هشت تز برای مقابله با منطق جنگ افروزی
شجاعت سیاسی واقعی این نیست که مثل سگ دست‌آموز دنبال ترامپ راه بیفتیم. شجاعت سیاسی واقعی این است که چشم انداز خودمان را داشته باشیم
پیتر مرتنز،
دبیرکل حزب کارگران بلجیم، در آستانه برگزاری نشست سران ناتو در لاهه
۱ ـ هر کسی که از محکوم کردن امریکا و اسراییل خودداری کرده باشد، اعتبارش را از دست داده است
در مارچ ۲۰۰۳ ترسایی ایتلافی به رهبری امریکا جنگی غیرقانونی را علیه عراق آغاز کرد. هیچ تاییدی هم از جانب شورای امنیت سازمان ملل متحد وجود نداشت. آن جنگ با سه استدلال اصلی توجیه شد:
اینکه عراق سلاح های کشتار جمعی دارد، عراق تهدیدی برای امنیت جهانی است، و اینکه تغییر رژیم برای همه مفید خواهد بود.
هیچ یک از این سه استدلال درست نبود. هیچ سلاح کشتار جمعی وجود نداشت، هیچ تهدید واقعی وجود نداشت، و پس از تهاجم به عراق، آن کشور به خاستگاه خشونت‌های فرقه یی تبدیل شد. جهان امن تر نشد، بلکه خطرناک تر شد. آنچه امروز علیه ایران می بینیم به نظر می رسد نسخه‌ای از همان رویکرد باشد. همان سه استدلال دوباره استفاده شد:
اینکه ایران در آستانه دستیابی به سلاح هسته یی است، تهدیدی برای امنیت جهانی است، و اینکه آوردن یک رژیم دست نشانده جدید با حمایت امریکا برای همه بهتر خواهد بود.
این استراتژی انگار از کتاب‌های درسی پنتاگون برداشته شده است. این بار هم بدون تایید شورای امنیت سازمان ملل متحد عمل شد. این یعنی که اقدامات امریکا و اسراییل ناقض قوانین بین‌المللی است و طبق این قوانین، جنگ تجاوزکارانه غیرقانونی محسوب می‌شود.
تاسیسات انرژی هسته یی ایران قانونی است و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) همچان بر آنها نظارت دارد. ایران در سال ۱۹۵۸، اندکی پس از تاسیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به این سازمان پیوست و از آن زمان تا اکنون به معیارهای آن برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته یی پایبند بوده است. با وجود فشارهای سنگین دولت‌های امریکا برای اعمال تحریم‌های متعدد، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هرگز به این نتیجه نرسیده است که ایران قوانین را نقض کرده یا سلاح هسته یی دارد.
شنبه شب، ترامپ (با حمله به ایران) این پیام را به جهان داد که راه اندازی جنگ تجاوزکارانه غیرقانونی و بمباران تاسیسات هسته یی اشکالی ندارد و پذیرفتنی است. هر عضو سازمان ملل متحد که این اقدام گستاخانه و غیرقانونی را قاطعانه محکوم نکند، به ترامپ چک سفید می دهد تا به این کارش ادامه دهد.
در همین حال، ریاکاری سر به فلک می‌زند: تنها قدرت مسلح به سلاح هسته یی در منطقه اسراییل است که حتا پیمان منع گسترش سلاح های هسته یی را هم امضا نکرده است و بازرسی نهادهای بین‌المللی را هم نمی پذیرد. درعین زمان، اسراییل است که دارد در غزه نسل کشی می کند، لبنان و یمن را بمباران می کند، و بخشی از سوریه را اشغال کرده است. با همه اینها، هنوز هیچ تحریمی علیه اسراییل اعمال نشده است.
در آستانه نشست ناتو، یک چیز روشن است: امریکا و اسراییل فقط جنگ و بی ثباتی بیشتر به بار می آورند. هرکسی که از محکوم کردن امریکا و اسراییل خودداری کرده باشد، اعتبارش را از دست داده است. زمان آن رسیده است که اروپا به جای اینکه مثل سگ دست‌آموز دنبال ترامپ راه بیفتد، به این جنون و دیوانگی نه بگوید.
۲ـ قاعده افزایش ۵ درصدی قاعده ترامپ است
از امسال ناگهان همه شروع کردند به صحبت کردن درباره بودجه ۵ درصدی ( تولید ناخالص داخلی هرکشور) برای ناتو. امروزه این شده گاو مقدس، اما این گاو از کجا آمد؟ از واشنگتن. خود ترامپ بود که این رقم را به میان کشید و حالا می خواهد آن را به همه کشورهای عضو ناتو تحمیل کند. و ناگهان تمام دنیا طوطی وار حرف او را تکرار می کنند: باید ۵درصد باشد و خواهد بود.
سوال اینست: چرا ترامپ چنین چیزی می خواهد؟ اول اینکه چون بخش عمده این پول صرف خرید سلاح های امریکایی می شود. دوم، و اساسی تر، اینکه ترامپ می خواهد اروپا هزینه کند تا امریکا بتواند بر چین تمرکز کند.
مارک روته، که اکنون رییس ناتو است، بهترین طوطی ترامپ است: « ما بیشتر مصرف می کنیم تا امریکا بتواند به منطقه اقیانوس هند و آرام بپردازد.»
این یعنی محاصره نظامی چین. ناتو ابزاری برای سیاست اعمال قدرت امریکا است و ما اروپایی‌ها باید صورت‌حسابش را بپردازیم.
۳ـ ترامپ اروپا و آسیا را رودرروی یکدیگر می‌گذارد و بازی می دهد
اول، ترامپ اروپا را متقاعد می کند که ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی هر کشور را خرچ تسلیحات کند. بعد امریکا به کشورهای آسیایی می گوید ببینید اروپا را، حالا شما هم همین کار را بکنید! البریج کولبی، معاون سابق وزیر دفاع امریکا، در ایکس نوشت: « متحدان آسیایی باید اروپا را سرمشق قرار دهند. حتا المان نیز اکنون ۵ درصد برای دفاع نظامی صرف می کند.»
استرالیایی‌ها، نیوزلندی‌ها، جاپانی‌ها، و فیلیپینی های عزیز: شما هم از اروپا یاد بگیرید و ۵ درصد خرج تسلیحات کنید. و این سلاح‌ها را از کجا می خرند؟
بله، بخش عمده‌اش را از صنایع تسلیحاتی امریکا می خرند.
دارند ما را فریب می دهند. اروپا را در برابر آسیا قرار می دهند و برعکس. و در این میان، صنایع تسلیحاتی امریکاست که از همه طرف برنده است.
۴ـ قاعده ۵ درصدی ناتو تعهد نیست
قاعده ۲ یا ۵ درصد به‌هیچ وجه الزام‌آور نیست. به اصطلاح قاعده ناتو هیچ ماهیت حقوقی یا معاهده یی ندارد. نمی توان اجرای آن را مثل قانون عملی کرد. این قاعده یک توافق سیاسی است، نه یک تعهد قانونی. کشورهای عضو مستقلانه می توانند سیاست دفاعی شان را تعیین کنند.
برای مثال، دنمارک و ناروی و اسپانیا از استقرار سلاح های هسته یی در خاک خود شان سر باز زدند. یا فرانسه و المان و بلجیم با دخالت ناتو در جنگ دوم خلیج فارس علیه عراق مخالفت کردند. یا ترکیه که از استفاده نیروهای امریکایی از خاکش جلوگیری کرد.
خلاصه اینکه حتا در داخل ناتو هم کشورها می توانند راه خود شان را بروند، البته اگر بخواهند. اسپانیا گفته است که قاعده ۵ درصد را نخواهد پذیرفت. پس چرا بلجیم یا هلند باید این قاعده را بپذیرند؟
۵ـ قاعده ترامپ امنیت اجتماعی ما را تهدید می کند
ده ها سال است که می شنویم « پول نیست». پول برای سرمایه گذاری در حمل ونقل عمومی، در مراقبت از کودکان، یا در تامین مسکن ارزان نیست. پول برای پرداخت حقوق بازنشستگی مناسب نیست. ولی اکنون ناگهان میلیاردها یورو برای تسلیحات و جنگ پیدا می شود.
بلجیم برای رسیدن به ۳٫۵درصد باید سالانه ۱۰میلیارد یورو اضافی مصرف کند. قاعده ترامپ حمله به امنیت اجتماعی و دستاوردهای اجتماعی ماست و اگر اجازه دهیم اینها را نابود کنند، ترامپ پیروز شده است.
در عین حال، تولید کنندگان اسلحه از همین حالا برنده‌اند و دارند سودهای کلانی به دست می آورند. حتا سرمایه گذاری در صنایع تسلیحاتی را « بهترین سرمایه‌گذاری تاریخ » می خوانند و برایش تبلیغ می کنند.
نظامی که به سرمایه گذاران تسلیحات اجازه می دهد پول‌های کلانی به جیب بزنند، در حالی که بازنشستگان به سختی می توانند از پس مخارج زندگی برآیند، نظامی منحط است. نظامی که پول بیشتری برای تانک‌ها خرج می کند تا برای مدرسه‌ها منحط است.
۶ ـ ناتو همین حالا هم مبالغ گزافی خرج می کند
جنگ طلبان هرگز سیر نمی شوند. این طور وانمود می کنند که کشورهای عضو ناتو بدبخت های فقیری اند که تقریباً هیچی برای دفاع خرج نمی کنند. اما درست برعکس اینست.
کشورهای عضو ناتو (۳۲ کشور) در سال ۲۰۲۴ در مجموع ۱٫۲۷۵تریلیون دلار خرج تسلیحات کردند. اگر قاعده ۵ درصد اجرا شود، این مبلغ به ۲٫۷۵۸تریلیون دلار در سال می رسد، یعنی بیش از دو برابر می شود!
این مبلغ بیشتر از مجموع هزینه نظامی کشورهای دیگر جهان، از جمله چین، روسیه، هند، اسراییل، اوکرایین، و عربستان سعودی است. امروزه مصارف نظامی کشورهای ناتو ۱۲برابر روسیه و ۴٫۵برابر چین است. وقتی هزینه های نظامی به ۵ درصد برسد، این رقم حتا ۲۰برابر خواهد بود.
این امنیت نیست. این مسابقه تسلیحاتی پوچی است که دستاورد های اجتماعی ما را از بین می برد و جهان را به جنگی بزرگ نزدیک می کند.
۷ـ ناتو سازمان دفاعی نیست، بلکه ماشین جنگی ست
ناتو می گوید که طرفدار صلح است. اما به آنچه مارک روته اخیراً گفته است گوش دهید: « ناتو قدرتمند ترین ایتلاف نظامی در تاریخ بشر است. قدرتمند تر از امپراتوری روم ، و قدرتمندتر از امپراتوری ناپلیون.»
این مقایسه گویای همه چیز است. امپراتوری روم اتحاد دفاعی نبود. امپراتوری‌ای بود که با فتح سرزمین‌های دیگر و سلطه شکوفا شد.
اگر ناتو با ۱٫۲۷۵تریلیون دلار واقعاً قدرتمندتر از امپراتوری روم است، پس چرا باید بیشتر از این هزینه کنیم؟ روته خودش جواب می‌دهد، زیرا ناتو اصلاً ایتلاف دفاعی نیست، بلکه ابزاری برای سلطه بر جهان است، درست مانند امپراتوری روم. ناتو ماشین جنگی است.
۸ ـ لحظه را غنیمت بشماریم: به قدرت جمعی مان ایمان داشته باشیم
با هراس‌افکنی و جنگ و جزییات فنی در مورد عمق انفجار و تخریب بم های جدید امریکایی در زیر زمین می خواهند خسته مان کنند. می خواهند ما ضدّجنبش جنگ و قدرت جمعی خودمان را نبینیم.
ما نیروهای صلح هستیم. ما مردمی هستیم که با ۱۵۰هزار نفر در لاهه و ۱۱۰هزار نفر در بروکسل خط قرمز علیه نسل کشی را ترسیم کردیم. ما شش میلیون امریکایی هستیم که در تظاهرات اعتراضی علیه ترامپ شرکت کردیم: « نه تاج، نه تخت، نه شاه !». ما کارگران اسکله مارسی هستیم که از بارگیری کشتی‌های جنگی به اسراییل خودداری می کنیم. ما فلسطینی های سراسر جهانیم !
دوستان عزیز: نظم جهانی آنها به پرتگاه منتهی می شود. همه می فهمند که درست نیست که خودمان را تا بن دندان مسلح کنیم، در حالی که قطارهای ما درست کار نمی کند، حقوق های بازنشستگی ما کم می شود، و بیمارستان‌های ما کادر کافی ندارند.
شجاعت سیاسی واقعی این نیست که مثل سگ دست‌آموز دنبال ترامپ راه بیفتیم. شجاعت سیاسی واقعی این است که چشم انداز خودمان را داشته باشیم: چشم‌اندازی که در صنعت، در فناوری و علم، در گذار زیست محیطی سالم، و در صلح سرمایه گذاری می کند.
نظم جهانی آنها نظم گذشته است. جنبش صلح قدرت آینده است.
به قدرت خودمان ایمان داشته باشیم.
به قدرت جمعی خودمان ایمان داشته باشیم.
به سوسیالیسم اعتقاد داشته باشیم.
منبع : نامه مردم
بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۵ـ ۱۰۰۷
Copyright ©bamdaad 2025