روز جهانی زن خجسته باد!
نادیه کوچی
به بزرگی آسمان ها ، روشنی کهکشان ها ، افق آرزوها ، طنین فریاد ها ، خروش آزاده گی وصدای همبسته گی ها روز جهانی زن را برای زنان رنجدیده کشورم و تمام زنان آزاده جهان تبریک میگویم .
روزهشتم مارچ فرصتی است برای گرامیداشت از روز زن ، روز حماسه ها وقربانی ها ،روزهمبسته گی زنان سراسرجهان . هشتم مارچ فرصتی است برای ارجگذاری واحترام گذاشتن به مقام والای انسانی زن است ،هشتم مارچ در واقع فرصتی است برای ابراز همبسته گی وهمسویی با جنبش آزادی خواهی زنان جهان وبه خصوص همدردی با زنان مظلوم افغانستان . زنان افغانستان از گذشته های دور وسده های پیشین تا بدینسو در آتش تعصبات قومی دینی ، جنسیتی ، سنت ها وفرهنگ های دیرینه اجتماعی بدوی وعقبمانده می سوزند. زیرا که فرهنگ پوسیده نظام ارباب رعیتی وملوک الطوایفی در رگه های اجتماعی جامعه افغانستان هنوز ریشه عمیق دارد که بر پایه ی آن زورمندان و اربابان قدرت با خشن ترین برخورد شان حقوق زنان را پامال وآزادی های زن را لگدکوب کرده وبه شکل آگاهانه ونا آگاهانه نیمی از نفوس کشور را فلج می سازند .
این روش ناهنجار اجتماعی بر زنده گی مردم در تمام عرصه ها تاثیر منفی و زیانباری را وارد میکند .درکشوری که نیم پیکرجامعه مریض وفلج باشد چه می توان از رشد فرهنگی ، اقتصادی واجتماعی وتامین حقوق وآزادی های مدنی توقع داشت .
طوریکه معلوم است زنان از آغاز پیدایش تا بدینسو بخاطر تامین حق کار و آزادی در داخل منزل وخارج از آن تلاش و مبارزه کرده اند . چنانچه در منازل، خدمت ومواظبت از فرزندان ، ودر بیرون از منزل همپای مردان در مزارع و تولید ودر میدان دفاع از وطن ، همصف مردان مدافع وطن ، راه مبارزه طولانی را برای آزادی ،صلح و دموکراسی طی کرده وافتخارات بزرگ آفریده اند .
زنان افغانستان طی یک قرن گذشته در زمان اعلیحضرت غازی امان الله خان علم آزادی ونهضت زن را بخاطر رهایی زن از ستم نابرابری وتامین حقوق حقه شان برافراشتند و برای بدست آوردن حق کار وتحصیل ،حق آزادی ومصونیت های فردی آزادی بیان ،اجتماعات وسایر فعالیت های مدنی و سیاسی رزمیدند ، که بر بنیاد آن انجمن حمایت نسوان ، اتحادیه زنان ،موسسه عالی نسوان منحیث کانون نهضت آزادی زنان در پایتخت کشور ایجاد گردید .
در راستای مبارزه آزادی خواهی زنان کشور برای نخستین بار سازمان دموکراتیک زنان افغانستان در سال ۱۳۴۴خورشیدی به رهبری دکتورس اناهیتا راتبزاد بنیان گذاشته شد وجنبش زن در کشور سراسری گردیده ؛ و در جریان مبارزات آزادی بخش زنان در حمایت حزب دموکراتیک خلق افغانستان وپس از تحول و رویداد ثور۱۳۵۷ زنان افغانستان به تمام حقوق وآزادی های خود نایل گردیدند . دسترسی به تحصیلات عالی در داخل وخارج کشور ،مشارکت زنان در تمام قدمه های دولتی از پایین تا مقامات رهبری حزبی و دولتی وسایر موسسات تولیدی صنعتی ونهاد های فرهنگی وحضور گسترده زنان در عرصه های سیاسی واجتماعی کشور وساختار های مردمی وشوراها ، در تامین حقوق مساوی زنان با مردان حق اجتماعات ، تظاهرات انتحابات و آزادی مطبوعات ومبارزه بخاطر تحقق اهداف آزادی خواهی ودموکراتیک زنان تحقق یافته ؛و به جنبش سرتاسری مبدل گردید که این تحولات دموکراتیک ومترقی برای ارتجاع وآمپریالیزم غیر قابل تحمل گردید وپس از جنگ تحمیلی پانزده ساله در کشور در پی تغیرات سیاسی چرخ ترقی وتعالی جنبش زنان بدست عقبگرایان سیه دل و وابسته گان پاکستانی آنها متوقف گردید .
بارویداد ۱۳۷۱ خورشیدی تغیر نظام دموکراتیک در کشور زنان اولین قربانی جنگ های خونین پسا نظام دموکراتیک را تشکیل میداد . درین دوره سیاه بود که زنان از کلیه حقوق دموکراتیک محروم وآزادی زن لگد مال گردید . با رویکار شدن دولت جهادی زنان مورد خشونت بی پایان قرار گرفتند و در زمان تسلط مرگبار طالبان در نظام دولتی ، زنان هردم شهید کشور حتا از حق برآمدن از منزل را نداشتند وپس ازطالبان نیز زنده گی زنان برغم تغیرات اندک ، در زیر چکمه های خونین زورمندان در شرایط جنگ وجهل وعقب مانده گی وتطبیق همان روش های ناهنجار سنتی وتعصبات جنسیتی به چالش کشیده شد وسرنوشت زن بدست عقبگرایان زن ستیز وگروه های جهل وفساد ومدعیان دروغین اسلام باقیماند که بر بنیاد آن ، زنده گی برای زنان غیر تحمل گردید و هزاران زن در کشور شوهران وعزیزان خانواده خود را از دست داده آواره گردیدند وصدها زن مظلوم کشور جان های خود را ازدست دادند و هزاران زن دیگر با ازدست دادن اعضای بدن خود به صفوف معیوبان ومصدومان قرارگرفتند. طوریکه معلوم است پاکستانی ها در جنگ نیابتی علیه مردم افغانستان همواره دست به حملات خونین زده طبق اطلاعات منابع خبری صدها دختر صغیر وکودکان بی دفاع را از مناطق دور افتاده کشور می ربایند
اما دولت های زیرنام وحدت ملی در اصل وحشت ملی نی تنها به داد ودفاع آنان رسیده گی نمی کند ، بلکه بمنظور فریب اذهان عامه شعبات ونهادهای مدنی واجتماعی را بنام زنان تاسیس و روز زن را به اشتراک زنان صدرنشین نظام بطور نمایشی وتقلبی در کشور بنمایش می گذارند که هیچ رابطه ای به حقوق وآزادی زن وتغیر زنده گی قشر زن ندارد . تا هنوز زنان در زندان ها بی سرنوشت بسر می برند هزاران زن فراری از میهن ، هزاران زن مریض ومعیوب ومعتاد به مواد مخدره وهزاران دختر صغیر در پنجه قصابان بی رحم محلی وصدها هزار زن در پنجه تعصب زورگویان جهل وجهالت ومیلیون ها زن فقیر کشوردر چنگال فقر ومرض وگرسنه گی وبی خانمانی گیرمانده اند که دولت داران وزورمندان زیرنام اسلام به گروگان گرفته اند.
در حالیکه هر نوع تبعیض ، نابرابری ، تعصبات قومی ،سمتی ،زبانی وجنسیتی برخلاف اسلامیت ،انسانیت وآدمیت وبرضد ارزش های اخلاقی ومحکوم بزوال است و تمام جوامع مدنی وحقوق بشر آنرا بشدت محکوم می کنند. بنابرآن زنان افغانستان برای ریشه کن ساختن تمام تبعیضات وتعصبات دد منشانه به منظور اعاده حقوق شان تا پای جان خواهند رزمید . زنان کشورما بیشتر ازهر زمان دیگر به اتحاد و مبارزه ،تحصیل ودانش وتشکل در جنبش سراسری نیاز دارند . زیرا تحصیل وکسب دانش ، زنان را قادر به تشخیص حقوق وآزادی های شان ساخته با مبارزه عادلانه وآگاهانه می توانند به آرمانهای دیرینه و سرمنزل پیروزی برسند .
بامداد ـ سیاسی ـ ۹/ ۱۷ـ ۰۷۰۳