهوریت واقعی که در آن آزادی، عدالت، قانونیت و زنده گی باهمی باشد انتظار دارند و خواستار تغییرات مثبت و فعال‌اند.

نزده سال جنگ، نزده سال کشتن، نزده سال ماتم ‌و درد و در پایان گردش به نکته صفری.

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۰۸۱۰

آیا سرمایه گذاری های پاکستان درچهاردهه درافغانستان به ثمر رسیده ؟

علی رستمی

سفر عبدالله عبدلله به طورغیرمترقبه بدون صلاحیت اجراییه ای در دولت جمهوری اسلامی افغانستان برای تسریع روند صلح در دوحه که به بن بست موقت به گفته سخنرانان اشتراک کننده دراین جلسه مواجه شده بود به تاریخ29سپتمبر2020 به پاکستان سفرکرده با رهبران دولت پاکستان ازجمله نخست وزیر، رییس جمهورو وزیرخارجه ملاقات و از طرف آنها مورد استقبال شایانی قرارگرفت . این سفر چه ارمغان به مردم افغانستان خواهد داشت؟ آیا بازهم رهبران احزاب جهادی و هیات صلح در تلک سیاست های پاکستانی ها بندمی مانند ویا رهایی می یابند.؟

ازقرایین روشن است که این ملاقات با دساتیر کشورهای خارجی در راس امریکا و نماینده آن خلیل زاد سازماندهی شده باشد. تا براساس قرارداد مخفی که بین طالبان وامریکا صورت گرفته وجزییات وی افشا نشده برنامه جدیدی را برای ازبین بردن بن بست مذاکرات که بوجود آمده پیشکش و طالبان را دراین راستا آماده بسازند تا نشست ادامه وبه نتیجه نهایی برسد. به گمان اغلب امریکا مصمم است که به هر قیمت میشود باید معاهده صلح به امضای جانبین برسد وعملی شود. برای اینکه دولت پاکستان نیز نمی خواهند که زیادتر درتلک جنگهای نیابتی دربند باشد واز جانب دیگر پاکستان میخواهد که موقف گذشته خود را دوباره درنزد امریکا وجهانیان کسب وحفظ نماید. برعلاوه گروهی طرفداران ترامپ با تسریع برگزاری نشست درجست وجوی آن هستند تا نتیجه مثمری را ازاین مذاکره درجریان گزینش ریاست جمهوری بهره برداری کند وآن را به مثابه یک برگ برنده درمقابل حریف خود استفاده کند. امریکایان میخواهند که این روند حداقل تا برگزاری انتخابت درماه نوامبر نتیجه مثبت بدست آورد. حتا اگر شود به شکل نمونه یا الگو این مذاکره را به نتیجه برساند.برای اینکه امریکایی ها تلفات نظامی و مالی را دردو دهه متقبل شده اند و نزدیک به یک تریلیون دلار درافغانستان هزینه کرده اند. نطر به اظهار جنرال بازنشتسه ای اس ای پاکستان حمید گل که « امریکا سالانه پنجصد میلیون دالربه طالبان کمک کرده است« واز سوی دیگر هردوحزب جمهوری خواه ودموکرات ها جنگ افغانستان را به عنوان « جنگ هزینه بر» و«جنگ بی پایان » یادمیکنند. ازاین حرف معلوم است که هردوحزب خواهان صلح وحل چالش های افغانستان هستند و میخواهند آبرومندانه ازاین باطلاق نجات یابند.این امر قطعی است وتلاش دارند تا درکوتاه ترین زمان ممکن این مذاکرات به نتیجه برسد. از جانب دیگر طالبان این دوره را در زمان ترامپ یک فرصت خوب برای خود میدانند و می خواهند با نتایج حداقل مثبت به نفع شان تمام شود. با رویکردهای جدید نسبت به گذشته مذاکرات را در زمان ترامپ به نتیجه برسانند. حالا سوال اینجاست بدون مداخله و سهم پاکستان درجهت صلح درافغانستان که اکثر دوستان وسیاسیون و تحلیل گران دراین نظر است که پاکستان بازهم صداقت نخواهد داشت وفریب میدهند وطالب را میخواهند به قدرت برسانند راهی دیگری وجود دارد؟ ویا امریکا مصمم است با مشوره پاکستان درصورت ضرورت دولت عبوری را بریاست عبدالله عبدالله که برای آنها شخصی میانه رو نسبت به اشرف غنی است بوجود آورند تا نتایج مقدماتی روند صلح پیام خوبی برای ترامپ باشد. به این رو موضع گیری دولت پاکستان دراین رابطه برشالوده یی دید وبازدید با عبدالله عبدالله معلوم خواهد شد که چه قدرپذیرای وبرخود آنها با عبدالله دوستانه شفاف و با صداقت بوده است ،تاریخ روشن خواهد کرد.

این پدیده زمینه خوبی است که تا جانبین همچو ملاقات ها را برای ازبین بردن کدورت ها ودشمنی ها برمبنای روابط سیاسی که درجهان معمول است زیر نظر سازمان ملل متحد وکشورهای بزرگ جهانی در راس امریکا وغیره پیش ببرند و درجهت حل مناقشه های تاریخی عمل بکنند تا میان جانبین اعتماد متقابل بوجود آید. یگانه زمینه راه حل مناقشه ها میتواند از طریق رویکردهای مسالمت امیز ونشست های سیاسی بوجود آید. درغیرآن درطول چهاردهه با برزگترین نیروهای نطامی 48 کشور جهانی با رهبری امریکا وناتو دولت های افغنستان نتوانستیند طالب را ازبین ببرد و دست پاکستان را ازافغانستان کوتاه بسازند. برعکس تلفاتی زیادی را درعرصه های مختلفی متقبل شده است . پاکستان کشوریست که از لحاظ نظامی سلاح هسته وی وبم دارد نسبتاْ ثبات سیاسی دارد وبا ابرقدرت های جهانی به نحوی ارتباط خوب وهمه جانبه دارد به گفته جوبایدن « نسبت به افغانستان پاکستان نزد ما ارزش بیشتر دارد » . بناْ صلح و ثبات سیاسی با زورتفنگ ناممکن خواهد بود. باید سیاسیون کشورما باهوشیاری مدبرانه ازوضع فعلی که با پا کستان طالب بوجود آمده استفاده نموده و استقبال کنند وآن را تقویه و ادامه دهند تا درعمل نتایج مثبت به دست آید.

عمل ملاک حقیقت است. به غیرآن باید با توپ تفنگ خونریزی را پیش برد!

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۲۰ـ ۱۰۱۰

ازحضور نظامی امریکا درافغانستان نزده سال گذشت

در پیوند با ۱۹ساله گی حضور نظامی امریکا در کشور اینک دیدگاه کارشناس برازنده امور سیاسی کشور، رفیق محمد ولی را پیشکش میداریم . امید مورد توجه و پسند قرار گیرد ـ بامداد

محمد ولی

از کارگیری کلماتی چون ( تجاوز ، اشغال ، استعمار ، سلطه جویی ، امپریالیزم آنهم امپریالیزم جهانخوار امریکا ) وغیره صرفنظر .

ازادبیات معمول در ژورنالیزم امریکا چون : ( آزادی ، حقوق بشر ، دموکراسی ، بهره ورسازی دیگران از مزایای ارزش های امریکا ، منافع حیاتی امریکا ، حمایت از دموکراسی ها وسقوط دیکتاتورها ) کارگرفته آنها را در آیینه حضور نزده ساله امریکا در افغانستان به تماشا می گیریم .

قبل ازاین ارزیابی از مقاله پروفیسور آلن بن مایر ، استاد امور بین المللی در مرکز جهانی نیویارک مورخ ۲۱ جولای سال ۲۰۱۷ یک دو سطر استشهاد میگردد . او درمقاله اش زیر عنوان « جنگ فاسد وغیراخلاقی در افغانستان » برخی ارقام را ذکر کرده خواهان خروج عساکر کشورش از افغانستان شده بود .

آن ارقام چنین بود : « درین جنگ تا اکنون ۲۴۰۰ سرباز امریکایی کشته شده است . بصورت کل تلفات شهروندان افغانستان در این جنگ ۲۲۵ هزار نفر بوده حدود ۲ میلیون وششصد هزار نفر مهاجر وبیش از یک میلیون بی جا شده گان از خود بجا مانده است.» وی می افزاید :‌« دراین جنگ یک تریلیون دالر مصرف شده است . مافیای امریکا ازاین جنگ سالانه ۲۵۰ میلیارد دالر وارد امریکا میکنند ، پس این جنگ ازجمله کم مصرف ترین جنگ های امریکا در جهان است » .

امریکا منظور از حضور نظامی اش در افغانستان را در چهار هدف ذیل را اعلان کرد:

۱ ـ مبارزه باتروریزم ،

۲ ـ مبارزه با مواد مخدر ،

۳ ـ تامین حقوق بشر،

۴ ـ نهادینه سازی دموکراسی .

براساس مقاله پروفیسور امریکایی این جنگ نهادینه ساز دموکراسی وحقوق بشر نه بلکه « فاسد وغیراخلاقی » بوده است .

وقتی مافیای امریکا سالانه ۲۵۰ میلیارد دالر ازدرک تریاک افغانستان وارد امریکا میسازند این جنگ نه به خاطر مبارزه با مواد مخدر بلکه بخاطر بدست آوردن مبالغ سرشار از این ناحیه بوده است . چون به ارقام تلفات ومهاجرت ها نظر انداخته شود او بر حق بوده تا بگوید که یک جنگ فاسد وغیراخلاقی نهادینه ساز دمو کراسی وحقوق بشر بوده نمیتواند .

مبارزه با تروریزم به کجا انجامید و منظور از تروریست ها کی ها بودند؟

منظور از تروریست ها همان های بودند که امریکا حاکمیت شانرا سقوط داد اما رهبران شان را مصوون نگهداشت و پس از نزده سال جنگ و ویرانی علیه تروریزم ، تمام مساعی سیاسی اش را به بزرگ نمایی وبه قدرت رسانی مجدد انها معطوف نمود که امضای موافقتنامه دوحه با آنها و پروسه گیرمانده در بن بست ترتیب اجندای مذاکرات در دوحه حاصل وانجام آن کار میباشد .

پس امریکا با همه توان وعظمت نظامی ، قدرت پولی ، نفوذ جهانی ، متحدین نیرومند جهانی ومنطقه وی ، پیمان نظامی ناتو وهمکاری همکاران افغانی اش چون مجاهدین وبرگشته گان از امریکا یا نخواست یا نتوانست به تحقق اهداف چهار گانه اش نایل آید .

آنچه را طی این زمان بصورت قسمی مروج ساخته است حالا آنرا در بدل عروج و ظهور مجدد سقوط داده گان نزده سال قبل اش به معامله بد میگذارد .

آیا امریکا نخواست یا نتوانست به آنچه گفته بود عمل کند ؟

برویت حقایق آفتابی و نمایان میتوان گفت نخواست، و گرنه خواستن توانستن است آن هم برای قدرت بزرگی چون امریکا وناتو ومتحدین نیرومند جهانی اش از اروپا تا آسیا که خارج از توانش نبود و نمی باشد .

اینکه چرا نخواست در مطبوعات جهان ، در تحلیل های تحلیلگران و تحقیقات مراکز استراتیژیک کشورها بار بار نگاشته و ارزیابی شده است وهمه متفق القول اند که منافع امریکا در منطقه مانع عمل قاطع و فیصله کن آن در تحقق اهداف چهار گانه اش شده است .

امریکا برای رسیدن به این منافع ، راهبردها و راهکار های برابر با سنجش های انی و دور نمایی آماده کرده است که مشتمل است بر راهبردهای اقتصادی ، نظامی وسیاسی . راهکار های رسیدن به این اهداف جنگ ، تشنج زایی ، ایجاد نیروهای محلی جنگی غرض جلوگیری از ازدیاد تلفات خودش ، راه اندازی انواع تفرقه ها از مذهبی تا سمتی و قومی و زبانی میباشد.

هدف اقتصادی امریکا جلوگیری از رشد اقتصاد چین و ممانعت از جهانی شدن بیشتر مناسبات تجارتی و اقتصادی آن بخصوص از طریق به ثمر رسیدن پروژه بزرگ « یک راه یک کمربند » و ثانیآ دسترسی به منابع نفتی آسیای میانه وانحصار آن برای کمپنی های امریکایی است . در بعد نظامی مصروف ساختن نظامی روسیه وچین از طریق ایجاد تشنج با استفاده از عقاید مذهبی مسلمانان ایغور در چین و آسیای میان و داشتن پایگاه های نظامی درهمجواری با این دو کشور است .تلاش امریکا از طریق اروپا وکشورهای جدا شده از شوروی سابق برای محاصره نظامی روسیه از طریق شامل ساختن عده ای از آنها در پیمان نظامی ناتو تا جایی مثمربوده است که در کنار آن تلاش برای به محاصره درآوردن روسیه از طریق آسیا هدف دیگر نظامی انکشور میباشد .

هدف سیاسی ، آنست تا از نقش ونفوذ وهمکاری های روسیه با جمهوری های آسیای میانه بکاهد واگر بتواند مسلمانان ایغور را به جنبش جدایی طلبی تحریک نماید ، در ایغور و آسیای میانه بوسیله جنگ وتشنج رژیم های تابع منافع خود را قایم سازد . طبق سنجش های مراجع استخباراتی امریکا تحقق این استراتیژی کم از کم ۵۰ سال را در برمیگیرد . این یکی از اهداف راهبردی امریکاست ، اما اینکه به این هدف میرسد یانه سوالی است جداگانه که بررسی جدا گانه را ایجاب میکند .

هفتاد سال با اتحاد شوروی در رقابت وجنگ سرد بود وبالاخره به استراتیژی اش دست یافت حالا هم با همان امید وهمان حوصله به این مبارزه ادامه داده بازهم افغانستان را بحیث میدان این بازی نگهمیدارد.

تاکتیک حضور استخباراتی در افغانستان توسط استخدام شده گان افغانی اش به شکل قطعات خاص یا ملیشه های جنگی ، جهادی ، طالبی و داعشی ایجاب میکند که بهر شکلی باشد در افغانستان دولت مطیع داشته باشد . برای امریکا مهم نیست که آن دولت دموکرات باشد یا دیکتاتور ، سیکولار باشد یا مذهبی ، حقوق بشر را رعایت کند یانه ، تروریستی باشد یا غیر آن ، مهم آنست که وسیله تحقق استراتیژی مطروحه اش باشد ، امریکا در جهان اسلام تجربه کافی در مورد چنین دولت ها دارد مانند کشور شاهی عربستان سعودی ، امارت نشین های خلیج یا سکولار های دیکتاتور مصرکه با همه فجایع ضد حقوق بشری ، مبانی دیکتاتوری حمایت و همکاری با تروریستان بهترین متحدین این مدعی نمونه دموکراسی وحقوق بشر درجهان اند .

پس از نزده سال چهره حقیقی امریکا بیشتر از هر وقت دیگر و هر جای دیگر در افغانستان نمایان گردید . مردم خوب فهمیدند که این شعارها بهانه ها برای اقدام به « جنگ فاسد وغیراخلاقی » ( نمیگویم استعماری ، امپریالستی ، تجاوز کارانه وغیره ) بوده است . اینکه کشوری برباد میشود ، ملتی تباه میگردد ، تمدنی نابود میشود ، از کوه و دشت و دره سرزمینی سیلاب خون سرازیر میگردد ، خانواده ها به ماتم‌ می نشینند ، انسانها خوراک سگ های تعلیمی عسکری اش میشوند و صدها مصیبت دیگر مهم نیست ( دموکراسی است ، حقوق بشر است ! ) ولی مهم آنست تا گروه های مزدور را دراختیار داشته باشد وعده ای از آنها را بر اریکه قدرت بنشاند ، حمایت کند و امتیاز بدهد .

دل کس این را امپریالیزم‌ جهانخوار میگوید وعملش را جنگ‌ استعماری وسلطه طلبی یا کلمات دیگری چون اهداف چهار گانه اعلان شده در اول حمله بر افغانستان ویا به گفته پروفیسور آلن بن مایر « فاسد وغیراخلاقی » .

حاصل جمع اهداف چهارگانه امریکا عبارت است از تشکیل نظام فاسد توام ‌با جنایت که فساد آن در عرصه سیاست ، اقتصاد و رسانه ها سایه افگنده، دموکراسی آلوده با مواد مخدر ونقض خشن حقوق بشر را در همکاری با شبکه های مختلف تروریستی به یک پیکر فساد زده ومنفور مبدل کرده است ، حقوق بشر را مختص به دفاع از ناقضان آن و جنایتکاران ساخته ، تروریزم را در سطح بین المللی بیک پدیده غیر قابل کنترول مبدل نموده ومواد مخدر را یکی از چشمه های عایداتی اش ساخته اقتصاد جرمی نا مشروع را عمومیت بخشیده است .

منبع تصویر: دی پی آ

بامـداد ـ دیدگاه ـ ۲/ ۲۰ـ ۰۷۱۰

نزده سال حضور نظامی، بازگشت به نکته صفری

صمد کارمند

More Articles...