پیام همدردی سلطان علی کشتمند

با دریغ و درد که یکتن از برجسته ترین رهبران حزب و شخصیت فرهیخته اجتماعی و سیاسی کشور، یک تن از بنیانگذاران و رهبران حزب دموکراتیک خلق افغانستان، درمیان ما نیست. نبود او ضایعه بزرگی برای خانواده، دوستان، رفقای همرزم و نیروهای دموکراتیک و ترقیخواه افغانستان است. ولی خاطره و نام جاودانه او پیوسته برای ما و نسل های آگاه کشور زنده خواهد بود.

رفیق نور احمد نورو نامش با پیکارعادلانه برای رهایی و آزادی مردم افغانستان درآ میخته وعجین گردیده است. او همه یی سال های زنده گی آگاهانه و پر بار سیاسی خود را وقف خدمت فداکارانه برای مردم رنجدیده افغانستان ساخته بود و تا آخرین لحظات زنده گی به نام و به یاد حزب، میهن و مردم کشور می زیست. او زنده گی را بدرود گفت، ولی اندیشه هایش که همان اندیشه های راستین حزب بود نمرده است و هرگز نمی میرد.

من که افتخار همکاری با هموندان رهبری حزب را از آغاز تا انجام داشتم و هم گواه پیدایش و تکامل حزب پرافتخار ما و گواه فداکاری ها و از خودگذری های رهبران، فعالان و صفوف حزب بوده ام، با رفیق نورعزیز درکارحزبی و سیاسی از همان آغاز، همکاری نزدیک و ثمربخش داشتم.

شادروان نوراحمد نور، زنده یاد محمد طاهر بدخشی و من نزدیک به همزمان با جاویدان نام ببرک کارمل رهبر راستین حزب آشنایی یافتیم و پس از آن پا به پا با وی در کار آماده گی ها برای تأسیس و تکامل حزب از شصت سال به این سو همکاری کردیم.

رفقا و دوستان عزیز: بگذارید چند تا ازخاطره ها و یادمان های خود را درباره شخصیت انسانی، حزبی، سیاسی و اجتماعی و کارنامه های نور گرامی با شما درمیان بگذارم:

نور بعنوان یک تن از بنیانگذاران درکنگره موسس حزب دموکراتیک خلق افغانستان شرکت کرد. او درحزب واحد به کار فعال سازمانی می پرداخت. ولی ازهمان آغاز پیدایش نشانه های دوگانگی به لحاظ اندیشه و عمل در حزب واحد دموکراتیک خلق افغانستان، او بگونه تزلزل ناپذیرازاندیشه های راستین ترقیخواهانه که تا اندازه ای درجریده خلق و بعدها در جریده پرچم بگونه گویا تر و گسترده تر بازتاب یافت، درکنار رهبری حزب به رهبری رفیق ببرک کارمل بگونه تزلزل ناپذید استوار ماند و دراین راه از هیچگونه فداکاری و وقف دریغ نکرد. به یاد دارم که چه روزها و شب ها در نشست های غیررسمی پنج نفره (ببرک کارمل، نور محمد تره کی، محمد طاهر بدخشی، نور احمد نور و من) پیش از انشعاب حزب روی مسایل بنیادین حزبی و سیاسی و تلاش برای جلوگیری از انشعاب فعالانه شرکت می کرد. بایستی گفت که این نشست های غیررسمی دراپارتمان تک اتاقه رفیق نور درکارته 4 برپا میشد. گفتنی است که رفیق نور با آنکه به لحاظ داشتن امکانات می توانست بهتر زنده گی کند، ولی او به امتیازهای مادی خانوادگی آگاهانه پشت پا زد و راه زنده گی با وقف و متواضعانه توده یی را برگزید.

رفیق نور یک تن از فعالان فراکسیون پارلمانی حزب در دوره دوازدهم شورا بود. او با فروتنی کار می کرد و گاهی برخی از بیانیه های پرشور انقلابی رفیق ببرک کارمل را که به زبان فارسی درپارلمان ایراد میشد، به زبان پشتو برگردان و ارایه میکرد و نه اینکه خود آرزوی تبارز شخصی داشته باشد. او چنان فداکارانه ازهموندان فراکسیون پرافتخار پارلمانی حزب پشتیبانی می کرد که باری به تاریخ نهم قوس ۱۳۴۶ خورشیدی در برابر یورش دیوانه وار نمایندگان ارتجاع سیاسی شاه پرست در پارلمان، شادروان نوراحمد نور خود را سپر دفاع از شادروان ببرک کارمل و شادروان دوکتور اناهیتا راتبزاد ساخت.

به یاد دارم هنگامی که درسال های پایانی جمهوری محمد داوود یکبار دیگر حزب دچار بحران تشکیلاتی و سازمانی بزرگ گردید و محمد داوود ازطریق نمایندگان خود به رهبری حزب اخطارداد که تشکیلات حزبی برچیده شود، ولی اکثریت بزرگی از هموندان رهبری، فعالان و صفوف حزبی از هستی و موجودیت حزب استوار و پابرجا برخاستند. درآن میان رفیق نور و دیگران در رهبری حزب کاربزرگ سازماندهی مخفی و درنمود پوشیده، حوزه ها و سازمان های حزبی را سازمان دادند. درجریان این پیکار، رهبری پرچمی های راستین و مبارز گام جسورانه بزرگی را برداشتند و کنفرانس حزبی را به نشانه کنگره دوم برپا کردند. این کنفرانس به رغم مخاطرات آن بگونه داوطلبانه درمنزل پدری رفیق نور که از آن خانواده سپاسگزاریم، با تامین امنیت درسطح بلند به اشتراک عده زیادی از نمایندگان برگزیده سازمان های حزبی ازمرکز و استان ها و شهرستان ها با پیروزی بزرگی برگزار گردید. دربرایند، حزب برپایه قطعنامه، اسناد و برگه های مهم سازمانی و سیاسی تصویب شده به پیکار خویش با دلیری و شیوه های سنجیده شده آزمون شده ادامه داد. بدینگونه برای پایداری، پاسداری و ماندگاری حزب گام های استواری برداشته شد. کنفرانس بردوام مبارزه حزب در شرایط پیش آمده نوین با سیاست های دگرگون گذار ازحمایت مشروط از رژیم جمهوری محمد داوود به رویارویی سیاسی با آن تاکید کرد.

رفیق نور به عنوان دبیر یا منشی تشکیلاتی کمیته مرکزی حزب خدمات برجسته ودرخور ستایشی درآن سال ها و بویژه در دهه شصت خورشیدی یا دهه هشتاد میلادی انجام داد. در آن سال ها، همکاری های با ارزشی میان مان که مسوولیت شورای وزیران جمهوری دموکراتیک افغانستان را بردوش داشتم به ویژه در زمینه های کادری در مرکز و ولایات انجام می گرفت.

رفیق نوراحمد نور در آن سال ها با وجود دشواری هایی که سر راه بود، هرگز دلسرد و نا امید نشد و همچنان پیمان بسته به کار با وقف حزبی و سازماندهی پا برجا ماند. چنانکه حتا پس از برافتادن حاکمیت مردمی و چیره شدن ارتجاع سیاسی در افغانستان و پس از آن در دوران حکومت های وابسته، درکار سازماندهی بازمانده های هموندان حزبی در درون کشور تلاش کرد. در این راه گروهی از کادرهای رهبری پیشین و فعالان و كنشگران حزبی در درون و بیرون کشور همکاری های با ارزشی انجام دادند. دراین میان با شرکت شادروان نور و گروهی از رفقای رهبری پیشین که من هم افتخار داشتم، سنگ پایه تداوم سازمانی و پیکار سیاسی حزب زیر نام نهضت میهنی گذاشته شد. برپایه این جنبش، در درون کشور سازمان های حزبی به نام های دیگری برپا گردید و همتراز و برآمده ازآن، شورای اروپایی به عنوان پایگاه استواری برای سازماندهی مبارزه تشکیلاتی و سازمانی حزب در بیرون کشور، خدمات با ارزشی به انجام رسانید و هم اکنون به کانون گردهم آیی پرچمی های راستین مبدل گردیده است. بدینگونه پرچم پرافتخار پیکار آزادیخواهانه و ترقی خواهانه حزب برافراشته نگه داشته شده است. بگونه ای که همگان میدانند زنده یاد نوراحمد نور در زمینه رشد و تکامل سازمانی و سیاسی جنبش پیوسته نقش پرتحرکی داشته و تا آخرین روزهای زنده گی پربار خویش به آن پرداخته است.

در پایان این یادآوری های کوتاه باید گفت که زنده یاد نوراحمد نور زنده گی پراز فراز و فرود، ولی پر افتخار را با دشواری های زیادی گذرانده است. او پیوسته به عنوان یک میهن پرست راستین با روان انقلابی پرشور و وفادار به آرمان ها و امید های حزب و مردم ستمدیده افغانستان برای آزادی و رهایی می زیست و به این عنوان جان سپرد. من به این مناسبت، با ابراز همدردی ژرف به اعضای خانواده و بویژه به همسرو فرزندان برومندش، به برادران و خواهران و برادرزاده ها و خواهرزاده ها و دیگران، به دوستان و رفقای همرزم تسلیت می گویم.

روان رفیق نور عزیز شاد و یادش همیشه گرامی باد!

یادداشت: رفیق سلطان علی کشتمند نسبت مشکلات نتوانستند درمراسم وداع با پیکرزنده یاد نوراحمد نور شرکت نمایند، بنا رفیق آدینه سنگین یکی از پیشکسوتان جنبش چپ پیام رفیق سلطان علی کشتمند را بخوانش گرفت.

بامداد ـ ۱/ ۲۴ـ ‍۱۷۰۱