اردوغان علت بیشتر ناامنی‌های ترکیه است
روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی عنوان کرد که رییس جمهوری ترکیه به صورت مستقیم مسوول جو ناامن به وجود آمده در کشورش از زمان انتخاب در جون ۲۰۱۵ ترسایی است.
روزنامه نیویورک تایمز همچنین سرکوب رسانه‌ها در ترکیه را محکوم کرده و رجب طیب اردوغان، رییس جمهوری این کشور را به تضعیف دستاوردهای دموکراسی در یک دهه گذشته متهم کرد.
این روزنامه در سرمقاله خود پیش از انتخابات پارلمانی ترکیه که امروز (یکشنبه) در حال برگزاری است، از اردوغان خواست تا به رای دهنده گان گوش فرا دهد؛ و از رویای خود که « ریاست جمهوری مادام العمری» است، دست بردارد و به حزب حاکم اجازه دهد تا دولتی را با اپوزیسیون تشکیل دهد.
این روزنامه همچنین به اردوغان یادآوری کرد که زمانی وی رهبر اقتصاد پویا در ترکیه بوده، به اصلاحات سیاسی و دموکراتیک دست زده، با کردها در کشورش به سازش رسیده و قدرت نظامیان در ترکیه را از میان برده است.
در سرمقاله روزنامه نیویورک تایمز همچنین آمده است: اما امروز بسیاری از این دستاوردها تضعیف شده است. چون اردوغان به دنبال پیروزی و تحکیم قدرت خودش است.
روزنامه امریکایی نیویورک تایمز به انتقاد از این مساله می پردازد که ارتش ترکیه بار دیگر اهداف مرتبط با حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) را هدف قرار داده و احزاب مخالف را برای انجام راهپیمایی درکشور دچار مشکل کرده است؛ به رقبای دولت برچسب تروریست زده می شود، رسانه های اپوزیسیون را تهدید و ارعاب می کند یا به آنها حمله می کنند.
این روزنامه همچنین به این مطلب اشاره می کند: اقتصاد کشور رو به زوال است و اوضاع آن سه برابر بدتر از پنج سال قبل شده است. اردوغان مستقیما مسوول اوضاع ناامن کشور است. به عنوان یک رییس جمهور از او انتظار می رود تا در یک نزاع و کشمکش سیاسی دست بالا را بگیرد و شخصیتی وحدت بخش باشد اما حالا بیشتر به دنبال پیروزی و دستیابی به اکثریت آرا در پارلمان برای تدوین مجدد قانون اساسی و بسط اختیارات ریاست جمهوری است.
این روزنامه همچنین آورده است، ساخت کاخ مجلل اردوغان نمونه ای از تغییر سیستم ریاست جمهوری ترکیه با وجود دستورات دادگاه علیه این مساله است.
با وجود آنکه اردوغان در انتخابات جون ۲۰۱۵ ترسایی نتوانست پیروز شود و اکثریت آرا را کسب کند، به تشکیل دولتی ایتلافی نیز کمکی نکرد و به جایش خواستار برگزاری یک انتخابات زودهنگام شد و بمباران مواضع کردها در شمال سوریه که شریک اصلی برای مقابله با داعش هستند را آغاز کرد.
نیویورک تایمز همچنین درباره سرکوب گسترده رسانه ها توسط اردوغان نوشت و آورده است: دفاتر رسانه های مخالف توسط اوباشان تخریب شد و خبرنگاران توسط ماموران امنیتی دستگیر شده و روزنامه ها تعطیل شدند. پلیس ضد شورش ترکیه از گاز اشک آور استفاده کرد و در نهایت به کانال های تلویزیونی منتقد دولت حمله کرد.
مقام های ترکیه به دو کانال تلویزیونی، دو روزنامه و یک دستگاه رادیویی منتقد دولت اردوغان حمله کرده اند.
این روزنامه با اشاره به انتخابات زودهنگام پارلمانی امروز ترکیه نوشت: این انتخابات هیچ تفاوتی با انتخابات جون ندارد و به رییس جمهوری ترکیه تاکید کرده که دست از زیاده خواهی ها و آرزوهایش در تشکیل یک ریاست جمهوری امپریالیستی دست بردارد و به حزب حاکم اجازه دهد تا یک دولت ایتلافی تشکیل دهد.
در انتها نیز آورده است: این مسیری نیست که اردوغان احتمالا آن را برای خود انتخاب می کند بلکه راهی است که متحدانش در امریکا و اروپا باید او را برای سوق یافتن به سمت آن هل بدهند.
بامداد ـ سیاسی ـ ۱ /۱۵ ـ ۰۱۱۱
در شرایط موجود ملی و بین‌المللی چه باید کرد؟
میر محمدشاه رفیعی
دیریست جهان ما به سوی ناامنی‌ها و بی ثباتی‌ها سوق داده شده است. در اثر جنگ های تحمیلی بر مردم ما و بعضی از کشورها از جمله شرق میانه و اروپای شرقی روزانه صدها انسان بی گناه و مظلوم نیست و نابود می گردند.
بی اعتمادی میان کشورهای مختلف جهان، تخریب محیط زیست و نابودی تمدن باستانی بشریت روز افزون گردیده؛ ملل متحد و حامیان دروغین حقوق بشر و کشورهای بزرگ جهان در مهار کردن و کنترول عوامل نابودی کره زمین دستاوردهای بشریت ناتوان گردیده‌اند؛ زیرا در بعضی از حالات و اوضاع مشخص کشورهای بزرگ صنعتی مانند ایالات متحده امریکا، اتحادیه اروپا، جاپان و غیره در راه اندازی و شعله ور ساختن جنگ‌های منطقه وی و تلاش برای دستیابی به منافع سیری ناپذیرشان مذموم و متهم می‌باشند.
نظام موجود و مسلط جهان بعد از دهه هشتاد میلادی به سوی محافظه کاری و سلب حقوق و آزادی‌های جوامع مدنی و اتحادیه‌های کارگری گام بر داشته است. این نظام می خواهد تا به اثر راه انداختن جنگ های کوچک و متوسط ، توهم دموکراسی و جهانی سازی نظام سرمایه داری اراده خود را به مثابه وارث استعمار کهن بالای تمام جهان و از جمله کشورهای روبه توسعه تحمیل نماید. این در حالی است که نظام موجود سیاسی و اقتصادی جهان وارد طولانی ترین و عمیق ترین بحران تاریخی خود از سال (۲۰۰۸) میلادی بدین سو می باشد.
بحران موجود نمایانگر آن است که هیچ یک از کشورهای جهان از جمله کشورهای رو به توسعه نمی توانند برای همیش متکی به کشورهای بزرگ صنعتی باشند و یا همه جانبه به آنها اعتماد نمایند. اوضاع و حالات سیاسی موجود در امریکای لاتین، یونان، اسپانیا، پرتگال و ایتالیا به وضاحت نشان داد که سیاست‌های اقتصادی دیکته شده از طرف بانک جهانی و صندوق وجهی پول که بر اساس نظریات تاچر و ریگن شکل گرفته و خواهان سیاست‌های اقتصادی خصوصی سازی و سیاست ریاضت اقتصادی میباشد تامین کننده منافع مردم نمی باشد و دامنه فقر و ثروت را به سود یک فیصد سرمایه داران و ضرر (۹۹٪)مردم تغیر داده، زمینه ساز ناامنی ها و نارضایتی‌های مردمی گردیده است.
اهمیت و تاثیر گذاری بعضی از حوزه‌های اقتصادی جهان در حال تغیر و تحول بوده چنانچه شرق میانه امروز دیگر اهمیت بزرگ برای اقتصاد جهان ندارد. تولید نفت از طریق مواد غیرفوسیلی در امریکا و نفت دریای شمال باعث گردیده تا مراکز تجارت و اقتصاد جهان به آسیای جنوبی انتقال یابد و کشورهای شرق میانه تنها به مثابه کشورهای مسیر راه تجارت و انرژی در نظر گرفته شوند.
بهارعربی نتوانست بدیل مناسب بجای نظام های دیکتاتوری ارایه کند، فروپاشی نظام‌های سیاسی و زیر ساخت‌های اقتصادی کشورهای مانند لیبیا، سوریه، عراق و یمن و گسترش دامنه ناامنی‌ها در سراسر منطقه خاور میانه و افزایش روز افزون در تعداد پناه‌جویان و بیجا شده گان نمایانگر وخامت اوضاع سیاسی و اقتصادی در سراسر جهان است.
گروه کشورهای ۷G روز تا روز مواضع و دستاوردهای گذشته شان را در مقابل کشورهای نوظهور اقتصادی از جمله در مقابل کشورهای عضو سازمان اقتصادی بریکس BRICS از دست می دهند و توان مقابله و رویارویی اقتصادی را با آنها ندارد. از این‌رو نیروهای تبهکار و تروریست ابزاری شده‌اند بدست کشورهای بزرگ اقتصادی جهان غرض رسیدن آنها به اهداف راهبردی سیاسی و اقتصادی شان در جهت تسلط بر منابع بزرگ مواد خام و کنترول از شاهراه‌های بزرگ انتقال انرژی و تجارت.
افغانستان به مثابه یک کشوری که دارای منابع و ذخایر بزرگ معدنی و زیر زمینی می باشد و همچنان از اهمیت خاص جیوپولیتیک و سوق‌الجیشی برخوردار میباشد، نمی‌تواند در بازی‌های بزرگ جهانی از نظر کشورهای توسعه طلب و استیلاگر جهان به دور بماند. بر علاوه اهمیت و اعتبار کشور ما از نگاه اقتصادی و سیاسی، مردم افغانستان دارای سوابق تاریخی آزادی خواهی و سلحشوری می باشند که این خصوصیت ذاتی و سایکولوژیکی مردم ما باعث شد تا در زمان حضور قطعات نظامی اتحاد شوروی یک عده زیادی از مردم ما به دام توطیه‌ها و دسایس بیگانگان گیر آیند و ترور و اختناق را وسیله رسیدن به هدف قرار دهند. از سوی دیگر مناسبات غیردوستانه پاکستان از زمان ایجادش تا اکنون و عدم تعریف و نامشخص بودن مرزهای ما با این کشور باعث گردیده تا از طریق سازمان های نظامی و استخباراتی کشور پاکستان، استخبارات منطقه و جهان در کشور ما دست بالا پیدا کنند و کشور ما را به لانه بنیادگرایان، تروریست‌ها و جنایت کاران منطقه و جهان مبدل سازند.
باوجود خروج کامل قطعات نظامی اتحاد شوروی از افغانستان بعد از ۲۶ سال و حضور قوت‌های آیساف و ناتو در مدت ۱۴ سال تا هنوز کشورما در آتش جنگ تحمیلی می سوزد و هر روز مردم ما متحمل قربانی‌های بی شمار و خسارات هنگفت مالی می گردند. افغانستان نه تنها در محراق توطیه‌ها و دسایس جهانخوران و رقابت‌های کشورهای بزرگ قرار دارد، بلکه از کشور ما به نفع خود و ضرر کشورهای رقیب نیز استفاده می نمایند و این کشور را مرکز تولید و ترافیک مواد مخدر و تربیت و صدور تروریزم بر کشورهای هم جوار و از جمله آسیای میانه و میدانی برای جنگ‌های نیابتی با یکدیگر مبدل نموده‌اند. فقر و بی‌عدالتی‌های تاریخی و عدم نظام های مردم سالار در طول تاریخ کشور، سرکوب و کشتار بی رحمانه آزادی خواهان و ترقی پسندان کشور، توطیه‌ها و دسایس به راه افتیده بر علیه نظام روشنفکران در اویل قرن ۲۰ میلادی بعد از کسب استقلال و نظام دموکراتیک دهه شصت خورشیدی نیز از جمله عوامل ناآرامی‌ها و بحران‌های موجود کشور ما محسوب می گردند؛ زیرا که تشتت و پراگنده گی صفوف مبارزان راستین و عدالت‌خواه باعث توسعه صفوف ارتجاع و محافل مزدور در کشورگردیده است. هم اکنون کشورما در بدترین شرایط ازنظر عدم اعتماد قومی و مذهبی قرار دارد. تحت تاثیر عوامل داخلی و خارجی اقوام با هم برادر کشور از هم جدا می گردند و نسبت به همدیگر بی اعتماد می شوند.
در سراسر جهان کشورهای بزرگ و پر قدرت می خواهند تا با دامن زدن به اختلافات قومی و مذهبی کشورهای بزرگ را به کشورهای کوچک و وابسته به قدرت‌های بزرگ مبدل نمایند. همین سیاست‌های نژادپرستانه و قوم گرایانه در بعضی از کشورها، تمایلات آزادی خواهی و جدایی طلبی را حتا در کشورهای مانند بریتانیا و اسپانیا افزایش داده و شرق میانه در آتش اختلافات مذهبی تشیع و تسنن، کرد، عرب و ترک وغیره می سوزد که کشور ما نمی تواند از تاثیرات سو این حوادث مصوون باشد.
به وضاحت گفته می توانم که اختلافات قومی و مذهبی در کشور ما منشا بیرونی داشته وعده‌ای از بیگانه پرستان در عقب قوم و مذهب پنهان گردیده از غرور وهمت والای مردم ما سو استفاده می نمایند.
آب، خاک و هوای افغانستان به همه مردم و باشنده گان این مرز و بوم تعلق دارد؛ دولت و احزاب سیاسی از حقوق حقه و مسلم هر قوم و مذهب باید پاسداری نمایند و با هر نوع برتری جویی قومی و تقسیم ادارات دولتی مرکزی به اساس قوم و مذهب مخالفت صورت گیرد. ما باید به رشد فرهنگ، زبان و انکشاف متوازن هریک از محلات کشور باورمند باشیم و بدانیم که تروریست‌ها و مخالفین مسلح در کشور ما با هیچ یک از اقوام برادر ما ارتباط و پیوند نداشته و ندارند. آنها در مخالفت با منافع ملی، استقلال، آزادی و غرور مردم ما قرار دارند و از طرف دشمنان تاریخی مردم ما در خارج تمویل و تجهیز می‌گردند. از این رو شخصیت‌های سیاسی و دولتی که نمایانگر منافع قوم و یا مذهب خاص باشند. مورد اعتماد مردم ما بوده نمی توانند و باید جای آن ها به افراد مردم سالار و فراقومی خالی گردد.
فقر و تنگ دستی مردم ما که به اثر نبود پلان‌های عام‌المنفعه و بزرگ اقتصادی ادامه دارد از امکانات و شرایط موجود طبیعی و جیوپولوتیک کشور بنا بر موجودیت فساد گسترده و عدم کارایی دستگاه دولتی ای که آلوده با فساد و تحت تاثیر نیروهای مافیایی داخلی و خارجی می باشد، استفاده موثر و لازم صورت نمی گیرد؛ که این‌ها نیز عواملی‌اند در جهت تداوم ناامنی‌ها و زمینه نفوذ دشمن در داخل کشور. ناامنی‌ها فقر و بیکاری باعث گردیده تا شماری از مردم و خانواده‌ها و به ویژه جوانان تحصیل کرده کشور راهی خارج از کشور گردند؛ که رقم بالایی از پناه‌جویان را در سطح جهان تشکیل می دهند و کشور ما سرمایه ملی خویش از دست می دهد.
دولت افغانستان بعد از کنفرانس بن اول نتوانسته تا مطابق تعهدات بین‌المللی خویش در جهت حکومت داری خوب، توسعه دموکراسی، کاهش بیکاری و اعمار پروژه‌های عام‌المنفعه گام بر دارد. جایگزینی اشخاص بر اساس قوم و شناخت‌های شخصی دامنه فساد را در کشور گسترده تر ساخته و باعث افزایش بیکاری و ناامنی‌ها درکشور گردیده است. کشور ما به مرکز تولید مواد مخدر در جهان مبدل گردیده و رتبه بالایی را در فساد اداری در سطح جهان حایز است.
بنابراین اصل حکومت داری خوب، تطبیق قانون و اعتماد سیاسی تقرر کادرها بر مبنای اصل شایسته گی تخصص وفاداری به مردم و منافع علیای کشور یکی از راه‌های بیرون رفت از منجلاب موجود در کشور محسوب می گردد.
توسعه و استحکام نهادهای انتخاباتی کشور و نهادینه شدن دموکراسی بر مبنای توسعه و اعتماد به احزاب سیاسی مردم سالار، آزادی بیان و آزادی های مدنی و کمک دولت به این نهادها وسیله‌ای است که باعث جلب اعتماد مردم نسبت به دولت میگردد و از قوت و شدت ناامنی‌ها و تشنجات قومی و محلی می‌کاهد. دولت موجود از اعتماد لازم مردم ما محروم و بی بهره می باشد، اعتماد و علاقه مندی به احزاب و جریانات سیاسی که دارای تشیکلات نظامی و شبه نظامی هستند و اخذ مشوره و حرکت به فرمان و خواست افراد معلوم الحال و شناخته شده باسابقه جنایات جنگی و نقض حقوق بشر نمی تواند در تامین صلح و ثبات کشور موثر واقع گردد.
مردم افغانستان حق دارند تا در محلات زنه گی و کارشان تدابیر اضافی امنیتی را اتخاذ نمایند و از جان مال و نوامیس شان حراست و حفاظت نمایند؛ اما این تدابیر نباید جایگزین وظایف و صلاحیت‌های وظیفه وی نیروهای مسلح کشور گردد و یا از این تشکیلات و تجمعات مردمی غرض اعمال نفوذ بر مقامات دولتی ودر جهت گرفتن اخاذی‌ها و نقل و انتقال قاچاق مواد مخدر استفاده به عمل آید.
ما باورمند هستیم که ملیشه سازی و اتکا به تشکیلات نظامی بر مبنای قوم و منطقه تجارب ناکام در کشور ما بوده و به جای آن بهتر است تا دولت تمام امکانات و شرایط بهتر را در جهت توسعه، تقویت و تجهیز و تکمیل قوت‌های دفاعی و امنیتی گذاشته و وظایف آنها را باید طی دیرکیتف های جداگانه مشخص نماید و از تداخل وظیفه وی در کار آنها جلوگیری گردد. نهاد شورای امنیت ملی به مثابه یک نهاد پالیسی ساز و گزارش گیرنده و تنظیم کننده وظایف ارگان‌های دفاعی و امنیتی نباید جایگزین وظایف اجراییوی و عملی ارگان‌های دفاعی و امنیتی کشور گردد.
استراتیژی سیاست خارجی افغانستان نیازمند بازنگری و اجراات فعال می باشد، دولت باید دشمنان مردم افغانستان و حامیان آنها را با اسناد و مدارک دست داشته به ارتباط تربیت، تسلیح، تجهیز و صدور تروریزم به افغانستان که باعث کشتار بی رحمانه مردم ما و وارد نمودن خسارات فراوان مالی بر کشور ما گردیده به مراجع بین‌المللی و از آن جمله به سازمان ملل متحد معرفی نماید و تغیر روابط دیپلوماتیک خود را با آنها موارد بحث و ارزیابی قرار دهد.
تطبیق کامل و همه جانبه مواد موافقت نامه امنیتی با ایالات متحده امریکا و پیمان ناتو و استفاده از مفاد این موافقت نامه به خاطر تجهیز و اکمال قطعات و جزو تام های دفاعی و امنیتی کشور از شرایط تامین امنیت و بهبود وضعیت موجود در کشور محسوب می گردد در حالی که ما شاهد حضور فیزیکی بعضی از قطعات خارجی در کشور هستیم که وظایف تعلیم و تربیت را آنها به کندی پیش می برند و تا هنوز قطعات و جزو تام‌های دفاعی و امنیتی ما طور شاید و باید اکمال نگردیده اند.
ترقی‌خواهان و شخصیت‌های دموکرات آرزومند توسعه و نهادینه شدن دموکراسی در کشور می باشند و به خاطر تدویر انتخابات به موقع ولسی جرگه، ولسوالی‌ها و شاروالی‌ها تحت شرایط آزاد و به دور از مداخلات نهادهای دولتی مبارزه می نمایند و به حل همه انواع اختلافات و معضلات بر مبنای مذاکرات و تفاهم باورمند هستند. هر نوع تلاش و فعالیت برای رسیدن به قدرت از طریق استفاده از سلاح و با توسل به قدرت نظامی مردود و نامشروع می باشد، بنابراین دشمنی نهادهای سیاسی و جامعه مدنی با تروریزم و اعمال تروریستی و آنانی که به جنگ و خون ریزی علیه مردم و کشور ما ادامه می دهند برحق ودر مطابقت با منافع مردم ما می باشد. نقض خشن حقوق بشر و محدودیت در فعالیت های مدنی و اجتماعی مردم و احزاب سیاسی و جامعه مدنی مورد تایید مردم ما نمی باشد. تغیر نظام و هریک از ارگان‌های قدرت سیاسی در کشور که در قانون پیش بینی نگردیده باشد به نفع مردم و جامعه ما نیست.
معضلات و پرابلم‌های جهانی و تلاش‌های قدرت های بزرگ اقتصادی به شمول یک عده عوامل داخلی مانند ضعف مدیریت وعدم صداقت مسوولین کشور، جهل و بی سوادی وعدم رشد و توسعه کشور باعث این همه ناامنی‌ها و معضلات در کشور گردیده است؛ بنابراین رفع این همه معضلات و پرابلم های موجود اجتماعی از طریق تفاهم و مذاکره با رعایت قانون اساسی و به طور صلح آمیز امکان پذیر و حتمی است و مردم ما از هر نوع تغیر و پیشرفت که منجر به تحولات دموکراتیک و بهبود زنده گی آنها گردد و صلح و امنیت را در کشور تامین نماید حمایت خواهند کرد.
از پیشبرد مذاکرات به سرپرستی دولت و رهبری افغان‌ها با مخالفین مشروط با حمایت از قانون اساسی حفظ دستاوردهای سال‌های اخیر ارزش‌های ملی و تاریخی و جامعه و حقوق شهروندی رعایت آزادی دموکراسی و حقوق بشر اعلام آتش بس در کشور تامین صلح سرتاسری صلح پایدار صلح عادلانه و صلح برای همه و شناخت جایگاه و حقوق زنان در قدرت سیاسی مورد حمایت و تایید مردم ما قرار خواهد گرفت.
افزایش ناامنی‌ها و تهدیدات امنیتی اخیر در بعضی از ولایات کشور نمایانگر تشدید تضادها میان کشورهای بزرگ جهان و آخرین تلاش‌های مذبوحانه قدرت‌های منطقه از جمله پاکستان غرض تسلیمی دولت افغانستان به خواست و اراده نامشروع آنها می باشد.
در ناامنی‌های اخیر ضعف رهبری و مدیریت ناسالم بعضی از ارگان‌های دولت نیز مشهود است، اجراات غیرمسوولانه و مخالف قانون بعضی از سران حکومتی در محلات باعث گردیده تا عده‌ای از افراد غرض نجات شان از مظالم ادارات دولتی به دامن مخالفین مسلح پناه ببرند و همچنان ادامه فقر و بی کاری در کشور زمینه آن را مساعد ساخته تا صفوف مخالفین دولت تقویت گردد.
ما باور داریم که اتحاد و همبستگی مردم افغانستان بر مبنای منافع ملی و علیای کشور دفاع از استقلال و آزادی مردم و استفاده معقول موثر و هدفمند از کمک‌های اقتصادی نظامی جامعه جهانی می تواند مردم و کشور ما را در نجات از بحران موجود مساعدت نماید.
بامداد ـ سیاسی ـ ۱ /۱۵ ـ ۲۵۱۰
اشتباهات حملات هوایی امریکا در افغانستان*
از زمان آغاز عملیات نظامی امریکا در افغانستان در ماه اکتوبر سال ۲۰۰۱ ترسایی بارها گزارشاتی مبنی بر حملات نیروی هوایی ایالات متحده مخابره شده که منجر به تلفات جانی در بین شهروندان غیرنظامی و یا نیروهای ایتلاف ضد تروریستی شده است.
در دسامبر سال ۲۰۰۱ ترسایی نیروی هوایی ایالات متحده امریکا به عنوان بخشی از نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت در افغانستان (ISAF) مورد استفاده قرار می گرفت. ماموریت آیساف در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۴ ترسایی به پایان رسید، اما هنوز نیروی هوایی ایالات متحده امریکا به اجرای عملیات رزمی در آن کشور ادامه می دهد. ارتش ایالات متحده در نظر دارد تا در سال ۲۰۱۶ خاک افغانستان را ترک کند.
در اینجا خبرگزاری اسپوتنیک ضمن ابراز تاسف، به تعدادی از مواردی که طی این سال ها منجر به کشته شدن بیش از ده ها شهروند غیرنظامی افغان شده است، اشاره می کند.
۱۷ اکتوبر ۲۰۰۱ : حداقل ۲۹ غیرنظامی در روستایی در نزدیکی قندهار بر اثر بمباران هواپیماهای نیروی هوایی ایالات متحده امریکا کشته شدند. به گزارش خبرگزاری جاپانی کیودو، هواپیماهای ایالات متحده به یک سرویس مسافربری، حمله کردند. در همان روز، بنا به اعلامیه وزارت اطلاعات امارت اسلامی افغانستان (نام این کشور در هنگام زمامداری جنبش « طالبان» اینگونه عنوان می شد)، در حومه قندهار، هواپیمای امریکایی، یک لاری را به همراه افرادی که از بمباران ها فرار می کردند، منهدم کرد. در این حادثه ۱۲ نفر کشته و ۲۵ نفر زخمی شدند.
۲۱ دسامبر ۲۰۰۱ : در ولایت خوست، یک کاروان متشکل از ۱۲ تیزرفتار به همراه نماینده گانی از قبایل شرق افغانستان که برای شرکت در مراسم ادای سوگند دولت موقت، عازم کابل بودند، اشتباهاً توسط یک فروند جنگنده نیروی دریایی امریکا و پشتیبانی آتشباری هواپیمای ۱۳۰ـ AC مورد حمله قرار گرفت که در آن ۶۵ نفر کشته شدند.
۲۹ دسامبر ۲۰۰۱: هواپیماهای ایالات متحده یک روستا در نزدیکی شهر گردیز واقع در ولایت پکتیا را بمباران کردند. منابع سازمان ملل متحد اعلام کردند که در این حمله، حداقل ۵۲ غیرنظامی از جمله زنان و کودکان کشته شدند. بنا به اظهارات سخن گوی پنتاگون، انبار مهمات و تسلیحات طالبان در این روستا واقع شده بود.
۱۷ می ۲۰۰۲ : حداقل ۱۰ شهروند در نتیجه بمباران روستای بال هول (ولایت خوست) توسط جنگنده های امریکایی کشته شدند. شلیک تیراندازی هوایی روستاییان دعوت شده به مراسم عروسی، علت این حمله اعلام شد (تیراندازی هوایی در مجالس عروسی، از مراسم سنتی در افغانستان است.) پیلوت طیاره نیروی هوایی امریکا ، درحین گشت زنی، این اقدام را به منزله آتش دشمن تعبیر کرده و خواستار بمباران منطقه توسط هواپیماها شده بود.
اول جون ۲۰۰۲ : یک مجلس عروسی در روستای کاکاراک (ولایت ارزگان) مورد حمله هوایی امریکا قرارگرفت که در آن ۴۰ نفر کشته و بیش از ۷۰ نفر مجروح شدند. سرهنگ راجر کینگ، نماینده فرماندهی نظامی ایالات متحده امریکا اعلام داشت که این حمله در پاسخ به شلیک مدافع هوایی به هلیکوپتر ایتلاف بین المللی بوده است. شاهدان این حادثه ادعا کردند که احتمالاً امریکایی ها به اشتباه تیراندازی هوایی در عروسی را به عنوان اقدامات شبه نظامیان طالبان، تعبیر کرده بودند.
۳۰ جون سال ۲۰۰۷: در نتیجه بمباران مقر طالبان در منطقه حیدرآباد واقع در ولایت هلمند توسط هواپیماهای نیروی هوایی ایالات متحده، بنا به گزارش منابع مختلف، از ۳۵ تا ۸۵ شبه نظامی به قتل رسیده و از ۴۵ تا ۱۰۰ غیرنظامی، کشته شدند.
۴ جولای ۲۰۰۸: بالگردهای رزمی امریکایی، عملیاتی را در منطقه وایگلِ ولایت نورستان به انجام رساندند. بر اساس اعلامیه فرماندهی ایالات متحده امریکا، در این عملیات دو عراده تیزرفتار مورد حمله قرار گرفت که گویا سرنشینان آنها، شبه نظامیانی بودند که قبلا با خمپاره به سوی پایگاه نظامی امریکا شلیک کرده بودند. یک روز پس از این حادثه، تمیم نورستانی، فرمانداراین ولایت اعلام کرد که قربانیان عملیات هوایی، ۲۲ غیر نظامی از جمله کودکان و زنان بودند.
۶ جولای ۲۰۰۸: تیزرفتارهای یک کاروان عروسی در منطقه ده بالا واقع در ولایت ننگرهار توسط هواپیماهای امریکایی بمباران شدند که بر اساس گزارش مسوولین محلی ۲۷ غیرنظامی از جمله زنان و کودکان به قتل رسیدند. تورن کریستین پاترسون، نماینده پنتاگون ضمن رد این خبر اعلام داشت که وزارت دفاع امریکا هیچ گونه اطلاعی در خصوص کشته شدن شهروندان غیرنظامی در این منطقه ندارد.
۲۲ اگست ۲۰۰۸: در نتیجه حملات هوایی نیروهای ایتلاف بین المللی درروستای عزیزآباد واقع در ولایت هرات، از ۷۸ تا ۹۲ غیرنظامی قربانی شدند. هدف این بمباران ها، یکی از فرماندهان نظامی جنبش طالبان بود. در اکتوبر ۲۰۰۸ترسایی وزارت دفاع ایالات متحده به کشته شدن ۳۳ غیرنظامی در این عملیات اعتراف کرد.
۳ نوامبر ۲۰۰۸: یک مجلس عروسی در روستای باغتو در ولایت قندهار، مورد حمله نیروی هوایی ارتش امریکا قرار گرفت که بر اساس گزارش مقامات افغانی، ۲۶ شبه نظامی و ۳۷ غیرنظامی (۲۳ کودک و ۱۰ زن ) کشته و ۲۷ نفر زخمی شدند.
۴ می ۲۰۰۹: بر اثر بمباران نیروی هوایی امریکا از ۸۶ تا ۱۴۷ نفر غیرنظامی در دهکده گرانای واقع در ولایت فراه به قتل رسیدند. بیشتر کشته شده گان در این حمله کودکان، زنان و سالمندانی بودند که برای فرار از درگیری ها بین طالبان و سربازان افغان مورد حمایت ناتو، به مکان بمباران شده پناه برده بودند. ۴ سپتامبر ۲۰۰۹ : در منطقه قندوز، یک بال هواپیمای شکاری F-15 امریکا تحت فرماندهی نیروهای بین المللی کمک به امنیت افغانستان با حمله به دو تانکر سوخت رسان حاوی بنزین که توسط طالبان به سرقت رفته بود، باعث کشته شدن ۱۷۹ نفر شد که بیش از ۱۰۰ تن از آنان غیرنظامی بودند.
۲۱ فوری ۲۰۱۰ : در نتیجه آتشباری یک فروند هلیکوپتر نیروی هوایی ارتش امریکا به سه دستگاه مینی بوس در ولایت ارزگان واقع در جنوب افغانستان منجر به کشته شدن ۲۶ نفر غیرنظامی از جمله کودکان و زنان و زخمی شدن ۱۲ نفر شد. فرماندهی نیروی ایتلاف به اشتباه خود در حمله به این کاروان اعتراف کرد.
۲۳ جون ۲۰۱۰: در بمباران دهکده سروان قلا واقع در ولایت ننگرهار توسط هواپیما های ناتو، از ۳۹ تا ۵۲ زن و کودک بی گناه کشته شدند.
۶ جون ۲۰۱۲ :در نتیجه حمله طیارات بی سرنشین ( پهپادها) نیروی هوایی ایالات متحده امریکا به ولایت لوگر واقع در جنوب کابل، ۱۸ غیرنظامی از جمله زنان و کودکان کشته شدند. هدف این بمباران نابود کردن مواضع شبه نظامیان طالبان بود، اما یکی از موشک ها به یک مجلس عروسی برخورد کرد. ۸ جون، جنرال جان آلن فرمانده آیساف از اشتباه به وقوع پیوسته پوزش طلبید.
و بالاخره در ۳ اکتوبر ۲۰۱۵ هواپیماهای امریکایی با حمله به کلینیک بین‌المللی « پزشکان بدون مرز» درشهر قندوز، باعث کشته شدن ۱۲ کارمند این موسسه خیریه و ده ها تن از مراجعه کننده گان شدند. ۳۷ نفر نیز در این حادثه زخمی شدند.
*اخیراً تارنمای اسپوتنیک گزارشی در باره کشتار غیر نظامیان بدست ارتش امریکا را به نشر رسانیده است. این گزارش لیست مکمل تمام قربانی های ملکی اقدامات نظامی امریکا درافغانستان را شامل نمی شود. امید دوستانی به تکمیل این لیست اقدام نمایند.
بامداد ـ سیاسی ـ ۳ /۱۵ ـ ۲۰۱۰
موقف حزب ملی ترقی مردم افغانستان در رابطه به اوضاع کنونی کشور
(مصوب دارالانشای حزب )
سرزمین افغانستان امروزی به دلیل قرارگرفتن در مسیر جاده ابریشم محل پیوندگاه تمدن های بزرگ جهان بوده و در طول سده‌ها، قشرهای پیاپی ای از هویت ها، فرهنگ ها و باورها سرزمینی را که امروزه افغانستان نامیده می شود بازشناسانده اند. این موقعیت مهم و حساس ژیواستراتیژیکی و ژیوپولیتیکی افغانستان در شکل دادن موزاییکی غنی ازفرهنگ ها و تمدن‌های بزرگ همچون ایرانی ، یونانی، بین النهرینی وهندی در این کشور نقش مهمی داشته است و میراث فرهنگی باستانی این کشور را ترسیم می کند. از این رو افغانستان در طول تاریخ گلوگاه یورش مهاجمین و جهان گشایان بوده که ردپای آن ها هنوز درگوشه و کنار این سرزمین دیده می شود.
شرایط کنونی در افغانستان به گونه ای در حال تکوین است که تحلیل آن مستلزم بینش واقع گرایانه بوده و بررسی دقیق را ایجاب می نماید. فقر، نابسامانی، ناامنی، بیکاری، مداخلات بیگانه ها و ده ها چالش دیگر گریبان گیر این کشور است. بعد از خروج بخش زیادی از نیروهای خارجی از افغانستان و سپردن مسوولیت های امنیتی به نظامیان افغان ؛ جنگ در کشور تشدید گردیده، جنگی که نه تنها ابعاد داخلی دارد بل قدرت های بیرونی نیز در آن نقش مهم را بازی می کنند.
جنگ نیابتی با توسل به افزار های استخباراتی و نظامی، آتش جنگ را در افغانستان شعله ور تر ساخته و آنرا شدت بیشتربخشیده است. کشورهای بیرونی با حمایت از گروه های افراطی در صدد برنده شدن در این جنگ هستند. حمایت دوامدار و لوژیستکی از این گروه ها موجب قوت گیری شان شده و نیروهای امنیتی افغان را با چالش مواجه ساخته است.
حوادث اخیر در کشور نظیر سقوط کندوز و بعضی از ولسوالی های ولایات با در نظر داشت اینکه از جانب نیروهای دفاعی و امنیتی کشور مجدداً در تصرف دولت قرارگرفته ، مایه نگرانی مردم ما گردیده و زمینه ساز فرار مردم به ویژه جوانان را از کشور طور بی پیشینه ای رقم زده است.
ازدید گاه حزب ملی ترقی مردم افغانستان تنها راه حل این بن بست توصل به ابزارها و راه های نظامی نبوده؛ بل نیازمند یک دید درازمدت و بزرگ سیاسی- نظامی در قبال جنگ وصلح در کشور میباشد که ذیلا ارایه میگردد:
اول - انسجام سیاسی و فکری سیاسیون و دولتمردان افغانستان در تعریف واحد از جنگ و صلح در کشور متاسفانه به گونه روشن وجود ندارد. حزب ملی ترقی مردم افغانستان هر آن گروه ، حزب و یا افرادی که به طور مسلحانه علیه دولت و مردم افغانستان می جنگند آنها را دشمن مردم افغانستان نامیده و علیه آنها مبارزه قاطع می نماید.
دوم ـ قوای مسلح افغانستان متشکل از اردوی ملی ، پولیس ملی و امنیت ملی بوده و به همه مردم افغانستان متعلق میباشد، یگانه مرجع حافظ استقلال ، حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی و منافع ملی مردم ما بوده و در مقابل تمام مداخلات خارجی از مردم و کشور دفاع می نماید.
از تمام مردم افغانستان به ویژه جوانان میهن تقاضا می گردد تا با پیوستن شان در صفوف قوای مسلح کشور در دفاع از میهن و مردم و در سرکوب دشمان آنها سهم وطن دوستانه شانرا ادا نمایند.
از آنجایی که کشور ما در برابر یک جنگ اعلان ناشده به خصوص استخباراتی مواجه میباشد لازم است تا استخبارات کشور بیشتر از پیش تقویت و تجهیز گردد .
دولت باید از تمام ریزرف ها ، منابع و امکانات در فراهم آوری تسلیحات لازم نظامی از قبیل تخنیک و سلاح های سبک و سنگین با مهمات آن و طیارات جنگی و ترانسپورتی به منظور حمایه لازم هوایی و اکمال وسایل استخباراتی که پاسخ گوی نیازمندی های این نیروها در میدان جنگ باشد استفاده نماید.
سوم - قناعت جامعه بین المللی مبنی بر وارد کردن فشارهای لازم بر منابع تمویل ، تجهیز و آموزش تروریزم در بیرون از مرز های افغانستان
دولتمردان افغانستان با توسل به ابزار های سیاسی و دیپلوماسی فعال به اقناع متحدان افغانستان و جامعه بین المللی بپردازند تا فشار های لازم در جهت قطع منابع ، تمویل، تجهیز و آموزش تروریست ها در بیرون از مرزهای افغانستان وارد گردد.
چهارم - موقعیت جیوپولیتیک و جیو استراتیژیک افغانستان مبتنی بر منافع ملی آن ایجاب می نماید تا دولتمردان کشور از راه دیپلوماسی فعال موقف بی طرفی کشور را در رقابت های منطقه وی و جهانی تثبیت نمایند.
پنجم ـ افغانستان کشور واحد و مربوط به همه اقوام و ملیت های ساکن آن میباشد. حزب ما هرگونه برتری جوی قومی ، نژادی ، زبانی، سمتی و مذهبی که باعث تضعیف وحدت میان اقوام ، ملیت های ساکن در کشور میگردد، محکوم را نموده و ازتمام مردم افغانستان تقاضا می نماید تا درحفظ وحدت ملی که ضامن پیروزی مردم ما می باشد، تلاش همه جانبه نمایند.
ششم ـ حزب ملی ترقی مردم افغانستان طالب، داعش و سایر نیروهای بنیاد گر را مربوط به یک قوم ندانسته ، بلکه آنرا یک تفکر سیاسی عقب گرا که از طرف استخبارات منطقه و جهان ایجاد، تمویل و حمایت میگردد و به خاطر منافع و اهداف استراتیژیک کشور های بزرگ در منطقه به خاطر کشتار مردم و ایجاد دهشت به کشور ما فرستاده میشوند، میداند.
هفتم ـ حزب ملی ترقی مردم افغانستان دفاع از کشور را وجیبه ملی همه مردم افغانستان دانسته ومردم افغانستان با حمایت و پیوستن به صفوف قوای مسلح کشور این وجیبه ملی و دین اسلامی را ادا مینمایند .
حزب ما مخالف هر گونه تشکل های نظامی مغایر قانون و هر نوع فعالیت های مسلحانه که منجر به برهم زدن نظم و تصرف قدرت از راه های خلاف قانون اساسی گردد، میباشد.
هشتم ـ ما از رهبری دولت جمهوری اسلامی افغانستان تقاضا می نماییم تا طبق وعده های که به مردم افغانستان داده اند، در تقرر افراد متخصص، مسلکی و متعهد به آرمان های مردم صرف نظر از روابط قومی ، سمتی، زبانی ، تنظیمی در پست های ملکی و نظامی اقدام نماید.
نهم ـ حزب ملی ترقی مردم افغانستان از تمام نیروهای ملی ، دموکرات ، ترقی خواه و عدالت پسند کشور میخواهد تا به خاطر دفاع از ارزش های دموکراتیک قانون اساسی و دست آوردهای نظام مردم سالار در یک جبهه وسیع ملی متحد گردند.
دهم ـ فقر و بیکاری یکی ازعوامل دیگر ناامنی در کشور بوده و در حال حاضر بیش از ۳۶% مردم افغانستان زیر خط فقر زنده گی دارند و حدود ۴۰% جوانان واجد شرایط بیکاراند. دولت باید به خاطر رشد اقتصادی کشور به خصوص درعرصه زراعت و آبیاری برنامه های عاجل را روی دست گیرد و با استفاده از کمک های بلاعوض جامعه جهانی دراعمار بندهای بزرگ برق و کانال های آبیاری اقدام و ازاین طریق در رشد زراعت تولید انرژی برق و رشد صنعت زمینه کاریابی را برای جوانان مساعد سازد.
یازدهم ـ دولت ها وحکومت هایی که افغانستان را در راه تامین امنیت ، رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی کمک می نمایند، دولت با درنظر داشت منافع ملی همکاری آنها را جلب نماید.
دوازدهم ـ ما در حالیکه صلح را نیاز حیاتی برای مردم افغانستان دانسته ، دولت را مکلف به تامین امنیت و دفاع از کشور میدانیم همچنان دولت باید از تمام امکانات به خاطر تامین صلح آبرومندانه در کشور استفاده نماید.
عبدالحی مالک رییس حزب ملی ترقی مردم افغانستان
بامداد ـ زنده گی سازمانی ـ ۲/ ۱۵ـ ۲۱۱۰
نه به ناتو!
آری به صلح!
نه به مانورهای نظامی ۲۰۱۵ ناتودر اسپانیا، ایتالیا، و پرتگال
در آستانه اعلام آغاز یکی از بزرگ ترین مانورهای نظامی ناتو، شورای صلح و همکاری پرتگال ( مسوول کمیسیون اروپایی شورای جهانی صلح ) متن بیانیه ای را در مخالفت با نظامی گری ناتو و در دفاع از صلح منتشر کرد که شماری از سازمان‌های هوادار صلح در سراسر جهان از آن حمایت و نیز آن را امضا کرده‌اند. متن این بیانیه را در ادامه می خوانید.
ناتو اعلام کرده است که از آغاز اکتوبر تا آغاز نوامبر امسال مانورهای نظامی گسترده‌ای را در اسپانیا ، ایتالیا و پرتگال اجرا خواهد کرد. در این مانورها بیشتر از ۳۶هزار نیروی نظامی از ۲۸ کشور عضو این سازمان نظامی سیاسی و از دیگر سازمان‌ها و کشورهای « همیار » شرکت خواهند داشت.
این رشته مانورها که یکی از بزرگ ترین مانورهای ناتو در تاریخ آن محسوب می شود، ادامه مانورهای نظامی آمریکا و ناتو در چندین منطقهٔ دیگر اروپا، از جمله در دریای بالتیک، اروپای شرقی (استونیا، لتوانیا، لیتوانی، پولند، اوکرایین) و دریای سیاه است. این مانورها نمایش بارز گردن کشی و شدت عمل بی وقفه نسبت به کشورهای اروپای شرقی و از جمله علیه فدراسیون روسیه است.
ناتو تشکیل یک نیروی واکنش ۱۳ تا ۳۰ هزار نفری دایمی و یک نیروی استقرار سریع ۵۰۰۰ نفری را اعلام کرده است. بر اساس سیاست راهبردی ناتو که در نشست سران آن در سال ۲۰۱۰ در لیسبون (پرتگال) تصویب شد، حیطهٔ عمل این نیروها محدود به دفاع از سرزمین‌های کشورهای عضو ناتو نخواهد بود.
ناتو به مثابه ضمیمه و ادامه نیروی نظامی ایالات متحد امریکا و مطابق با منافع امریکا عمل می کند، و ابزاری برای تجاوز به ملت‌ها و کشورهای مستقل است.
یکی از هدف‌های اعلام شده مانورهای کنونی ناتو آزمودن توانایی‌های ناتو برای مداخله نظامی در منطقه مدیترانه، در شمال افریقا، و در خاورمیانه است. تجاوز ناتوبه لیبیا و تصمیم به استفاده از پایگاه نظامی موران در اسپانیا را فراموش نکرده‌ایم. مرکز فرماندهی نظامی امریکا در امور افریقا (AFRICOM) در این پایگاه قرار دارد و این نشان از امکان مداخله در این قاره دارد.
در زمانی که در خیلی از کشورها مردم مجبور به تحمل سختی‌ها و از خود گذشتگی‌های طاقت فرسا شده‌اند و حقوق و خدمات اجتماعی شان را از آنها می گیرند، ناتواعلام می کند که قصد دارد هزینه های نظامی اش را افزایش دهد، مسابقه تسلیحاتی دوباره ای را به راه می‌اندازد، و نظامی گری فزاینده در روابط بین‌المللی را رواج می دهد، که استقرار خطرناک سامانه ضد موشکی امریکا در خاک اروپا، گسترش پایگاه‌های نظامی و حضور نظامی از امریکای لاتین و منطقه کاراییب تا خاور دور و منطقه اقیانوس آرام نمونه‌های بارز آن اند.
از این رو، سازمان‌های امضا کننده زیر که متعهد به ساختن دنیایی آزاد، عادلانه و پیشرو هستند و به آرمان‌های حاکمیت ملّی و استقلال کشورها، عدم مداخله، و عدم تجاوز معتقد و وفادار اند، متعهد به راه حل‌های صلح آمیز برای مناقشه های بین‌المللی، برابری ملت‌ها و کشورها، براندازی امپریالیسم و استعمار و هر گونه سلطه طلبی، خلع سلاح و انحلال گروه بندی‌های سیاسی- نظامی‌اند، و خود را مدافع سرسخت و استوار صلح می دانند، تصریح و تاکید می کنند که:
ـ باید به این مانورهای نظامی جنگ طلبانه نه گفت؛
ـ باید خواهان انحلال ناتوشد؛
ـ هر کشور و ملتی حق دارد مستقلانه تصمیم بگیرد و برای خروج از ناتوتلاش کند؛
ساختن دنیایی صلح آمیز، آزاد و عادلانه که در آن حقوق بشر و عدالت اجتماعی برقرار باشد ضرورتی مبرم است.
سازمان سراسری صلح و همبستگی هند
جمعیت دفاع از صلح، همبستگی، و دموکراسی ـ ایران
همایش بلگراد برای دنیای برابری‌ها ـ صربستان
کارزار خلع سلاح هسته یی ـ بریتانیا
مرکز همبستگی با ملّت‌ها و مبارزه در راه صلح ـ برازیل
شورای صلح و همکاری پرتگال
شورای صلح قبرس
جنبش صلح چک
شورای صلح المان
کمیته تنش زدایی و صلح یونان
کُنش بین‌المللی برای رهایی ـ بلجیم
پزشکان مالزیایی مدافع مسوولیت اجتماعی
کمیته صلح و همبستگی فلسطین
ایتلاف صلح و بی طرفی ـ ایرلند
جمعیت صلح ترکیه
جمعیت مدنی سربازان مخالف جنگ ـ جمهوری چک
شورای صلح و همبستگی سودان
شورای صلح سویدن
شورای صلح امریکا
جنبش صلح فلاندر ـ بلجیم
بامداد ـ سیاسی ـ ۳ /۱۵ ـ ۱۰۱۰