گزارش هایی از اعتصابات کارگری در ترکیه و پولند
اعتصاب در ترکیه با شرکت ۶۰۰ هزار کارمند و کارگر
کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری ترکیه (KPT)، یکی از چهار مرکز ملی پیشرو اتحادیه های کارگری، پس از شکست مذاکرات با مقامات این کشور در باره افزایش دستمزد شرکت های دولتی، اعتصاب عمومی اعلام کرد. به گفته این سازمان، بیش از ۶۰۰ هزار کارمند از ۵۰۰ شرکت به اعتراضات خواهند پیوست.
حزب کمونیست، بر افزایش ۱۸۰۰ هزار لیره ترکیه به عنوان دستمزد پایه روزانه ، و همچنین افزایش ۷۵ درصدی دستمزدها در طول یک سال اصرار دارد. این خواسته ها در حالی مطرح شد که پیشنهاد دولت برای افزایش دستمزدها از ۱۶،۶۷ در صد (نرخ تورم واقعی در کشور) به ۱۱ در صد کاهش یافته بود. امروز، حداقل دستمزد ماهانه در بخش دولتی ۴۶ هزار و ۹۹۰ لیره است.
در پی خلف وعده دولت، تجمع گسترده ای در خارج از دفتر مرکزی اتحادیه کارگری در پایتخت ترکیه برگزار شد. در حالی که معترضان شعار می‌دادند: « نه کار، نه نان، نه صلح! »، «پیروزی در اتحاد است!»، « بازگشتی در کار نیست!»، معدن چیان نیز با فریاد های بلند، خشم خویش را با کوبیدن کلاه ایمنی خود به زمین ابراز می کردند.
ارگون آتالای، رهبر حزب کمونیست ترکیه، که در اعتراضات در انقره سخنرانی می کرد، به شدت از اقدامات مقامات دولتی انتقاد کرد و ابتکارات جدید حقوق و دستمزد آنها را « تحقیرآمیز برای شأن کارگران» خواند و خواستار عمل به وعده های قبلی شد.
کارمندان اداره کل شاهراه ها، اداره دولتی سازه های هیدرولیکی، شرکت‌های راه آهن و سازمان های انرژی به شورش گسترده کارمندان بخش دولتی پیوسته اند.
از اول اگست، بیش از ۱۵۰۰ معدنچی شاغل در معادن « بور» به اعتصاب پیوسته اند. این اعتراض، فعالیت‌های سه شرکت دولتی کلیدی در اسکی شهر، کوتاهیه و بالیکسیر را که ترکیبات این عنصر، که نقش مهمی در صنعت، از جمله میتالوژی و انرژی هسته ای ایفا می کند، استخراج می شوند، تهدید می کند و ممکن است صادرات مواد اولیه را مختل کند، زیرا در این شرکت ها که سالانه حدود ۱ و ۶۲ میلیارد دلار « بور» تولید می شود، بدون تولید ذخایر برای روزهای آتی فعالیت می کنند.
اعتراضات گسترده در برابر اخراج جمعی کارگران در پولند
در حالی که اعتصاب کنندگان در ترکیه جدیدا در حال آمادگی برای اعتراضات هستند، کارگران راه آهن در پولند از قبل اعتصاب خود را تمام کرده اند. شرکت کنندگان در اعتصاب سه روزه که این هفته شاهراه های کلیدی در سراسر این کشور را مسدود کردند و در ده ها شهر به خیابان ها آمدند، از عدم حمایت دولت از راه آهن، شرایط نابرابر برای رقابت، تعرفه های گزاف برای دسترسی به زیرساخت ها و قیمت بالای برق ناراضی هستند. پولند گران ترین انرژی کششی را در اتحادیه اروپا دارد.
علاوه بر این، کارگران حمل و نقل معتقدند که سیاست «ضد بحران» که توسط دونالد توسک، نخست وزیر دنبال می شود، این صنعت را نابود و آن را از درآمد محروم می کند و هزاران نفر را به صف بیکاران می سپارد. همانطور که اتحادیه های کارگری تأکید کردند، مقامات این کشوراهمیت استراتیژیک و سازگاری حمل و نقل ریلی با محیط زیست را نادیده می گیرند و با تکیه بر حمل و نقل جاده ای، به آن اجازه می دهند از زیرساخت‌های رایگان تأمین مالی شده از خزانه دولت استفاده کند.
پاول یانسکی، نماینده اتحادیه رانندگان راه آهن پولند، در مورد این وضعیت اظهار داشت: «ما نامه ای جمعی نوشتیم که در آن مشکلات خود را شرح دادیم، اما هیچ پاسخی از نمایندگان وزارت حمل و نقل دریافت نکردیم و حتا آنها بکلی نمی‌خواستند با ما صحبت کنند. ظاهراً کسی در رأس [سازمان] تصمیم گرفته است که از حمل و نقل جاده ای پول در بیاورد، نه از راه آهن.»
دلیل اعتصاب، بیانیه ای بود که در ماه جون توسط مدیریت راه آهن در مورد قصد خود برای ادامه اخراج های دسته جمعی صادر شد. طبق برنامه بزرگترین اپراتور حمل و نقل کشور، بیش از ۱ هزار کارمند ممکن است در سال ۲۰۲۵ و حدود ۱ هزار و ۵۰۰ نفر در سال ۲۰۲۶ شغل خود را از دست بدهند.
معترضان خشمگین در وارسا با این جمله که « اگر امکانات حمل و نقل را از دست بدهیم، این سوال پیش می‌آید: میلیون‌ها تن مواد مورد نیاز برای سرمایه گذاری‌های بزرگ چگونه تحویل داده خواهد شد! یک قطب حمل و نقل مرکزی، یک راه آهن پرسرعت یا یک نیروگاه هسته ای؟ با لاری های سنگین؟ آنها جاده های پولند را کاملاً نابود خواهند کرد» توجه عموم را به این واقعیت جلب کردند که بی تفاوتی مقامات به مشکلات کارگران راه آهن به معنای مرگ تدریجی کل صنعت است.
اعتصاب ۷۲ ساعته، همانطور که پیش بینی می شد، باعث اختلال در حمل و نقل کشور شد. بیشتر این مشکلات در مازوویا، کویاویا، پودلاسیه، مالوپولسکا، ولایت لوبلین، سیلسیا، ویلکوپولسکا، منطقه سوینتوکرزیسکی و پومرانی غربی رخ داد.
با این حال، مشخص نیست که این اقدامات گسترده چگونه بر تأمین سلاح به اوکرایین تأثیر گذاشته است، با توجه به اینکه بزرگترین مرکز یاسنکا، که برای این اهداف استفاده می شود، در پولند واقع شده است. از جمله، تجهیزات نظامی که از ایالات متحده امریکا به اینجا می رسد. اتفاقاً، آندری دودا، رییس جمهور در حال کناره گیری پولند، اخیراً با افتخار اعلام کرد که طرف پولندی با تأمین تجهیزات نظامی «اوکرایین را نجات داده است».
بامـداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۱/ ۲۵ـ ۰۶۰۸
Copyright ©bamdaad 2025