بهار جاودان...

سیصد شصت روز دیگرهم گذشت

د ر میا ن شادی و ماتم گذشت

آنچه پا برجاست ،عشق جاودان

فارغ از رنجی که بیش وکم گذشت

عبدالوکیل کوچی

با دل های ملهم از عشق ، آگنده از امید وسرشار از آرزوها، سال نو را به هموطنان شریف میهن عزیز مان افغانستان صمیمانه تبریک گفته برای شان سال آرامش و پرمیمنت آرزومی کنم .

در آستانه بهار با نگاره های زیبا در رابطه به نوروز وارزش های تاریخی سال نو ، فرهنگ باستانی ، سنت های دیرینه ، وصف طبیعت ، رسوم وعنعنات قدیم ، پذیرایی بهار، برپایی میله ها وجنبه های اجتماعی نوروز را در بستر سبز صحرا میان موج گل ها همچون بهشت لاله زار و زنده گی را گل وگلزاربه تصویرکشیده بهمین ترتیب یکی از آتش ودیگری از آرش ، جمعی از زردشت وگروهی از زربفت ، بعضی از بخارا وبرخی از باختریا ، کسی از کابل قدیم وشخصی از جنات انعیم ، در وصف آفرینشهای فصل نو با خواست ها وآرزوها ی بلند به پیشواز بهار میروند .

بلی این ها سنت های پسندیده وارزش های فرهنگی کشور ماست که جزافتخارات تاریخی بحساب می آیند .

ولی ایکاش که چنین میبود . قدرمسلم آنست که درحال حاضر چگال سرما وچاله های سرد زمستانی با تمام تیره گی هایش بحال خود باقیست . همواره بادهای غبارآلود جنوب وتوفان زای غرب کشور با وزشهای معکوس جریان هوای بهاری را برهم میزند ودر فضا ابرهای سیه چون هیولای وحشی روی افق های مشرق خزیده ومانع تابش خورشید بهاری می شوند. وتا هنوز کله های یخ زده و انجماد فکری این خیمه داران ظلمت در کمین کاروان های بهاری قراردارند.

ایکاش چیزی می بود که خواست های دلخواه ما فقط با ابراز آرزوها و امید ها تحقق می یافت ویا حد اقل آرامشی می بود که با دل های پرازامید با خانه تکانی وبرپایی میله های باستانی در دامنه های ارغوانی و راه اندازی مراسم پهلوانی ، بزکشی ، تدویر محافل ، میله سمنک باخوان هفت سین ، نوروز سال نو به تجلیل گرفته می شد . شوربختانه در شرایطی قرارداریم که هوای کشور تا هنوز تیره وتار بوده وفضای ابرآلودش آبستن یک توفان نو است که جریان مستدام آن سرنوشت کشورما را به تهدید گرفته و متاسفانه بدست دشمنان وطن گسترش داده میشود .

طوریکه معلوم است در امتداد جنگ چهل ساله و بخصوص در دهه اخیر ، سال های نو با گل های لاله آغاز وبا فریاد و ناله پایان می یابد . این درحا لیست که از جانب دولت های تحت الحمایه ودست نشانده برای تجلیل از سال نو و بخاطر سعادت ورفاه مردم هیچ برنامه وپلانی وجود نداشته بلکه حامیان دولت مزدور وبرنامه سازان جنگ نیابتی در افغانستان ، سال نو را با پروگرام تشدید جنگ نو ، لشکر کشی های نو ، نا آرامی های نو ، تجاوزگریهای نو ، با قصابان نو ، جانیان نو ، آ دمخواران نو با حملات نو ، کشتار نو، جبهات نو ، گروگان گیریهای نو ،غارتگریهای نو ، همانند استعمار نو، استثمار نو و برده سازی نو با طولانی شدن خط فقر ،مرض ،بیکاری ، معلولین ومجروحین ، سیل مهاجرت نو ، غم ومصیبت نو، مرگ ومیر وقبرستانهای نو... و ده ها دهشت افگنی های نو توام با تکتیک ها واستراتیژی های نو با استخدام نوکرها ی نو و گروه های ارتجاعی عقبگرا با ایجاد انارشیزم دولتی مردم را به گروگان گرفته اند که با این حال وهوا سال نو برای مردم هردم شهید ما به جز بربادی چه می تواند در پی داشته باشد .

مردمی که سال نو را درمیان خون و آتش ودرکنار تابوت های خون چکان جگرگوشه هایشان با فریاد و زاری ، خون می گریند ولی وجدان زورمندان داخلی و حامیان خارجی آنها این مدعیان دروغین و ریاکار حقوق بشر، طنین فریادهای مردم بخون نشسته راهرگز نمی شنوند.

گرداننده گان جنگ نیابتی درافغانستان همچون خود کوزه وخود کوزه گر وخود گل کوزه و عاملین آن هم قاتل ،هم شهید هم قاضی ، هم قربانی وهم فاتح درپرده های مضحک تیاتر جنگ ساختگی وباختگی ، هم برنده وهم بازنده میشوند .

تا این قدر مردم افغانستان را بزعم خود ساده دل وبی خبر از دنیا پنداشته اند که بیشرمانه میخواهند با تکرار افسانه های ملای لنگ ویاوه سرایی های جنرال شیر احمد ( لارد انگریزی ) پس از تجربه گروهای مزدور داخلی مدافعان دروغین اسلام و بر علاوه استخدام گروه های مزدور وهابی وعربی برای هجوم در کشور ما حتا عناصر دهشت افگن از کشورهای عیسوی مذهب و نصرانی را با آرایش یک عدد ریش دراز و عمامه سیاه و پارچه سبز طراحی شده استخبارات قدرت های بزرگ با صحنه سازی اسلام پاکستانی و ایرانی ، بازی های مذهبی قرون وسطی را بر مردم مظلوم افغانستان تحمیل می کنند وتا هنوزکینه ملعونین خارجی ومزدوران داخلی شان بر مردم افغانستان تمامی ندارد.

بالا نشینان نظام که در زیر سایه حامیان خارجی خود مست باده جاه وجلال ، با تکیه بر قدرت بیگانه ودر روشنی چراغ اجنبی بروی خاکستر قربانیان جنگ، بزم شریرانه وشرم آور خود را بنام جشن سال نو برپا نموده وبا نمایشات مضحکانه و کشنده روز نو را به سخره می گیرند.

ودرآنسوی خط ، جامعه فقیر کشور با فریاد امنیت و نجات جان شان ، از حد اقل معشیت محروم بوده نان میگویند وجان میدهند .

سوال درینجاست که درچنین شرایط چگونه میتوان با به تصویر کشیدن گوشه ایی از طبیعت وشکل دهی چندتا محفل فرمایشی آنهم دریک محدوده تحت فرمان زورمندان سال نو را به تجلیل گرفت .

بنابرآن سال نو واقعی برای مردم افغانستان مهمترازهمه کار وآرزوی همبسته گی ، همدلی ، نزدیکی وهمفکری به منظورپیداکردن راه حل و نجات کشور ازمصیبت هولناک تاریخ و به یکسو گذاشتن فاصله ها ،عوامل و اسباب دوری ، انواع تبعیضات ، تفاوت های سلیقه وی می باشد که میتوان با همدیگرپذیری و رفتن در راه مشترک و بیدارسازی عمومی و مشارکت درجنبش سراسری وجاروب کردن ابرهای کدورت از آسمان همسویی و پذیرایی از خورشید عدالت و تابش گرم بهاران واقعی برای کافه هموطنان بهترین سال نو را به ارمغان خواهد داشت که آنرا گرامی میداریم .

بامداد ـ سیاسی ـ ۱/ ۱۸ـ ۱۹۰۳

یادداشت : دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

استفاده ازمطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.