به بهانه روزجهانی پناهنده گان:

وضعیت دردبار آواره گان افغان در پاکستان

 هایده صدیقی

روز جهانی پناهنده گان همه ساله در ۲۰ جون در سراسر جهان گرامی داشته می شود تا پناهنده گان در سراسر جهان را گرامی بدارند. این روز در سرتاسر جهان برای توجه به وضعیت اسفبار پناهنده گان و بسیج اراده و منابع سیاسی برای کمک فوری به مردم جهت بازسازی زنده گی خود مشخص شده است. از این روز در حالی یادآوری می شود که بحران مهاجرت های اجباری بشکل گسترده ای تقریباً تمامی کشورهای جهان را فراگرفته است و به یک معضله جدی مبدل گردیده است. به اساس گزارش سازمان ملل متحد تعداد افرادی که مجبور به ترک خانه های خود شده اند، به رکورد جدیدی رسیده است. آژانس پناهنده گان سازمان ملل متحد در ۱۴ جون ۲۰۲۳ ترسایی اعلام کرد که تعداد آواره گان و پناهنده گان در سال گذشته میلادی به ۱۱۰ میلیون نفر رسید که این رقم تقریباً ده میلیون نفر بیشتر از سال قبل از آنست. براساس این گزارش این آمار شامل پناهنده گان، پناه جویان، آوارگان داخلی و دیگرانی می شوند که نیاز به کمک های فوری و حمایت بین المللی دارند.

به گفته فیلیپو گراندی رییس سازمان پناهنده گان ملل متحد، تنها در پایان سال ۲۰۲۲، یازده میلیون و ششصد هزار اوکرایینی آواره شد، جنگ در اوکرایین، سوریه و بحران افغانستان، میلیون ها نفر را در جست وجوی امنیت مجبور به ترک خانه و دیار کرده است. خانم گراندی که عامل آواره گی و افزایش میزان آنرا آزار و آذیت، خشونت، تبعیض و تغیرات آب و هوایی در جهان میداند،  به خبرنگاران چنین گفت: از مجموع پناهنده گان و کسانی که به حمایت بین المللی نیاز جدی دارند، حدود نیمی از آنها فقط از سه کشور سوریه، افغانستان و اوکرایین آمده اند، که ناشی از خشونت ها، تهدید و تبعیض آواره شده اند.

دراین گزارش آمده است که آمار افزایش شدید آواره گان در سال میلادی گذشته که جهان را نگران ساخته است، قبل از درگیری سوریه در سال ۲۰۱۱ ترسایی حدود ۴۰ میلیون آواره و بی جا شده داخلی وجود داشت که این تعداد برای حدود ۲۰ سال ثابت مانده بود. اما بنابر عوامل گوناگون در کشورها، این تعداد از آن زمان افزایش چشمگیری یافته است و اکنون میزان آواره گی در جهان به رکورد ۱۱۰ میلیون نفر رسیده است. تنها از سال ۲۰۰۱، به این سو میلیونها بی جا شده افغان در پاکستان به سر می برند که اکنون به اساس گزارش های منتشر شده پاکستانی بعد از سقوط افغانستان بدست طالبان، تعداد این مهاجران بیشتر از سه میلیون رسیده است و هنوز هم در حال افزایش است.

آشکارا است که خشونت عامل اصلی جابه جایی های غیرارادی و اجباری جمعیت در افغانستان است. بعد از حاکمیت مجدد امارت اسلامی بر افغانستان، و بدتر شدن اوضاع سیاسی، اقتصادی و سلب آزادی های مدنی، تهدیدات امنیتی، خشونت و تبعیض هزاران خانواده افغان خانه و دیار خود را ترک کردند و به کشورهای ایران و بیشترین آن به پاکستان مهاجرت کردند. همچنان تعداد کثیری از افغان ها  که بعد از سقوط کابل بدست طالبان توسط نیروهای ناتو طی برنامه تخلیه از افغانستان خارج ساخته شدند،  به شهر ابوظبی امارات متحده عربی منتقل شدند، که هنوزدر حال انتظار با سرنوشت نامعلوم و وضعیت بد در کمپ ابوظبی بسر می برند. در حال حاضر این مهاجران دست به اعتراضات شان در ابوظبی و اسلام آباد پاکستان زده اند و خواهان رسیده گی به پرونده های شان از سوی سازمان های بین المللی شده اند.

مهاجران افغان در پاکستان در وضعیت بسیار بد و اسفبار قرار دارند که نیاز به کمک های فوری از جمله رسیده گی به پرونده های این مهاجرین میباشد، و حمایت های مالی دارند.

پاکستان از نظر داشتن مرزهای مشترک و غیرکنترول شده با افغانستان، مشابهت های فرهنگی، مذهبی و لسانی، میزبانی بیشترین مهاجران افغان را دارد. از سال ۲۰۰۱، به این سو حدود بیشتر از سه میلیون آواره افغان در خاک پاکستان زنده گی میکنند که آمار این آوارگان بعد از حاکمیت گروه طالبان بر افغانستان بیشتر گردیده است. از پاکستان به مثابه بانی و حامی گروه طالبان نام برده می شود. هیچ کشوری نه در منطقه و نه در جهان غرب به پیمانه پاکستان بر طالبان نفوذ ندارد. نفوذ پاکستان بر طالبان از اهرم هایی که آن کشور در رابطه اش با طالبان دارد، ناشی می شود.بیشترین رهبران و مقام های طالبان در پاکستان آموزش دیده اند، در آن جا خانه و کار و بار دارند. طالبان غیر از حمایت های سیاسی، آموزشی و فنی در دیگر موارد حکومت داری و اجرای قوانین از سوی مقامات پاکستانی دستور می گیرند و حمایت می شوند.

هرچند دراین اواخر ظاهراً روابط بین پاکستان و طالبان مانند سابق گرم به نظر نمی رسد، اما نفوذ پاکستانی ها بر طالبان هنوز پا برجاست. گفته می شود پاکستان در خفا انتظارات از طالبان دارد. در حال حاضر، فشارهای شدید دولت پاکستان بر مهاجران افغان به سبب اینست تا مردم افغانستان نتوانند از افغانستان بیرون شوند و این یکی از خواسته های طالبان است که توسط دولت پاکستان با اجرای سیاست های سختگیرانه و فشارها بر مهاجران افغان تطبیق می شود.

مهاجران افغان که بعد از سقوط افغانستان بدست طالبان تازه به این کشور آواره شده اند، از حق آموزش در مکتب های دولتی و پوهنتون های پاکستانی محروم اند درحالی که افغان های که قبلا ً در پاکستان زنده گی میکنند بدون هیچ مدرک اقامتی شامل این مکتب ها و پوهنتون ها استند. مهاجران تازه وارد به پاکستان که از سال ۲۰۲۱ ترسایی به آنجا آواره شده اند با مشکلات اقتصادی شدید، تهدیدات امنیتی، عدم دسترسی به آموزش و خدمات صحی و اجتماعی و صدها مورد خشونت و محدودیت دیگر مواجه اند.

پاکستان در حالی از مهاجرین افغان در خاک خود میزبانی میکند که از نظر اقتصادی از جمله کشورهای فقیر و کم درآمد محسوب می شود. مهاجران افغان بیشتر در اسلام آباد پایتخت پاکستان و ایالت خیبر پختونخواه و کراچی مسکن گزین استند. این مهاجران که شامل خبرنگاران، فعالان حقوق بشر، استادان دانشگاه ها، معلمان، قاضی ها و څارنوالان و دیگر افراد می باشند، ثبت و راجستر سازمان پناهنده گان ملل متحد استند اما به نسبت ختم شدن ویزای ترانزیت اکثریت این مهاجران و نداشتن اسناد و مدارک قانونی با هزاران چالش و مشکلات اسفبار روبرو اند. سیاست های نامشخص و سختگیرانه دولت پاکستان منجر به افزایش و تداوم مشکلات مهاجر افغان در این کشور گردیده است.

ظاهراً افراد برای حفظ جان خود از خطرات و خشونت ها در جاهای امن مهاجرت میکنند و مسکن گزین می شوند درحالی که این دوره مهاجرت ساده نبوده بلکه در ذات خود با مشکلات و چالش ها و محدودیت های زیادی و انواع خشونت ها توام میباشد. و افراد در دوره های مهاجرت های اجباری و حتا پسا مهاجرت ها به آن روبرو اند و از ابعاد گوناگون افراد را تحت تاثیر عمیق خود قرار میدهد.

زندانی شدن افغان های مهاجر که شامل زنان و کودکان نیز می شوند، در ایالت های سند و خیبر پختونخواه پاکستان از جمله موارد خشونت علیه این مهاجران افغان است و نقض اشکارحقوق بشر علیه مهاجران افغان بخصوص زنان و کودکان است. در حال حاضر به تعداد ۲۰۰۰، مهاجران افغان که ویزای ترانزیت آنها ختم گردیده است در زندان های پاکستان در وضعیت بد به سر می برند. پولیس پاکستان اخیراً اعلام کرده که به تعداد ۱۴۰۰ مهاجر افغان را به علت نداشتن اسناد قانونی بازداشت و زندانی ساخته است. دولت پاکستان در حالی دست به این گونه رفتار های خشن با مهاجران می زند که به اساس اعلامیه ۱۹۵۱ ژنیو، مهاجرت رسماً به حیث حق مشروع انسان ها پذیرفته شده و در قوانین بین المللی به عنوان بخش مهم حقوق بشر ثبت گردیده است. و به تاکید احکام این کنوانسیون کشورهای امضا کننده مکلف اند کسانی را که عقاید و وابسته گی های سیاسی، باورهای دینی و رابطه ها و پیوندهای تباری شان موجب آذیت و آزار، سلب آزادی های پذیرفته شده، تعقیب، پیگرد و مجازات توسط دولت ها و یا گروه های مشخص باشند، تحت حمایت قرار داده و به عنوان مهاجر کامل الحقوق بپذیرند. رفتار پاکستان خلاف قوانین بین المللی و نقض حقوق بشر می باشد.

سازمان ملل متحد در اعلامیه ای گفته است که به اساس این احکام کنوانسیون، دولت های عضو نمی توانند مهاجرانی را که به علت به خطر افتادن جان شان به گونه غیرقانونی وارد کشورهای دیگر می شوند، بازداشت و مجازات کنند. و این گونه بازداشت های پولیس پاکستان را غیرقانونی و نقض حقوق بشر خواند.

منیژه کاکر وکیل مدافع و یکی از فعالان حقوق بشر در پاکستان در این رابطه اظهار داشت، مهاجران افغان به علت نداشتن اسناد اقامت و ختم ویزای تراتزیت شان از سوی پولیس پاکستان دستگیر و در زندان های ایالت سند و پشاور زندانی می شوند که در حال حاضر به تعداد ۸۰۰ زندانی مهاجر افغان که شامل زنان و کودکان نیز می باشد در زندان کراچی در وضعیت بد قرار دارند و زندانی اند.  به گفته خانم کاکردر میان این زندانیان افغان، حتا افغان های که به منظور تداوی به پاکستان آمده اند دیده می شود. آنها جهت معالجه به این کشور آمده بودند اما راهی زندان شدند.

همچنان مهاجران افغان در پاکستان با مشکلات اقتصادی، عدم دسترسی به آموزش و کار، نبود خدمات صحی و اجتماعی نیز روبرو میباشند. این مهاجران در وضعیت نامعلوم و بی سرنوشتی برسر می برند و خواهان کمک های مالی، حمایت و به ویژه رسیده گی به پرونده های شان از سوی سازمان های بین المللی استند.

مکاتب و مراکز آموزشی که از سوی افغان ها در پاکستان تاسیس شده است و فعالیت دارند، از سوی هیات طالبان بررسی و کنترول می شوند. طالبان نصاب تعلیمی خواسته خود شان را دراین مکاتب تطبیق و عملی میکنند. به اساس بررسی که دراین رابطه صورت گرفته است طالبان سیستم های آموزشی مکاتب ساخت افغان ها را در پاکستان تحت اداره خود دارند و برخی از محدودیت ها را بر آموزش دختران نیز وضع کرده اند. این نشان میدهد که پاکستان برای رسیدن به انتظارات خود بواسطه طالبان، به آنها نیز اجازه کنترول و حاکمیت در بخش های از پاکستان که افغان ها درآنجا زنده گی میکنند را داده است.

بعضی گزارش ها حاکی از آنست که مهاجران افغان بخصوص خبرنگاران و فعالان حقوق بشر در پاکستان دچار مشکلات امنیتی استند و فعالیت های این خبرنگاران تحت تعقیب قراردارد. به اساس گزارش های منتشر شده نهاد های حقوق بشر، افغان ها از ترس و تهدید طالبان به کشورهای همجوار افغانستان فرار کردند اما اطلاعات افغان های در معرض خطر مانند افراد که در بخش های بلند رتبه دولت پیشین کار کردند، خبرنگاران و فعالان حقوق زن، افراد که بر ضد این گروه هنوز هم فعالیت های خود را از طریق رسانه ها ادامه میدهند و دیگر افراد که به ضد اندیشه های طالبانی سخن می زنند و در پاکستان استند، اطلاعات این افراد بسیار سریع  به استخبارات طالبان میرسد و افغان های مهاجر ازاین سبب در خاک پاکستان از تهدیدات امنیتی نیز رنج می برند.

افغان های مهاجر که برای تمدید پاسپورت و یا نکاح خط و اجرای دیگر مدارک قانونی خود به سفارت افغانستان مقیم پاکستان مراجعه می کنند تحت نظارت و بررسی شدید کارمندان سفارت افغانستان قرار می گیرند و این نیز یک چالش و تهدید بر امنیت مهاجران افغان در پاکستان گفته می شود. این اتباع افغانی بعد از مراجعه به نهاد های افغانی مقیم پاکستان تحت تعقیب قرار می گیرند و تا هنوز بسیاری از مهاجران افغان که پروند های شان از سوی کشورهای بیرونی تایید شده و میخواهند به ان کشورها بروند، به لحاظ تهدیدات امنیتی به منظور خارج شدن از خاک پاکستان و رفتن به کشورهای دیگر به دولت پاکستان پول های گزاف میپردازند تا اسناد شان تایید گردد اما به سفارت و قونسلگری های افغانستان مقیم پاکستان مراجعه نمی کنند.

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۲۰۰۶ 

Copyright ©bamdaad 2023

 

 



کشتی پناه جویان با ۷۵۰ سرنشین در سواحل یونان غرق شد. احتمالا صدها تن ازجمله ده ها افغان نیزتسلیم « گور دسته جمعی مدیترانه » شده اند .

 

هانس گیورگ هرمان چانیا

پنج شنبه گذشته، سران دولت ها و وزرای ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا بر سر وارد آوردن ضربه سخت و جدیدی به سیاست های انسانی مهاجرت و پناهنده گی توافق کردند.
تنها شش روز بعد در سواحل جنوب غربی شبه جزیره پلوپونز یونان، یک قایق ماهیگیری زنگ زده در حالیکه بیشتر از حد ظرفیت اش یعنی ۷۵۰ نفر از سوریه، پاکستان، افغانستان و مصر را حمل میکرد غرق شد.
مطابق برآورد اولیه تا بعدازظهر دیروز ۷۸ کشته و ۱۰۵ بازمانده از دریا تا اکنون صید شده‌اند.
گارد ساحلی در ایتالیا و یونان موقعیت و وضعیت « قایق خراب » همانطور که سخنگوی مقامات بندری در کالاماتا، یونان، قایق را از ظهر سه شنبه توصیف کرد را می دانستند،. با این حال، گارد ساحلی و نیروی دریایی بیش از ۱۵ ساعت بی عمل ماندند.
کشتی در دریای آزاد در فاصله حدود ۹۰ کیلومتر از شهر بندری پیلون غرق شد. به گفته دفتر مسوول بندر، کشتی نیروی محرکه خود را از دست داده بود. وحشت ناشی از آن در سرنشینان موجب ایجاد تلاطم بیشتر شده و کشتی مرکز ثقل خود را از دست داد و این باعث واژگون شدن آن گردید. بخش بزرگی از مسافران، احتمالا عمدتا زنان و کودکان ( تعداد آنها توسط بازمانده گان تا صد نفر تخمین زده شده ) به احتمال زیاد به همراه کشتی که در حال غرق شدن بود به اعماق دریا کشیده شدند.
تا روز پنجشنبه اطلاعات دقیق تری از کوتاهی نهاد نجات غریق دولتی منتشر نشد. با این حال، آنچه واضح است این است که دولت راستگرای نخست وزیر یونان، کیریاکوس میتسوتاکیس، همراه با اکثریت پارلمانی خود، امدادگران و نجات غریق های داوطلب را در ماه ها و سال های اخیر جرم انگاری کرده و آنها را به مجازات های شدید و زندان تهدید کرده است.
دولت المان فدرال اخیراً از حمایت مالی سازمان‌ های امدادگر و خدمه کشتی‌‌های شان که در واقع می‌ توانستند از بودجه دولتی تامین شوند، خودداری کرد. در جریان به اصطلاح سازش پناهنده گی، «گور دسته جمعی مدیترانه » در سال های آینده حتا اجساد بیشتری نسبت به قبل خواهد گرفت. اکنون تقریباً فقط از طریق دریا می توان به سرزمین اصلی یونان رسید. هم دولت الکسیس سیپراس، نخست وزیر «چپ» و هم دولت جانشین جناح راست او میتسوتاکیس، مرز با ترکیه را نظامی کرده و تقریباً به طور کامل بسته اند.
استاتیس کوولاکیس، عضو سابق کمیته مرکزی حزب اپوزیسیون سیریزا، در گفت وگو با یونگه ولت، رهبر این حزب سیپراس را متهم کرد به دلیل ملاحظات تاکتیکی انتخاباتی گیج کننده  پارلمان جدید در ۲۵ جون در یونان انتخاب خواهد شد. با دولت دست راستی در این مورد مبارزه نکرده است.
کوولاکیسگفت :« رهبران سیریزا تمام مصوبات و ارجاعات قدیمی حزب را در برخورد با پناهنده گان به دریا انداخته اند.» مانند سبزها در المان که به یک حزب مدنی جنگی و دست راستی تغییر شکل داده‌اند، سیریزا سوسیال دموکرات موقعیت خود را به عنوان یک جایگزین سیاسی از دست داده است.
انالینا بیربوک، وزیر امورخارجه حزب سبز و نانسی فزر، وزیر داخله حزب سوسیال دموکرات  المان که سعی دارند در انتخابات ایالتی هسن پیروز شوند، قوانین جدید پناهنده گی اروپا را یک «موفقیت تاریخی می دانند که سیاست مهاجرتی جدید مبتنی بر همبسته گی و حمایت از حقوق بشر را تضمین می کند.» /روزنامه یونگه ولت

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۱۶۰۶

Copyright ©bamdaad 2023

 

 

 

س. تابش

با رویکار آمدن امارت اسلامی افغانستان  حدود دوسال قبل دگرگونی های جدی در کشور رونما شده است که این تغیرات در بخش های سیاسی و اقتصادی اثرات ناگواری برزنده گی مردم داشته،  و جامعه را دریک خلای  قانونی قرارداده است. یکی از این مشکلات بزرگ مساله سازمانهای سیاسی ملی و مردمدوست ، نهادها و تشکلات صنفی درکشور میباشد که اجازه فعالیت نداشته و درحالت بلاتکلیفی بسر میبرند.  دراعلامیه اخیر حزب آبادی افغانستان بمناسبت اول ماه میخوانیم : «... طوریکه همه میدانند تغیرنظام درکشور درپی توافقات پنهانی میان دولت امریکا و تحریک طالبان و بدون سهمگیری و حضور مردم افغانستان صورت گرفت. نظام امارت اسلامی در حالیکه پیوسته وعده تطبیق قانون و زنده گی در پناه امنیت ، اخوت و برابری را میدهـد ، با دریغ تا حال کمترین اقدام عملی برای تحمیل اراده مردم و زنده گی در پناه قانون را انجام داده است.»

امروز درافغانستان به هیچ گونه فعالیت سیاسی و سازمانی اجازه داده نمی شود، ولی انتظار مردم برای تطبیق دموکراسی ، مشارکت و تصمیم گیری درحیات سیاسی و اجتماعی کشور روزتا روز فزونتر میگردد. با آنکه امروز درکشور احزاب و سازمانهای سیاسی اجازه فعالیت ندارند ، باورکامل داریم که در آینده نه چندان دور برای احزاب و سازمانهای ملی و مردمی باورمند به اصول همزیستی مسالمت آمیز و ناسازگار با زورگویی ، تبعیض و برتری جویی قومی ، زبانی و منطقه وی زمینه فعالیت قانونی داده میشود . به امید چنین روزی دراین نوشته روی اصول مرامی حزب آبادی افغانستان که درکنگره تاریخی ۱۹اسد ۱۳۹۷آن در کابل مورد تصویب قرارگرفت درنگ صورت میگیرد.

در مقدمه مرامنامه حزب میخوانیم که حزب آبادی افغانستان یک سازمان سیاسی ترقیخواه است که به جنبش ملی ترقیخواه و دموکراتیک وطن محبوب ما متعلق میباشد. مطابق اصول مرامی حزب پایه های وسیع آنرا زحمتکشان ،روشنفکران پیشرو و ترقی خواه تشکیل میدهد.

 نخستین خصوصیت  یک حزب سیاسی ملی و مردمی اینست که باید نهادینه بوده، به شکل نهاد حرکت میکند. البته حزب آبادی افغانستان یک نهاد بوده ونهادینه عمل میکند . بطور خلاصه باید تذکر داد که در حزب آبادی افغانستان خرد جمعی و رهبری جمعی وجود دارد . تمام فعالیت حزب براساس فیصله و اراده جمعی صورت میگیرد.

دومین ویژه گی اینست که حزب یک مجموعه سازمان یافته است و نمی تواند درقالب بی حساب وکتاب وغیرمنظم دل بخواه فلبداهیه عمل کند. روابط درداخل سازمان تعریف شده است و همه کارها را سازمان یافته انجام میدهد.

مطابق اسناد فیصله شده در این کنگره  ویژه گی سوم حزب هدفمند بودن آنست . حزب دارای برنامه است . جهت اجرای کار و طی مراحل آن بایست برنامه محور بوده و مرحله به مرحله در عرصه تطبیق از آن بکار برده میشود . حزب دارای رهبریست . بنا مباحث زیادی وجود دارد که فرق میان رهبری و مدیریت را تفکیک نمود . فلهذا رهبری کار درست را تعریف میکند و مدیران کاردرست را انجام می دهد . بنابرین وظیفه رهبری این است که بگوید کار درست چه است و کدام وظیفه را مدیر انجام بدهد. بنآ در حزب خردجمعی وجود دارد . رهبری یعنی نشان دادن مسیر درست ،عینی  و عملی روند تکامل .

چون حزب یک مجموعه سیاسی است انطباط ودسپلین پذیر. بناْ کارهای تعیین شده را به اساس ضوابط تعریف شده انجام میدهد . یعنی انجام کار تعیین شده براساس ضوابط تعریف شده . موضعگیری های حزب قابل تصحیح و تغیر میباشد . چون این مجموعه براساس یک سلسله حصول و با درنظرداشت شرایط عینی جامعه و بدور ازهرگونه ماجراجوی ، خود بزرگ بینی و انحراف  مطابق  نیازهای زمان تدوین شده است .

حزب نتیجه محوراست. یعنی از کار مشخص تعین شده یک نتیجه مشخص و ملموس بدست می آورد و این نتیجه باید طور مشخص و روشن قابل محاسبه باشد.

اصل مسوولیت پذیری براساس مرامنامه یاد شده حزب یکی از اصول بنیادی آن میباشد . چون حزب دارای برنامه است . جهت تطبیق برنامه خودش ، پلان های روتین تدابیری وکار نامه های زمانی ترتیب ودر عرصه اجرا  قرارمی دهد

چون حزب یک مجموعه سیاسی است پیوسته در معرض قضاوت عموم قرار میگیرد. حزب اگر مورد قضاوت مثبت قرار بگیرد سبب پیشرفت حزب میشود . اگر قضاوت ها منفی باشد باعث عقب مانی وشکست در امورات سیاسی آن میشود.

 حزب دارای کادرهای ماهر وحرفه وی است. اکر ندارد باید تربیت کند. حزب بخاطرپیاده نمودن برنامه به تربیت کادرهای حرفه ای وکارآگاه نیاز دارد. بنا حزب باید درهمه عرصه کادرهای آگاه  ، مبتکر و مجرب داشته باشد.

باوربه دموکراسی برای یک سازمان سیاسی ملی و مردمی نه فقط یک شعار، بلکه یک مفهوم روشن تشریح شده ، درک شده و جاافتاده است.چنین بود برخی از ویژه گی های حزب آبادی افغانستان مطابق اسناد و اصول سازمانی و مرامی مصوبکنگره ۱۹اسد ۱۳۹۷ آن .

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۳۱۰۵

Copyright ©bamdaad 2023

 

 

 روزنامه یونگه ولت چاپ برلین نوشت :

اسلام آباد در سال مالی جدید به ۲۵ میلیارد دلار کمک نیاز دارد !

 

 

اسحاق دار، وزیر مالیه پاکستان قصد دارد پیش نویس بودجه سال مالی ۲۰۲۳/۲۴ ترسایی  را که از ماه  جون آغاز می شود، به مجلس ملی ارایه دهد. این بار همه چشمها به این تاریخ خواهد بود، زیرا پاکستان در میان عمیق ترین بحران مالی خود در مدت زمان طولانی قرار دارد. این کشور همچنان منتظر اولین قسط ۱.۱ میلیارد دلاری از مجموع ۶.۵ میلیارد دلار امریکا در بسته کمک صندوق بین المللی پول است. همه می دانند که این مبلغ به تنهایی برای تامین نقدینه گی برای مدت طولانی کافی نخواهد بود. به منظور بهبود وضعیت عواید، در حال حاضر یک « مالیات فوق العاده » جدید اختراع شده که با نرخ ده درصد بر درآمد افراد و شرکت های خصوصی اعمال می شود.
همانطور که روزنامه« اکسپرس تریبون » می نویسد، مالیات بر ثروت نیز در سال مالی جدید اعمال می شود . صحبت از بالا بردن نرخ مالیاتی بین ۰.۲۵ و ۲ درصد از تمام مالیه ها، از جمله مالیه های کشاورزان است.
درعمل، این مبلغ بین ۲۵ تا ۲۰۰ میلیارد روپیه (۸۱ تا ۶۲۵ میلیون یورو) خواهد بود و بنابراین بزرگترین درآمد منحصر به فرد دولتی خواهد بود. ویژه گی آن در اینجا این است که در حالی که «مالیات فوق العاده» و سایر مالیات ها بین سطوح ملی و استانی تقسیم می شود، مالیات بر ثروت جدید به طور کامل به خزانه دولت مرکزی سرازیر میگردد.
وزیر مالیه دار در تلاش است تا تمام نگرانی هایی را که اخیرا در رابطه با تهدید قریب الوقوع ورشکسته گی تشدید شده است، از بین ببرد. روزنامه « داون » در ابتدای ماه به ما یادآوری کرد، پاکستان تا اکنون تمام قرضداری های خود را به موقع پرداخت کرده است و به این کار ادامه خواهد داد. بسته کمک اضطراری فعلی صندوق بین المللی پول بیست و سومین بسته در تاریخ پاکستان است، که از سال ۲۰۱۹ ترسایی در حال اجرا است.
تا اکنون، حدود چهار میلیارد دلار امریکا پرداخت شده است، قسط بعدی در واقع قرار بود در ماه نوامبر پرداخت شود. اسلام آباد بارها اعلام کرده بود که این مبلغ در شرف آزاد شدن است ، اما پس از برآورده شدن شرایط، صندوق بین‌المللی پول دوباره با اشاره به جزییات حل نشده آن را به تعویق انداخت. قرارداد فعلی در ۳۰ جون منقضی می شود.
در عین حال شکاف بودجه تا پایان سال مالی ۶ میلیارد دلار است. برعکس، ذخایر ارزی هنوز کمی بیش از سه میلیارد تخمین زده می شود. بر اساس آخرین اطلاعات، در سال مالی جدید ۲۰۲۳/۲۴  ترسایی در مجموع ۲۵ میلیارد کمک جدید از طرف شرکای خارجی مورد نیاز است و قرضه جدید از صندوق بین المللی پول نیز به عنوان سقف یا لنگری برای اوراق قرضه اضافی در بازار سرمایه و حمایت های سایر کشورها ضروری است.
درحالی که دار در اظهارات اخیر رویای افزایش درآمد از طریق انقلاب کشاورزی و جهش در بخش فناوری اطلاعات را در سر می پروراند، نخست وزیر شهباز شریف به تازه گی در ترکیه بود و هنگام شرکت در مراسم تحلیف رجب طیب اردوغان، رییس جمهور منتخب در آخر هفته، افزایش سرمایه گذاری ها را تبلیغ کرد.
دو توافقنامه تجاری دوجانبه جدید که در ماه اگست امضا شد، از اول ماه می تطبیق شد. قبل ازسفر شریف، نماینده گان شرکت ترکیه‌ ای قصد سرمایه گذاری در بخش ساخت و ساز، پروژه های انرژی، سیاحت و زیربنا ها را اعلام کردند. این سرمایه گذاری ها در بحران فعلی کمک چندانی نمی کند. در هفته گذشته، تورم به رکورد جدید ۳۸ درصد رسید. و تنظیم کننده  «گاز اوگرا» از دولت خواسته است تا قیمت گاز را برای همه ۴۵ تا ۵۰ درصد افزایش دهد. به ویژه برای ۲۲ درصد پاکستانی ها که با کمتر از ۱۰ دلار در ماه زنده گی می کنند./م ه

 

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۱۳۰۶

 Copyright ©bamdaad 2023

 

 

اتحاد و همکاری۱۲کشور امریکای لاتین

به دعوت لوییز ایناسیو لولا دا سیلوا، رییس جمهور برازیل، سران دوازده کشور در اجلاس اتحادیه دوازده کشور مستقل امریکای جنوبی از ۳۰ ماه می در شهر برازیلیا پایتخت کشور برازیل آغاز شد. شرکت کننده گان در این اجلاس می خواهند بار دیگر «اتحادیه کشورهای امریکای جنوبیUnasur  » را احیا کنند. یکی از اهداف این اتحادیه که در سال ۲۰۰۸ ترسایی تاسیس شد و تعداد اعضا آن پس از سال ۲۰۱۸ به دلیل استعفای سران دولت های دست راستی از دوازده عضو به چهار عضو کاهش یافت، ترویج ادغام و همکاری بین کشورها در سیاست، کسب و کار، آموزش، فرهنگ و توسعه زیرساخت هاست. اکنون باردیگر شمار اعضای این اتحادیه افزایش یافته است.

در همین رابطه نیکولاس مادورو، رییس جمهور ونزویلا، بعنوان اولین سفر رسمی از زمان از سرگیری روابط دیپلوماتیک بین دو کشور وارد برازیل شد. رییس جمهور سابقِ فاشیست برازیل خاویر بولسونارو در سال ۲۰۱۹ ارتباط سیاسی با ونزویلا را قطع کرده بود. آخرین سفر مادورو به این کشورِهمسایه زمانی انجام شد که دیلما روسف، رییس جمهور سابق برازیل (۲۰۱۱-۲۰۱۶) دوره دوم ریاست جمهوری خود را در سال ۲۰۱۵ آغاز کرد. روسای جمهور دو کشور وارد « کاخ پلانالتو» شدند تا نشست کاری خود را برای تقویت همکاری دو کشورآغاز کنند. اولین نشست مسوولین دو کشور برازیل و ونزویلا پشت درهای بسته برگزار شد و انتظار می رود که توافقات مختلف دو کشور درآنچه که از سرگیری روابط دیپلوماتیک آنها است، تثبیت شود.

روزنامه« Correo del Orinoco » روز یکشنبه گزارش داد که هدف سفر فعلی مادورو، علاوه بر شرکت در اتحادیه دوازده کشور امریکای جنوبی در برازیل، «در مورد بازگرداندن اتحادهای استراتیژیک دوجانبه است»، هدفی که مادورو و لولا دا سیلوا در مورد آن توافق دارند.

نشست روسای جمهور امریکای جنوبی از سه شنبه ۳۰ ماه می شروع شده است. آلبرتو فرناندز، رییس جمهور ارجنتاین، نیز روز دوشنبه برای نشست برازیل، که در آن احیای اتحادیه Unasur تصمیم گیری می شود، کشورش را ترک کرد. علاوه بر این، فرناندز و لولا می خواهند در مورد یک استراتیژی برای مبارزه با تورم و همچنین مکانیزمی برای تامین مالی «صادرات و واردات بدون استفاده از دلار امریکا» صحبت کنند. ارجنتاین و برازیل، دو اقتصاد بزرگ قاره و ونزویلا دارای بزرگترین ذخیره نفتی جهان است.

به گفته مایورو ویرا، وزیر امور خارجه برازیل، سران دوازده کشور امریکای جنوبی به این نشست دعوت شده اند. علاوه بر ارجنتاین، سران کشور های بولیویا، برازیل، گویانا، سورینام و ونزویلا که قبلا عضویت در UNASUR را انتخاب کرده اند، روسای جمهور چیلی، اکوادور، کولمبیا، پاراگوای، پیرو و اروگوای نیز در این نشست شرکت دارند. معاهده تاسیس اصلی Unión de Naciones Suramericanas  در ماه می ۲۰۰۸ ترسایی در برازیل توسط تمام دوازده کشور مستقل امریکای جنوبی امضا شد. هدف این اتحاد مبارزه مشترک علیه نابرابری، محرومیت اجتماعی، گرسنگی، فقر و ناامنی تعریف شده است، اما پس از تاسیس، به زودی مشخص شد که دستیابی به همکاری های کارآمد بین دولتی به دلیل عدم تمایل به ادغام توسط بعضی از کشورها امکان پذیر نیست. نخست، ایوان دوک، رییس جمهور راستگرای کولمبیا در اگست ۲۰۱۸ استعفای خود را اعلام کرد. در همان سال، دولت های دوست امریکا در ارجنتاین، برازیل، چیلی، پاراگوای و پیرو و اروگوای در سال ۲۰۲۰ از ادامه فعالیت مشترک خودداری کردند.

کارلوس امینامی، وزیر اقتصاد سابق چیلی قبل از حضور در اجلاس اتحادیه در یک گفت وگو با بنیاد چپ اروگوای لیبر در مونته ، گفت: « امروز ما در بحث های مهم جهانی غایب هستیم. صدای ما شنیده نمی شود. ما باید از این دوره تاریک تفرقه، که در آن امریکای لاتین در زمینه سیاست های جهانی به حاشیه رانده شده است، بیرون بیاییم.» به گزارش آژانس روسی اسپوتنیک، رودولفو نین نووا، وزیر امور خارجه سابق و معاون رییس جمهور اروگوای نیز بر تقویت همکاری با توجه به تهدیدات ناشی از استخراج مواد خام که تعادل سیاره را به خطر می اندازد، تاکید دارد. امریکای لاتین دارای رکود اقتصادی عمیق تری از رکود اقتصادی جهانی است و تعداد افراد فقیر در این قاره به تقریبا ۵۰ میلیون افزایش یافته است. گیوم لانگ، وزیر امور خارجه سابق اکوادور، از لولا خواست تا « کشورهای دیگر را متقاعد کند که اتحادیه Unasur ابزاری مناسب برای همکاری های پیش رو در مرحله پیدایش قطب بندی های جهانی فعلی است. با توجه به صف بندی های جهانی در حال شکل گیری و تکامل، من فکر می کنم کشورهای ما چانس بیشتری برای خروج از این وضعیت رکود را دارند.» در همین رابطه علاوه بر گزارش روزنامه یونگه ولت چاپ المان، اسپوتنیک فارسی نیز نوشت:

مادورو گفته است: ونزویلا مایل است به عضویت بریکس پذیرفته شود. نیکلاس مادورو، رییس جمهور ونزویلا طی سخنانی گفت: اگر از ونزویلا پرسیده شود که آیا می‌ خواهید در مقطعی به بریکس بپیوندید، ونزویلا می‌ گوید بله، ما دوست داریم بخشی از بریکس باشیم و با سیاست جهانی بریکس همراهی کنیم. در این رابطه لولا رییس جمهور برازیل می گوید در صورت درخواست رسمی ونزویلا از بریکس، برازیل از احتمال پیوستن ونزویلا به بریکس حمایت خواهد کرد./ روزنامه یونگه ولت

 

 

 

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۳ـ ‍۳۰۰۵

Copyright ©bamdaad 2023