خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، شرایط آشفته ‌تر و ناامنی را در این کشور ایجاد کرده و به‌ قدرت‌‌ گرفتن گسترده طالبان منجر شده است. در عراق نیز احتمال ظهور دوباره داعش از‌جمله نگرانی‌های بغداد و دیگر کشورهای جهان است.

« مرحله‌ جدیدی در مناسبات با بغداد شروع می ‌شود » ، این جمله را می ‌توان فصل ‌الخطاب نخستین دیدار جو بایدن، ‌رییس ‌جمهوری ایالات متحده با مصطفی الکاظمی، نخست ‌وزیر عراق، دانست. ایالات متحده درصدد است به ماموریت‌ های رزمی خود در عراق تا پایان سال جاری میلادی به صورت رسمی پایان دهد. به گفته بایدن، محور این مرحله جدید، همکاری‌هایی است که باید بر آموزش و کمک‌ های مشورتی به ارتش عراق متمرکز شود. او اما روشن نکرد که در این صورت چه تعداد از نیروهای امریکایی در عراق باقی خواهند ماند. برای رییس ‌جمهوری امریکا امضای بیانیه مشترک خروج، به معنای پایان جنگ دیگری است که در دوران ریاست ‌جمهوری جورج دبلیو بوش شروع شده بود. نیروهای ایالات متحده در سال ۲۰۰۳ ترسایی به عراق اعزام شدند. اعزام این نیروها پس از آن آغاز شد که آمریکا رژیم صدام‌ حسین‌، رییس ‌جمهوری وقت عراق را به داشتن سلاح ‌های کشتار‌ جمعی متهم کرد، سلاح‌ هایی که بعد از سقوط صدام هرگز در این کشور کشف نشد. نیروهای رزمی امریکا در نهایت در سال ۲۰۱۱ ترسایی از عراق خارج شدند. با‌ این ‌حال، سه سال بعد به درخواست دولت عراق بازگشتند، زمانی که گروه داعش، بخش‌های وسیعی از خاک این کشور را تصرف کرد. با اعلام نابودی داعش، بخش بزرگی از نظامیان امریکا در هنگام ریاست‌ جمهوری دونالد ترامپ از عراق خارج شدند و تعداد نیروهای امریکایی از پنج‌ هزار ‌و ۵۰۰ نفر به دوهزار‌و ۵۰۰ نفر کاهش یافت.
اکنون بایدن می ‌گوید تا پایان سال ۲۰۲۱ترسایی این تعداد از نیروهای امریکایی از فازعملیاتی و رزمی خارج می ‌شوند. رییس ‌جمهوری امریکا می ‌گوید نیروهای امریکایی در عراق به تامین منابع برق، مبارزه با شیوع کووید۱۹، مقابله به تغییرات اقلیمی و حمایت از توسعه بخش خصوصی کمک خواهند کرد. این رویکرد تا حدودی با آنچه درباره افغانستان اتفاق افتاد و با خروج نیروهای امریکایی همراه شد، متفاوت است. کارشناسان می ‌گویند با توجه به اینکه نیروهای امریکایی مستقر در عراق کماکان هدف حمله قرار می ‌گیرند، خط تفکیک کامل ماموریت‌ های رزمی از ماموریت‌ های آموزشی خیلی روشن نخواهد بود. خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، شرایط آشفته ‌تر و ناامنی را در این کشور ایجاد کرده و به‌ قدرت‌‌ گرفتن گسترده طالبان منجر شده است، در عراق نیز احتمال ظهور دوباره داعش از‌جمله نگرانی‌های بغداد و دیگر کشورهای جهان است.

به گفته تحلیلگران، هر‌چند قدرت این گروه با دوران اوج حملاتش در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ ترسایی قابل مقایسه نیست، ولی هنوز قادر است حملات پراکنده‌ای انجام دهد. جو بایدن درباره تهدید داعش در دیدار مشترک با کاظمی در کاخ‌ سفید نیز گفت: « جنگ مشترک ما علیه داعش برای ثبات منطقه بسیار مهم است و اگر به مرحله جدید برویم، درباره آن صحبت خواهیم کرد ». ‌این در حالی است که دولت کاظمی با مشکلات چندگانه ‌ای روبه‌ رو است. علاوه بر حملات پراکنده داعش، در ماه‌های اخیر حملات به اهداف امریکایی در این کشور تشدید شده است. هم‌ زمان، وقوع چند آتش ‌سوزی در بخش بیماران کووید۱۹ در بیمارستان‌ های عراق، لایه دیگری به نارضایتی ‌های مردم افزوده است. در نتیجه، پایان ماموریت رزمی نیروهای امریکایی در آستانه انتخابات پارلمانی می‌ تواند تا حدی نارضایتی‌های عمومی و اعتراض گروه‌ های سیاسی مخالف دولت را کاهش دهد. مقام‌ های امریکایی می ‌گویند کاظمی در‌عین ‌حال توانسته موقعیت عراق در خاورمیانه را بهبود ببخشد. اما این خروج موافقان و مخالفانی در داخل دارد.

برهم صالح، رییس ‌جمهوری و محمد الحلبوسی، رییس مجلس عراق، با انتشار توییتی نتایج گفت ‌وگوی راهبردی بغداد و واشنگتن را برای ثبات و تقویت حاکمیت ملی عراق مهم دانستند. صالح  این خروج را نتیجه تلاش‌های گسترده دولت کاظمی و حمایت نیروهای ملی و مبتنی بر اتوریته حکومت مرکزی عراق دانست و افزود منافع عراق تقویت نهادهای حکومت و حمایت از حاکمیت و تصمیم ملی مستقل عراق را ایجاب می‌ کند. مقتدی صدر، رهبر جریان صدر نیز با انتشار توییتی با تشکر از « نیروهای ملی مقاومت » در عراق تاکید کرد که امروز اشغالگران آغاز خروج همه نیروهای رزمی خود از عراق را اعلام کرده‌اند و افزود باید همه منتظر عقب ‌نشینی کامل این نیروها باشیم. صدر با استفاده از هشتگ « عراق به سمت استقلال می ‌رود» تاکید کرد منتظر «حاکمیت و اقتدار حکومت» می‌ مانیم. در‌این‌ میان، مقامات اقلیم کردستان عراق مخالف خروج نیروهای امریکایی و ایتلاف از عراق هستند. ناظران معتقدند در رابطه با خروج نیروهای امریکایی از اقلیم کردستان که دهه‌ هاست به صورت خود مختار عمل می ‌کند نیز دولت اقلیم تصمیم‌ گیرنده است. اربیل نگرانی ‌هایی از کشورهای همجوار دارد و از‌این ‌رو برای این منطقه صحبت از خروج کامل نیروهای امریکایی شاید در این زمان منطقی نباشد.

قیس النوری، استاد علوم سیاسی دانشگاه بغداد و سفیر سابق عراق می‌ گوید دلیل مخالفت اربیل با خروج نیروهای امریکایی این است که گمان می ‌کنند ماندن این نیروها ضامن امنیت در برابر حملات احتمالی است. این استاد علوم سیاسی احتمال می‌ دهد که بغداد و واشنگتن توافق کرده باشند تا نیروهای امریکایی از اقلیم کردستان خارج نشوند،چرا‌ که اقلیم خود یک واحد سیاسی آزاد است که می ‌تواند بر‌اساس قانونش تصمیم‌ های متفاوت اتخاذ کند که در این صورت مساله خروج « کامل » نیروهای امریکایی از عراق خالی از معنا می ‌شود.

منبع : روزنامه شرق

منبع تصویر : وال استریت ژورنال

بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۱ـ ۲۹۰۷

Copyright ©bamdaad 2021

 سرمایه‌ داری حریص و سوداگری درصنعت دواسازی*

سِویم دگدلن

عضو کمیته امور بین‌ المللی بوندس تاگ المان

بحث و جنجال به ‌پا شده بر سر کارزار معافیت واکسین کرونا از حق ثبت اختراع، یاد آور تحلیل‌های کارل مارکس در‌باره برخوردهای بی ‌رحمانه به‌هدف مال‌ اندوزی در آغاز دوران سرمایه ‌داری است. در این بحث، سیستم کنترول خصوصی بر ثروت اجتماعی، دانش، و روند تولید مایحتاج حیاتی و تلاش مرگ ‌آفرین به ‌منظور به‌ دست گرفتن قدرت در این عرصه ‌ها، آشکارا و به‌ صورتی عریان و بی‌هیچ آرایشی نمایان می ‌شود. واقعیت امر این است که انگیزه سودجویانه عده قلیلی در مرکز سیستم ضد انسانی سرمایه ‌داری از ارزش زنده گی میلیون ها انسان، به ‌ویژه مردم حاشیه جامعه‌ ها، بیش‌ تر و قوی ‌تر است.
درعین ‌‌حال، همه ‌گیری کووید ـ ۱۹ چالشی جهانی است. چالشی است که تنها با کارزار جهانی‌ ای که کشورهای ثروتمند صنعتی در آن باید به کشورهای فقیرتر جهان کمک کنند تا بتواند سرانجام گیرد. در اپریل ۲۰۲۰ ترسایی، آنگلا میرکل، صدراعظم المان، تأکید کرد که «این ویروس را تنها با ایتلاف نیروهای‌ مان و تشکیل اتحاد  قاطع می ‌توان شکست داد.» رییس دولت المان به ‌طور شفاهی بر این اصل تاکید کرد که واکسین‌ها ( در آن زمان واکسین‌ ها هنوز تولید نشده بودند ) کالای عمومی جهانی ‌اند. او اظهار داشت واکسین‌ها صرف ‌نظر از میزان درآمد و تولید ناخالص ملی کشور تولید کننده، باید برای همه افراد در دسترس باشند. پیامی مشابه نیز از طرف اورزولا فوندِرلاین، رییس کمیسیون اتحادیه اروپا، ارسال شد که تاکیدی مکرر بر این بود که واکسین‌ها » یک کالای عمومی» هستند و نیز اینکه بحران کوید-۱۹ تنها در سطح جهانی حل ‌شدنی است. همان‌ طور که بعداً آشکار شد، همه این اظهارات و پیام‌ها شعار بودند و این دلواپسی‌های دروغین برای حقوق بشر، پنهان دارنده گزینه‌ ای بی ‌رحمانه‌ بودند که سوداگری سرمایه ‌داری را در اولویت خود قرار می ‌داد.
در مبارزه با همه‌ گیری، واکسین‌ها موثرترین سلاح ‌اند و به ‌نفع جامعه جهانی است که بیش ‌ترین عده در کوتاه‌ ترین زمان ممکن، واکسین شوند. واکسیناسیون ابزار اصلی مهارکردن همه‌ گیری، نجات دادن جان انسان ‌ها، و جلوگیری از عوارض جدی پزشکی است. واکسیناسیون بخش عمده جمعیت پیش ‌شرطی برای رفع محدودیت آزادی ‌های فردی و کاهش هزینه های اقتصادی و اجتماعی ناشی از همه‌ گیری است.
بیماری همه‌ گیر کووید ـ ۱۹ تا زمانی که در سراسر جهان مهار نشود، در المان و اتحادیه اروپا نیز مهار نخواهد شد. سلامتی افراد وابسته به سلامتی همه است. ایمن سازی کشورهای ثروتمند صنعتی از نظر همه ‌گیرشناسان، کوتاه‌ بینانه و از نظر اخلاقی پذیرفتنی نیست. تاخیر بیشتر در مهارکردن همه ‌گیری، افزایش خطر تحول‌ های جدید ویروس درطول زمان را موجب خواهد شد و ممکن است واکسین‌ هایی که تا به‌ امروز تولید شده‌ اند اثری کم‌ تر برآن‌ها داشته باشند یا اصلاً موثر نباشند. با توجه به احتمال افزایش واگیری انواع جهش یافته ویروس، از هرفرصتی باید برای سرعت بخشیدن به ایمن سازی انبوه جمعیت استفاده کرد. یکی از مانع‌ ها در این راستا محدود بودن ظرفیت تولید واکسین شرکت ‌های داروسازی است.
تنها اندکی از صحبت‌های بسیار پیرامون همبستگی در جهان به اقدام سیاسی‌ای واقعی در مقابله با این واگیری منجر شده‌اند. این امر در توزیع نابرابر واکسین‌ها در جهان و همچنین در کمک‌ های کاملاً ناکافی به کشورهای فقیر جهان برای تولید یا گسترش ظرفیت تولید در این کشورها دیده می شود. در ایالات متحده و اتحادیه اروپا اکنون واکسین ‌هایی که به نوجوانان و کودکان تزریق می‌ شوند احتمال داشتن عوارض جدی پزشکی کم ‌تری هستند درحالی که در کشورهای فقیرتر حتا واکسین کافی برای ایمن سازی همه کادر طبی در دسترس نیست چه رسد به دیگرانی که در گروه‌ های آسیب پذیر قرار دارند.
در کشورهای پردرآمد از هر چهار نفر به‌ طور متوسط یک نفر واکسین دریافت کرده است. در کشورهای کم ‌درآمد از هر ۵۰۰ نفر یک نفر واکسین دریافت می ‌کند. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، از ۷۰۰ میلیون نوبت واکسین که در سه ماهه نخست سال ۲۰۲۱ ترسایی در جهان توزیع شد، بیش از ۸۷ درصد آن به کشورهای با درآمد بالا یا درآمد متوسط رسیده است.

کشورهای کم ‌درآمد تنها ۰/۲ درصد از تعداد کل واکسین تولید شده را دریافت کرده‌اند. اگرچه مثلاً اتحادیه اروپا ۴۳ میلیون واکسین به ۳۲ کشور صادرکرد، اما مقدار بیشتر این واکسین‌ها به کشورهای بریتانیا، کانادا، مکسیکو، و جاپان صادر شد که یا خود واکسین تولید می‌ کنند یا توانایی خرید آن را به‌ قیمت بازار دارند یا موقتاً صادرات واکسین یا مواد اساسی را مسدود کرده‌اند. در ماه می سرانجام اتحادیه اروپا به ‌رغم مشکلات مربوط به تامین واکسین برای خود صادرات بیش از یکصد میلیون واکسین به جاپان را تصویب کرد. به ‌زبان ساده، این مقدار واکسین واکسیناسیون حدود ۴۰ درصد از جمعیت جاپان را تضمین می ‌کند. ولی هدف اصلی تضمین یک رویداد چند میلیارد دلاری در تابستان ۱۴۰۰ است. فون ‌دِرلاین، رییس کمیسیون اتحادیه اروپا، صریحاً اعلام کرد که مجوزهای صادراتی « نشانه محکمی برای حمایت از همه گونه آماده سازی برای بازی‌ های المپیک است » که به ‌دنبال تعویق مراسم المپیک در سال گذشته در جاپان به‌ دلیل همه‌ گیری، قرار است از ۲۳ جولای تا ۸ اگست  برگزار شود. در اینجا بی ‌تفاوتی ظالمانه رییس کمیسیون اتحادیه اروپا به‌ روشنی نمایان است.
همانند تولید واکسین به‌ وسیله شرکت‌ های انحصاری غول آسای تولید کننده دارو که سودهای میلیارد دلاری می ‌برند، اهمیت اجرای عدالت کاملاً آشکار است که از تامین سود کم‌ تر است. انتظار می ‌رود که گردش مالی شرکت « بیون تک » المان با تولید واکسین کووید ـ ۱۹ به حجمی بالغ بر ۱۲/۴ میلیارد یورو در سال برسد. سود خالص این شرکت در سه ماهه اول حدود ۱/۱ میلیارد یورو بوده است و تا پایان سال ۲۰۲۱ ، ۶ تا ۷ میلیارد به این عدد اضافه خواهد شد. به ‌دلیل‌هایی روشن، این شرکت واقع در شهر ماینس المان با آدرس پستی ‌ای درخورد « معدن طلا »  تمایلی ندارد که واکسین ثبت شده به‌ نام خودش را به ‌اشتراک عموم بگذارد.
به ‌دلیل ضرورت و عاجل بودن مبارزه جهانی با همه ‌گیری باید مال ‌اندوزی و سودجویی تعدادی اندک جای خود را به تلاشی مشترک در این مبارزه بدهد. سهم زیادی از سرمایه ‌گذاری برای تولید واکسین از طریق ثروت عمومی یا همان مالیات‌ های دریافتی از مردم تامین می ‌شود. در سال گذشته شرکت بیون ‌تک مبلغ ۳۷۵ میلیون یورو از دولت المان برای ایجاد تاسیسات تولیدی و ساختن واکسین mRNA  دریافت کرد. این شرکت همچنین قرضه  ۱۰۰ میلیون یورویی از بانک سرمایه‌ گذاری اروپا نیز دریافت کرد. دیگر شرکت‌های دارویی نیز مبالغی مشابه کمک دولتی دریافت کردند. لیستی که در مجله پزشکی لانست (The Lancet) منتشر شده است نشان می ‌دهد که شرکت‌ های داروسازی سانوفی، گلاکسو سمیت‌ کلاین، و نواواکسی مبلغ ۲/۱ میلیارد، استرازنکا و دانشگاه آکسفورد مبلغ ۱/۷ میلیارد، جانسون و جانسون مبلغ ۱/۵ میلیارد و مدرنا مبلغ ۹۵۷ میلیون دلار امریکایی از بودجه عمومی دریافت کرده‌اند. با این‌همه، مسوولانی که این پرداخت‌ها را انجام داده‌ اند، از توافق بر شرایط و ضوابط منطقی با این گروه‌های داروسازی در مورد قیمت ‌گذاری مناسب و صدور سریع مجوز به آن‌ها، خود داری کرده‌اند.
کشورهای هند، آفریقای جنوبی، و بیش از یکصد عضو دیگر سازمان تجارت جهانی (WTO) از اکتوبر ۲۰۲۰چشم ‌پوشی موقت از ثبت اختراع واکسین‌ ها و فناوری تشخیصی برای ویروس سارس ـ کووید ۲ را خواستار شده‌اند. آن‌ها دیگر حاضر نیستند بیش از این منتظر شوند تا بتوانند از مردم‌ شان در برابر این ویروس کشنده محافظت کنند. آن‌ها تا اکنون با وجود اینکه انتقال دانش فنی و دسترسی به منابع بیولوژیکی لازم برای‌ شان ضرورتی حیاتی بود بیهوده در انتظار ماندند.

در ماه می، موضع گیری جو بایدن، رییس ‌جمهور امریکا، در حمایت از درخواست ‌های لغو ثبت اختراع با استقبال عمومی روبرو شد. ایشان اما درعین‌ حال از ارسال مواد اولیه اساسی تولید واکسین از ایالات متحده به دیگر کشورها همچنان جلوگیری می ‌کند. در اتحادیه اروپا، دولت المان به ‌رهبری آنگلا میرکل، وفادارترین سرسپرده غول‌ های داروسازی است. واکسین‌ ها نه‌ تنها یک « کالای عمومی جهانی » درنظر گرفته نمی ‌شوند، بلکه وسیله‌ ای پول‌ ساز برای انحصارهای بزرگ دیده می ‌شوند.
واقعیت ناخوشایند این است که دسترسی کشورهای فقیر به سلاح‌ های شرکت ‌های تسلیحاتی غربی آسان ‌تر از دریافت واکسین‌ های شرکت‌ های داروسازی غرب است. این کشورها از تابستان ۲۰۲۱ باید در انتظار بمانند تا ببینند کشورهای ثروتمندتر چه مقدار واکسین باقی ‌مانده دارند و تا چه اندازه سخاوت به ‌خرج می ‌دهند تا شاید تعدادی واکسین دریافت کنند.

دکتر تدروس آدانوم قبرایزوس، رییس سازمان صحی جهان، به‌ درستی گفته است که جهان در آستانه شکست اخلاقی‌ای فاجعه‌ بار قرار دارد و هزینه این شکست با جان و معیشت مردم کشورهای فقیر پرداخت می‌شود. سیریل رامافوسا، رییس‌ جمهور افریقای جنوبی، با نام بردن از « آپارتاید واکسین » گفت به‌ رغم انجام گرفتن پژوهش‌هایی آزمایشی به‌ منظور تایید واکسین در افریقا، این قاره اکنون باید برای دسترسی به واکسین التماس کند.
دردآور اینکه در حال حاضر صد ها هزار واکسین در ایالات متحده بلااستفاده مانده است زیرا تعداد درخواست کننده‌ ها به‌ اندازه کافی نبوده و حتا انگیزه‌ هایی همچون بردن جایزه بخت آزمایی، بورس تحصیلی، سفر تفریحی دریایی یا سیگار ماری یوهانای رایگان نیز نتوانسته ‌اند بخشی از شهروندان امریکا را به دریافت واکسین‌ های بلااستفاده ترغیب کنند. درحالی که شیوع ویروس بین همسایگان جنوبی امریکا بیداد می ‌کند و به ‌اندازه کافی واکسین برای آن ‌ها وجود ندارد، رییس ‌جمهور بایدن به‌ همان سَبک « نخست امریکا » (شعار ترامپ) مواد اولیه ضرور برای واکسین را احتکار می ‌کند.
واکسین کووید-۱۹ باید کالایی عمومی دانسته شود. تولید واکسین به دانش و امکاناتی گسترده نیاز دارد. بنا براین، با افزایش سرعت انتقال دانش و فناوری، ظرفیت لازم برای تولید این واکسین زودتر فراهم می ‌شود. در دنیای کنونی، برای سرمایه ‌داری حریص و طرفداران و مدافعان آن که سودآوری از جان میلیون‌ها انسان ارزشمند تر است دیگر نباید جایی باشد./ مـردم

*اصل تیتر نشرشده : « نه به سرمایه‌ داری حریص و سوداگری در داروسازی »

 منبع تصویر : فرانکفورتر الگیمینه سایتونگ

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۱ـ ۰۹۰۷

استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.

Copyright ©bamdaad 2021

رسانه ها و نقش آنها در زمینه های روشنگری

صادق روزبه

در جامعه بشری دیروز، امروز و فردا ، رسانه ها یکی از بخش های فرهنگی و روشنگری بوده که در راستای ارتقای آگاهی سیاسی و اجتماعی مردم نقش شایسته، موثر وسازنده ای را ایفا نموده و می نمایند.

امروز مطبوعات که دربرگیرنده عموم رسانه ها می باشد ، در جامعه بشری به قوه چهارم شهرت یافته که تاثیرات و اثرگزاری آن مرزها را عبور نموده و به بزرگ ترین وسیله آگاهی دهی واگاهی رسانی  برای توده ها ، مبدل گردیده اند.

رسانه ها عموماْ دارای رسالت ها و مسوولیت های معین تاریخی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در جوامع بشری بوده و در خطوط مشخص فکری ، فعالیت نشراتی دارند. رسانه ها ی  که همواره در کنار مردم و کشور خود قرار دارند،  خود را موظف به دفاع از استقلال، حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی و منافع ملی کشورها و مردمان خود می دانند.

رسانه های ملی، دموکراتیک و ترقی خواه ، همیشه از آزادی ، ترقی، دموکراسی و عدالت اجتماعی حمایت نموده ، به حقوق و آزادی های زحمتکشان احترام گذاشته ، از مبارزات عادلانه خلق ها برای حق تعین سرنوشت شان دفاع نموده ، از صلح، دوستی ، برادری، همبستگی ، آشتی ملی، امنیت ، ثبات و زنده گی مسالمت آمیز، در جهان پشتیبانی می نمایند.

این رسانه ها به باور کامل قلوب، افکار و اذهان توده ها بویژه قشر جوان را تسخیر نموده و در بسیج آنها بدور احزاب سیاسی دموکراتیک و ترقی خواه کشورها ، اثرگزاری مثبت داشته و به پرچم مبارزات عدالت خواهانه مردمان خود ، مبدل می گردند.

این رسانه ها خواست ها و نیازهای بنیادی و اساسی مردم را تشخیص و برای تحقق آنها ، مبارزه مینمایند و متعهد به وفاداری داری به آرمان های شریفانه و انسانی زحمتکشان کشورها بوده و در کنار آنها برای همیشه قراردارند.

باتاسف باید گفت که ما امروز شاهد فعالیت نشراتی رسانه های هستیم که جنگ، خشونت، نا امنی ، اسارت ، تخریبات  و به آتش کشیدن تاسیسات عام المنفعه، کشتار ، خون ریزی، معارف ستیزی ، دشمنی با آزادی، دموکراسی ، عدالت و ترقی را در میان مردم تبلیغ نموده و تلاش می کنند تا اتش جنگ و تجاوز را گرم و گرمتر نگهداشته و از ایجاد نظام های مزدور پشتیبانی می نمایند..

از جانب دیگر، ادامه جنگ، خشونت و جرایم سازمان یافته ، زمینه های فعالیت رسانه ها را محدود می سازد و یا کاملاْ از بین می برد ، به رسانه ها اجازه فعالیت را نداده و حامیان جنگ و خشونت ،  دیگر حاضر به ادامه فعالیت رسانه ها نمی باشند. اما مردم  با ادامه همچومحدودیت ها موافق نبوده و جلوگیری از فعالیت رسانه ها برای آنها پذیرفتنی نیست و در مقابل آن ها شجاعانه و قاطعانه ، مبارزه می نمایند .

در حقیقت هر رسانه و فعالیت نشراتی آن ، نماینده گی از نظام سیاسی ای می نماید که در حمایت آن قرار دارد و با نشرات خود می خواهد در توضیح و تبلیغ  اهداف و وظایف آن نظام سیاسی سهم گرفته و در استحکام آن کار نماید.

حزب آبادی افغانستان، بحیث حزب سیاسی ملی، دموکراتیک وترقی خواه کشور، برای توضیح و تبلیغ وظایف، اهداف وآرمانهای ترقی خواهانه حزب، دارای رسانه های رسالتمند و متعهد می باشد که در راستای ارتقای آگاهی سیاسی و اجتماعی اعضای حزب و توده های زحمتکش مردم افغانستان، فعالانه ، جانبدارانه و شجاعانه فعالیت می نمایند.

ماهنامه حقیقت زمان ، سایت بامداد و گروه فیسبوکی حزب آبادی افغانستان، رسانه های حزب آبادی افغانستان همچون ستاره های درخشان در آسمان مطبوعات کشور هستنند که در پرتو پالیسی نشراتی حزب ما فعالیت می نمایند. این رسانه ها رسالت تاریخی و هم مسوولیت ملی، سیاسی و اجتماعی خود می دانند تا از استقلال، حاکمیت ملی، تمامیت ارضی ومنافع ملی کشور دفاع نموده ، از آزادی، دموکراسی، ترقی و عدالت اجتماعی حمایت داشته و نقش خود را بحیث دوست صدیق خلق های شریف و زحمتکش کشور، بخوبی ایفا نمایند.

رسانه های حزب آبادی افغانستان و دست اندرکاران عزیز و متعهد آنها تلاش خواهند کرد تا بحیث ناشر اندیشه های دموکراتیک حزب ما ، برای بسیج  اعضای حزب و مردم بدور رهبری حزب آبادی افغانستان، فعالانه کار نموده  ، از اتحاد، همبستگی ، تساند و وحدت تمام نیروهای ملی و دموکراتیک کشور و وحدت ملی مردم شریف افغانستان شامل تمام ملیت ها، اقوام و قبایل باهم برادر کشور، حمایت نمایند.

رهبری حزب آبادی افغانستان از تمام رفقا ، دانشمندان، علما، کارشناسان ، تحلیل گران، نویسنده گان ، شاعران و همه دوستان آزادی ، دموکراسی، ترقی و عدالت اجتماعی  و حامیان صدیق استقلال، حاکمیت ملی ، تمامیت ارضی و منافع ملی کشور می طلبد تا به ادامه همکاری های گذشته شان، رسانه های حزب ما را همکاری دوستانه و رفیقانه رسانیده و منتظر سهمگیری شایسته شان در غنامندی نشرات این رسانه ها هستیم.  

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۲۱ـ ۱۱۰۷

استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.

Copyright ©bamdaad 2021

افغانستان از دید دیگران  :

روزنامه شرق  چاپ تهران در یکی از شماره های تازه خود مینویسد :

مقام‌ های دولت افغانستان پس از سفرشان به امریکا، دیدار با رهبران دولت امریکا را پردستاورد عنوان کردند. امرالله صالح، معاون اول رییس ‌جمهور افغانستان، پس از اینکه به کابل رسید، در صفحه فیس‌بوکش نوشت: « رییس ‌جمهور امریکا آقای جو بایدن در یک فضای بی ‌نهایت صمیمی و محترمانه گفت که ملت افغانستان باید بداند که من در کاخ سفید دوست آنها هستم. روایت فرار از تعهدات ما بی‌ بنیاد و غلط است. ما از دوستان و متحدین خود رو نمی ‌گردانیم. امریکا به کمک ‌های امنیتی ـ دفاعی، اقتصادی، بشردوستانه و دیپلوماتیک خود به افغانستان ادامه می ‌دهد ».
به گزارش ایندیپندنت، هرچند رهبران سیاسی امریکا در هیچ‌ کدام از دیدارهایشان با مقام‌ های دولت افغانستان، درباره تغییر در رویکرد امریکا در قبال افغانستان حرفی نزدند، اما درست ساعاتی پیش از دیدار بایدن با اشرف غنی، نیروهای هوایی امریکا که هنوز در افغانستان حضور دارند دو حمله خونین را بر مواضع طالبان در شمال افغانستان صورت دادند.
براساس گزارش‌ها این دو حمله تلفات سنگینی را به طالبان وارد کرد. سطح بالای تلفات طالبان بر اثر این دو حمله باعث واکنش تند این گروه شد. ذبیح‌الله مجاهد گفت این حملات تحریک‌ کننده باعث می‌ شود تا طالبان عکس‌العمل نشان دهند. او گفت که امریکا و ناتو باید روی خروج از افغانستان تمرکز کنند و به جنگ افغانستان کاری نداشته باشند.
حملات هوایی امریکا بر مواضع طالبان این سوال را ایجاد می‌ کند که آیا ناتو با توجه به وخامت اوضاع در افغانستان دوباره به جنگ افغانستان برگشته است یا برخواهد گشت؟ به نظر می ‌رسد امریکا نمی ‌تواند در قبال تشدید حملات و شایعه‌های پی ‌درپی درباره احتمال سقوط  کابل پس از خروج امریکا از افغانستان بی ‌تفاوت بماند. رابرت گیتس، وزیر دفاع پیشین امریکا، دو هفته پیش در مقاله ‌ای که در نیویورک ‌تایمز منتشر شد، نوشت هرچند اغلب امریکایی ‌ها می ‌خواهند تا نیروهای این کشور از افغانستان خارج شوند، اما واقعیت این است که امریکا نمی ‌تواند افغانستان را به حال خود رها کند. او نوشت که طالبان می‌ خواهند دوباره برگردند. طالبان به جنگ در افغانستان شدت بخشیده‌ و تلاش دارد تا با زور افغانستان را بگیرد و در صورت پیروزی این گروه، احتمال برگشت داعش و القاعده زیاد است. رویکرد جو بایدن هم در دیدار با رهبران دولت افغانستان به شکلی بود که این ذهنیت را ایجاد کرد که امریکا نمی ‌تواند اجازه دهد که طالبان دوباره افغانستان را تصرف کنند. گفته می ‌شود بایدن به رهبران دولت افغانستان گفته است به هر نحو ممکن اجماع سیاسی و اتحاد ضد طالب را در افغانستان ایجاد کنید وگرنه با شکست رو‌به ‌رو خواهید شد.
اگر مجموع تکه‌های پازل تحولات چند هفته گذشته را کنار هم بگذاریم به این نتیجه می ‌رسیم که امریکا به هیچ شکلی افغانستان را تنها نخواهد گذاشت. حمایت امریکا چه بدون حضور نیروهای امریکایی باشد و چه همراه حضور محدود نظامیان این کشور، در افغانستان قابل لمس خواهد بود. دولت افغانستان بیشتر از هر چیزی نیاز به حمایت‌ های امریکا از عملیات‌های نظامی علیه طالبان دارد. روی زمین نیروهای نظامی دولت افغانستان و حالا با حمایت بسیج‌ های مردمی می ‌توانند مقابل حملات پی ‌درپی و مستمر طالبان واکنش لازم را نشان دهند. اگر عملیات‌ های نظامی نیروهای افغانستان با حمایت هوایی امریکا همراه باشد طالبان در کوتاه‌ مدت بیشتر مناطقی را که تصرف کرده‌ اند، از دست خواهند داد زیرا تلفات بیش از حد جنگجویان این گروه، آنان را با محدودیت نیروی جنگی رو‌به‌ رو کرده است تا جایی که گفته می‌ شود نیروهای شبه ‌نظامی پاکستانی نیز با حمایت سازمان استخباراتی این کشور در جنگ به نفع طالبان وارد افغانستان شده‌اند.

بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۱ـ ۰۱۰۷

استفاده ازمطالب بامداد با ذکرماخذ آزاد است.

Copyright ©bamdaad 2021