اعتراف سمبولیک حکومت انگلستان بریک اشتباه ، روپوشی بر یک جنایت بین المللی و نقض منشور ملل متحد و حاکمیت ملی لیبیاست

بصیر دهزاد

یک کمیسیون پارلمانی مجلس نماینده گان  انگلیس بروز ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۶ طی اعلامیه ایی آقای کامرون صدراعظم مستعفی آن کشور را مسوول تشنج، هرج و مرج و قوت یابی گروه های تروریستی مانند القاعده و داعش در لیبیا خواند. بر اساس این نتیجه گیری  « گویا آقای کامرون از سیاست رییس جمهور سابق فرانسه ( سارکوزی) پیروی نموده بدون اینکه عواقب بمباردمان و ایجاد هرج و مرج را در لیبیا را در مشورت با نهاد های مربوطه حکومت  پیش بینی و محاسبه نماید.»

جالب اینست که چنین اعترافات به صورت تکراری بعد از یک مداخله نظامی و عوامل و عواقب  ناشی آن یعنی بی قانونی ، هرج و مرج، خلای قدرت و قوت گیری گروه های مسلح؛ و آغاز جنگ داخلی به یک شکلی مورد بحث « ساخته گی و پلان شده » پارلمان ها قرار می گیرد ولی واقعات مشابه توسط این دولت های دموکراسی لیبرال به دفعات تکرار می گردند.

جالبتر این است که این قضایای  نقض قوانین بین المللی و نقض حاکمیت ملی کشور ها تنها در سطح یک کمیسیون بررسی می شوند و هیچ گاهی در نهاد های عدلی و قضایی ملی و بین المللی به حیث جرایم جنگی مورد اقامه دعوی قرار نمی گیرند.

 اشتباه جورج بوش و تونی بلر و اکنون کامرون  در قضیه عراق ، مداخلات در کشور های ، شمال افریقا تحت نام « بهار عربی» و دست داشتن دستگاه های استخباراتی آنها در کشته شده رهبران دولتی هر کدام درسهای جدید برای مداخلات بعدی بوده است.

جامعه جهانی و به خصوص مردم افغانستان «  اخصاٌ جوانان با احساس ما درکشور»  باید در روشنی این قضایا با قضاوت های مشخص و مرتبط خود شان برسند که در این جهان کنونی ما تحت نام دموکراسی، حقوق بشر و آزادی های سیاسی، کدام جنایات بین المللی و نقض قوانین بین المللی و منشور ممل متحد گستاخانه نقض می گردند و ملت ها مورد توهین بزرگ قرار می گیرند.

در هفده هم مارچ ۲۰۱۱ شورای امنیت ملل متحد یک قطعنامه هفده فقره ایی را به تصویب رسانید که در آن ابهامت زیاد وجود داشت. ایتلاف امریکا ، انگلستان و فرانسه  در اولین شب بعد از تصویب این قطعنامه  بمبارمان هوایی را در مناطق مختلفه لیبیا انجام دادند و حتا تعمیر مقر ریاست جمهوری لیبیا هم شدیدا مورد بمباردمان هوایی آنها قرار گرفت.

هدف قطعنامه تنها منع ساحه پرواز های هوایی لیبیا به خاطر جلوگیری از بمباردمان هوایی و حفظ امنیت مردمان ملکی بوده است. قطعنامه پرواز های هوایی را به خاطر رسانیدن کمک های عاجل بشری را مستثنا شناخته بود. این قطعنامه  عملیات نظامی و بمباردمان  تعمیرات دولتی و هدف قرار دادن وسایط جنگی زرهی زمینی را پیشبینی نکرده بود. جالب است که سازمان کنفرانس اسلامی که بر تطبیق قطعنامه چراغ سبز نشان داده بود،  عملیات شب اول نیروهای هوایی و بحری امریکا، انگلستان و فرانسه را متناقض با خواست های اولی جامعه بین المللی و اخصاٌ سازمان ملل متحد دانست

در قضیه لیبیا در چند مورد مواد منشور ملل متحد و حاکمیت ملی کشور لیبیا صراحاٌ نقض گردید:

- ایتلاف ایالات متحده، انگلستان و فرانسه  صلاحیت حقوقی نداشتند تا متکی بر قطعنامه شورای امنیت دست به بمباردمان در لیبیا بزنند.

-  تعویض رییس جمهور قانونی لیبیا با استفاده از ضعیف ساختن نیروی نظامی لیبیا و بمباردمان ساحات مهم نظامی و تعمیر ریاست جمهوری آن  مطابقت با قوانین و کنوانسیون های بین المللی نبوده؛ و یک نقض صریح قوانین بین المللی و سواستفاده از تفوق نظامی به خاطر اهداف نا مشروع شان بوده اند.

- گروه های استخباراتی و کشفی دول بزرگ ناتو قبلاٌ در دشت های لیبیا و با همکاری گروه های وابسته به این استخبارات جابجا شده بودند. چنانچه دو هلیکوپتر و نظامیان کشفی- استخباراتی نظامی هالند در یکی از این ساحات به اسارت نظامیان لیبیا در آمده بودند.

-عمل انگلستان و شرکای شان عمل پلان شده و قبلاٌ تنظیم شده بوده است و کشته شده قدافی نیز جزهمان پلان و عواقب ناشی از آن بوده است.

عواقب مداخلات امریکا ، انگلستان و فرانسه در لیبیا تکرار عین اشتباهات درکشور های دیگرآغازادامه یک جنگ داخلی طولانی وفرسایشی بوده است که ریختن خون  ده ها و صد ها هزار فرزندان ملت شان را در قبال داشته است که تاریخ چهل سال اخیر این واقعیت ها را در قضایای افغانستان، عراق، لیبیا، سوریه و یمن ثابت ساخته است.

پس: این چنین اعتراف بر اشتباهات و تکرار مشابه آن در مقطع های مختلف زمانی جز ریگ پاشیدن بر چشم ها و فریب و مکاره گی انگلیسی چیزی بیش نیست.

 بامداد ـ  سیاسی ـ ۱/ ۱۶ـ ۲۰۰۹