هموطنان ارجمند!
مدتی است که همه ای من و شما از رویداد ها و رخداد های خونین و تراژید در نقاط مختلف خاصتا پایتخت کشور کابل نشسته به خون، متاثر و سوگوارهستیم که بدبختانه این وضعیت اخیراً بیشتر از قبل ما را در غم عزیز ترین و نخبه های کم نظیر مان نشانده دل میلیون ها انسان شریف وطن را جریحه دار ساخته است. از این رو سوگمندانه یک پارچه شعر بمناسبت رویداد های غم انگیز ترتیب نموده خود را غم شریک هر هموطن داغدار خود میدانم.
گــریه میکند
از دردِ چیست که وطن گریه میکند
آتش گرفته باغ و دمن گریه میکند
درهرطرف بساطِ غم و رنجِ روزگار
دزدیده خنده های چمن گریه میکند
خونین کفن شده اطفال و مرد و زن
در سوگ وطن پیرِ کهن گریه میکند
دامن زده خزانِ غم و ناله های سرد
خموش شده نوایِ سخن گریه میکند
بلبل ز باغ و چمن پا کشید و رفت
کز وحشتِ صدایِ زغن گریه میکند
تا کی؟ دلِ حزینِ وطن ناله سرکشد
گهریک زغم دریده یخن گریه میکند
( س ع گهریک )
بامـداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۲/ ۲۰ـ ۱۴۱۱
Copyright © bamdaad 2020
تسليت
د « تسليت » توری مې نه خوښېږي
له ورځنيو « فاتحو » نه، زياتي ستړی يمه.
هره ورځ وينې ، هره ورځ د ميندو اوښکې ، د پلرونو غم زپلې څېرې ،
او د تنکيو ماشومانو ، د سرو سترگو د کتاب پاڼو کې ،
د مور و پلار په وينو سرې ، پوښتنې
چې هېڅ څوک هم ورته ځواب نه لري .
او هره ورځ زخمي ارواوې ،
چې د ښار په هدیرو کې ،
سرگردانه گرځي ، چيغې وهي :
تر څو چې دا « شهيد پروروه » ، « مجاهد ملت » !
همداسې د بادونو پر وزرونو ناست وي ،
او « ژوند پروروه » نه شي ،
تر څو چې خپلو عزیزانو ته د مرگ مباره کۍ ورکوي
تر څو د خپل قاتل په غاړه کې گلان اچوي ،
او هم په خپله د خپل باغ د دروازې کيلې د باد تورو پنجو ته سپاري .
موږ به همداسې د تنکيو سرو گلونو رژېدو ته ژاړو ،
او هره ورځ به د غوټيو په سرو وينو باندې سرې جنازې ،
د تورو خاورو مزارونو ته وړو .
او خپل مخونه ،
ـ د گناه په دود ککړ ککړ مخونه ـ ،
به په اوښکو مينځو ،
او خونړيو توفانونو ته به لارې څارو .
***
زه له دې ډېرو فاتحو
او تکراري تسليتونو زياتي ستړی يمه ،
زه د غمجنو ماشومانو
د خوږو سترگو پوښتنو ته ځواب نه لرم .
( صدیق کاوون )
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۴/ ۲۰ـ ۰۹۱۱
Copyright © bamdaad 2020
د وحشتونـو قـافلـه راغـله
د پوهنتون نه یی هدیره جوړه کړه
لمبه باران او اور باران ووارید
مرګی خونینه هنګامه جوړه کړه
پیغلی او ځوانان خواره واره ولویدل
مرکی یۇ نوی زاویه جوړه کړه
د نجونو قتل ته یی جشن ونیو
د زلمو وینو کی یی دمه جوړه کړه
د علم او پوهی څراغونه یی مړه کړل
تعلیم کدی نه یی مرګ کده جوړه کړه
زما کابله قتل عام کابله
ستا پوهنتون نه یی ویرانه جوړه کړه
زما کابله تاریخی کابله
ستا له ګکرو یی مناره جوړه کړه
ای خلکو جک شی قیام وکوی
ستاسو د ورکو یی نقشه جوړه کړه
زما عسکر (چالاک ) ویده اولسه
جک شی چی ورځ یی درته شپه جوړه کړه.
(عسکر چالاک )
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۱/ ۲۰ـ ۰۴۱۱
Copyright © bamdaad 2020
جنگل کهنسال خموش است!
جغرافیای ی چنین خاموش و غم انگیز
حتی در اوج تاراج لحظه های پرنیانی امید
به هیٔت شهیدی ماند
که بر آستان تبر سرگذاشته
و به منظومه ی غرقه در خون
که روی درهم کشیده است.
رخسار زندگی پر آژنگ است
و چاهسار مغرب مغاک اتشین دوزخ.
اورنگ چرکین تختگاه کابل
آشیانه ی گژدم ها و رطلان است.
شب چادر سیاه بر زمین فرو هشته،
زندگی خوراک گرگان خاکستری ست
و غرابان سیه فام در بزم شان دلشاد.
درین شب سرمدی
مردگان شهیدان را دفن می کنند
تا ارواح آواره به چشمه سار آتشین خلود کنند.
اما
جنگل کهن سال خموش است
و آسمان فیروزه ی فام در ماتم و اندوه.
در سحرگاهان بانگ خروس صبحگاهی نمی آید
زیبایی از چشمه ساران حقیقت رخت بر بسته است
ستارگان راه دیار خویش از یاد برده اند.
و ترانه های آواره ی گستاخ
و گل های سپید زنبق
چه غمگنانه قلب های شانرا به تقدیر سپرده اند.
هیهات
قوهای سپید واژگان بلند
شنا بر دریا های بلند اندیشه را از یاد برده
و درآیینه ی سیاه تقدیر
دژبانان تاریک اندیش
تازیانه ی خونین را بر پرنیان روح فرود می آوردند
و حاشا
آفتاب در پشت تپه های بنفش غروب
و انوار نقره ی و غمناک ماه فرو کاسته است.
( کریم حقوق )
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۳/ ۲۰ـ ۰۹۱۱
Copyright © bamdaad 2020
پیام تسلیت سازمان زنان افغانستان به خانواده های قربانیان دانشگاه کابل
کشتار بی رحمانه ۲۲ تن از دانشجویان دانشگاه کابل در روز دوشنبه دوم ماه نوامبر افکارعمومی مردم افغانستان و جهان را شوکه کرد.
براساس گزارش رسانه های افغانستان،۳ تروریست تا دندان مسلح که توانمندی ۶ ساعت جنگ را با حکومت داشتند بالای دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه کابل حمله کرده۲۲ جوان دانشجو را بیرحمانه کشتند و ۴۰ دانشجوی دیگر را زخمی نمودند.
تا حال که دو روز ازسلاخی دانشجویان می گذرد ، هیچ یک ازمسوولان امنیتی درزمینه پاسخ نداده است. اگرحکومتی بیرون ازچهاردیوارارگ وجود می داشت.باید مسولان بی کفایت وزارت داخله ،ریاست امنیت و قومندانی امنیه را دراسرع وقت به پشت میله های زندان می فرستاد. درحالیکه حکومت فاسد و همدست تروریستان اصلاْ توجه ی به ملت ستم دیده خود ندارد وفقط با اطرافین چک چکی خود مصروف مهمانی خوری ها،توظیف مقام ها، اهدای مدال ها، جمع آوری پول ها و قرارداد ها است.
مافیای قدرت این را باید بداند که پاسخگوی قطره قطره خون مردم و تامین کننده امنیت سراسر افغانستان است.
طوریکه درطی سال های پسین دیده شد حکومت درراس آن سرقومندان اعلی کشور دراجرای امورامنیتی موفق نبوده و این ناکامی ها باعث تلفات زیادی انسانی گردیده است.
« سنگی که سنگین است برداشته نمی توانید ببوسید و در جایش بگذارید! » وخود استعفا بدهید.تا فردی با تجربه وآزموش دیده امنیت هم میهنان را به دوش گیرد و از قربانی شدن هایی فرزندان ناچارمردم جلوگیری به عمل آید.
سازمان زنان افغانستان مراتب تاسف عمیق خود را نسبت به این جنایت نابخشودنی و دلخراش اعلام می کند و همدردی و تسلیت صمیمانه خود را به خانوادهها و بازمانده گان همه دانشجویان قربانی دانشگاه کابل و کورس آموزشی کوثر و هم میهنان عزیز تقدیم نموده و برای زخمی ها شفای عاجل آرزو می کنیم.
سازمان زنان افغانستان
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۱/ ۲۰ـ ۰۴۱۱
Copyright © bamdaad 2020