تام فلچر میگوید :
غزه جهنمی روی زمین است و شرایط در آنجا غیرانسانی
حکومیت‌ها بدون تحریم، مشوقی برای ادامه نسل کشی است
پس از یک سال و نیم خشونت خونین، بریتانیا و متحدانش بیانیه‌هایی صادر کرده‌اند. اکنون زمان اقدام است.اظهارات اخیر دولت بریتانیا در مورد جنایات هولناک اسراییل در غزه، نشانه ای است مبنی بر اینکه اسراییل، متحد بی قید و شرط اش، درگیر خشونتی علیه مردم غزه است که دیگر برای هیچ کس قابل تحمل نیست.
دیوید لمی، وزیر امور خارجه، روز گذشته (۲۰ می) محاصره نوار غزه توسط اسراییل را در مجلس عوام « غیر اخلاقی » و « مغایر با ارزش های بریتانیایی» خواند.
او همچنین تصمیم گرفت مذاکرات جاری در مورد توافقنامه تجارت آزاد با اسراییل را متوقف کند و به عنوان اعتراض، تعدادی اندک از تحریم های هدفمند و نسبتاً بی ضرر را اعمال کند.
شب قبل از آن، صدراعظم کی یر استارمر، رییس جمهور امانویل مکرون و نخست وزیر مارک کارنی به طور مشترک به اسراییل در مورد « اقدامات مشخص » هشدار دادند، مبنی بر اینکه اگر این کشور به حملات نظامی بی پایان خود پایان ندهد و اجازه ورود کمک به غزه را ندهد، با این اقدامات روبرو خواهد شد.
این اولین بار در سال های اخیر است که متحدان غربی این قدر آشکارا از اسراییل انتقاد می کنند، اما آن‌ها بیش از یک سال برای این کار صبر کرده‌اند، حتا در شرایطی که تعداد تلفات غیرنظامی ناشی از قتل عام ها روز به روز افزایش یافته است: از سال ۲۰۲۳ ترسایی تاکنون بیش از ۵۳۰۰۰ فلسطینی کشته شده‌اند که هزاران نفر از آن ها کودک و زن هستند.
اگر متحدان غربی اسراییل یک سال زودتر علیه بربریت اسراییل موضع می گرفتند، چه تعداد از جان های بی گناه، از جمله بسیاری از کودکان، نجات می‌یافت؟
مساله کنونی این است که آیا این آگاهی اخلاقی دیرهنگام با اقداماتی قاطع و کافی برای ایجاد تغییر همراه خواهد بود یا خیر؟ در اینجا، واژه « قاطع » کلمه کلیدی است.
چرا متحدان سرسخت اسراییل که مدت‌ها مایل بودند اقدامات نفرت انگیز آن را نادیده بگیرند، ناگهان تصمیم به صحبت گرفتند؟ به نظر من، این امر نه به این دلیل است که آن‌ها ناگهان نسبت به رنج انسان حساس شده‌اند، بلکه به ملاحظات ژیوپلیتیکی مربوط می شود.
آن‌ها احتمالاً متوجه شده‌اند که همدستی شان ممکن است در نهایت برایشان گران تمام شود.
در هفته‌های اخیر، شنیده‌ایم که رییس جمهور ترامپ از نتانیاهو خسته شده است، زیرا استراتیژی رهبر اسراییل مانعی برای تصویری است که ترامپ می خواهد از خود به عنوان یک مذاکره کننده به جا بگذارد.
در واقع، ترامپ به رغم لابی گری شدید دولت نتانیاهو، به طور قابل توجهی اسراییل را از سفر اخیر خود به خلیج فارس حذف کرد. این امر شکاف بین واشنگتن و تل آویو را گسترده تر کرده است.
این شکاف به بریتانیا، کانادا و فرانسه پوشش دیپلوماتیکی را داده است که برای ابراز نگرانی‌های عمیق خود در مورد رفتار اسراییل نیاز دارند، بدون اینکه از واکنش شدید ایالات متحده، یا بدتر از آن، سرزنش کاخ سفید بترسند.
علاوه بر این، مداخلات مهمی از سوی دیپلومات‌های مجرب، کارشناسان شناخته شده و مددکاران بشردوستانه صورت گرفته است.
در نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۱۳ می، هماهنگ کننده کمک های اضطراری سازمان ملل، تام فلچر، از شورای امنیت سازمان ملل خواست که « جلوگیری از فاجعه قرن بیست و یکم» را که در غزه در حال وقوع است، متوقف کند و خاطرنشان کرد که بیش از ۱۰ هفته است که هیچ کمکی وارد این منطقه نشده است و ۲.۱ میلیون نفر در آستانه قحطی قرار دارند.
او حامیان اسراییل و کل جامعه بین‌المللی را با این سوال ساده به چالش کشید: « آیا اقدامات موثری برای توقف نسل کشی و تضمین احترام به حقوق بین‌الملل بشردوستانه انجام خواهید داد؟ یا فقط می‌گویید: ما هر کاری که می توانستیم انجام دادیم؟»
فلچر سپس بیانیه ای تکان دهنده ارایه کرد: « اگر خانواده‌های غزه ظرف ۴۸ ساعت نجات نیابند، ۱۴۰۰۰ نوزاد ممکن است بمیرند. چهارده هزار نوزاد. اگر این شما را تحت تأثیر قرار ندهد، هیچ چیز دیگری نخواهد داد.»
اینگونه است که این دیپلومات و نیکوکار مشهور که دهه ها در مناطق درگیری کار کرده است، وضعیت را توصیف می کند: غزه جهنمی روی زمین است و شرایط در آنجا غیرانسانی است.
با افزایش تصاویر و پخش زنده وضعیت وخیم غیرنظامیان، کشورهایی که از اسراییل حمایت، تسلیح و تأمین مالی کرده‌اند، با همدستی خود مواجه می شوند.
دیگرسخنان اخلاقی کافی نیست. اگر دولت های غربی واقعاً معتقدند که اقدامات اسراییل « وحشتناک »، «غیرقابل تحمل» و «غیرقابل قبول» است، همانطور که دولت بریتانیا در ۴۸ ساعت گذشته اعلام کرده است، پس باید به جای اعمال تحریم های نمادین یا پایان دادن به مذاکرات تجاری که ماه‌ها پیش متوقف شده بود، اقدامات ملموسی انجام دهند.
در اینجا سه اقدام مشخص وجود دارد که بریتانیا و متحدان غربی آن باید اکنون انجام دهند:
اول، بریتانیا و متحدانش باید فوراً تمام صادرات تسلیحات و قطعات مرتبط به اسراییل را به حالت تعلیق درآورند. اقدامات فعلی بریتانیا ( تعلیق تنها ۱۰ درصد از مجوزهای صادرات تسلیحات ) به طرز مضحکی ناکافی است.
چگونه وزیر امور خارجه می تواند فروش تجهیزات جنگی، مهمات و قطعات بریتانیایی، از جمله قطعات مربوط به F-35 را توجیه کند، در حالی که جنایات مرتکب شده توسط اسراییل را « توهین به ارزش‌های بریتانیایی» توصیف می کند؟
دوم، بریتانیا باید تحریم های معناداری را اعمال کند. فراتر از چند بلوکه کردن نمادین دارایی‌ها که چند شخصیت اسراییلی را هدف قرار می دهد، تحریم ها باید مقامات ارشد اسراییلی را هدف قرار دهد.
باید تحریم هایی علیه چهره هایی مانند وزیر اسراییلی بزالل اسموتریچ اعمال شود که اظهارات اخیر او در مورد پاکسازی و تخریب نوار غزه به درستی از سوی وزیر امور خارجه به عنوان افراطی توصیف شده است.
همچنین باید تحریم هایی علیه نخست وزیر بنیامین نتانیاهو اعمال شود که توسط دادگاه کیفری بین‌المللی به دلیل جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت تحت تعقیب است.
همچنین باید بحث جدی در مورد تحریم های تجاری و تحریم های فرهنگی، مشابه تحریم هایی که در آن زمان علیه افریقای جنوبی تحت رژیم آپارتاید اعمال شد، به منظور منزوی کردن دولتی که دادگاه بین‌المللی دادگستری آن را به دلیل نقض ممنوعیت آپارتاید و تفکیک نژادی محکوم کرده است، وجود داشته باشد.
در نهایت، بریتانیا و متحدان غربی آن باید فوراً کشور فلسطین را به رسمیت بشناسند و از متحدان اروپایی خود مانند ایرلند، ناروی و اسپانیا الگو بگیرند.
درحالی که بریتانیا واقعاً به امکان راه حل دو کشوری به عنوان راهی به سوی صلح اعتقاد دارد، نمی تواند به لفاظی‌های پوچ که خواستار مذاکره است، در حالی که فقط کشور اسراییل را به رسمیت می شناسد، بسنده کند.
ما می دانیم که هیچ راه حل نظامی برای مساله فلسطین وجود ندارد. این مساله فقط از طریق دیپلوماسی و مذاکره قابل حل است. اگر حقوق یک ملت به طور کامل نادیده گرفته شود، هیچ پیشرفت جدی به سوی صلح نمی تواند حاصل شود.
اظهارات لندن، پاریس و اتاوا در روزهای اخیر مطمیناً مورد انتظار و استقبال قرار می گیرند، اما نباید به یک تمرین نمایشی محدود شوند، بلکه باید سرآغاز اقدامات و تحریم های معنادار برای پایان دادن به نسل کشی مردم غزه باشند.
برای ده‌ها هزار کشته، هزاران زخمی و آواره، دیگر خیلی دیر شده است.
با این حال، موج فزاینده انتقادات غرب نشان می دهد که این دولت‌ها کم کم متوجه می شوند که حمایت بی قید و شرط آن ها از اسراییل، آن ها را در طرف اشتباه تاریخ قرار داده است، اشتباهی که ممکن است در سال های آینده برایشان گران تمام شود.
نه کلمات، بلکه اقدامات ملموسی که اکنون تصمیم به انجام آن می گیرند، میزان عزم آن ها را تعیین خواهد کرد.
من امیدوارم که آن ها به سرعت تصمیم بگیرند که کار درست را برای ۱۴۰۰۰ نوزادی که در آستانه مرگ قرار دارند، انجام دهند./ جنوب جهانی
بامداد ـ سیاسی ـ ۲/ ۲۵ـ ۲۷۰۵
Copyright ©bamdaad 2025