نا آشنا

نا آشنا

وچه دښته کې روان دی کاروان چېرته
لېږدوي مې د خيالونو جانان چېرته

هغه مستې ميکدې ماتم کدې شوې
کوچيدلي له دې ښاره ، مستان چېرته

لا يې اوس هم د پښو خاپونه ښکاري
پر دې لاره باندې تللي ياران چېرته

د غوټيو شونډې وچې شوې له تندې
برمته کې چا نيولی باران چېرته

په دونيا کې د جنت په مزو سر شو
ملا چېرته ، حورې چېرته ، غلمان چېرته

ما يې يو وېښته په ټول جهان ور نه کړ
تا سودا کړ د تازي په دوکان چېرته

په دروغجنو پسرليو باور نشته
د بادونو خدای کرلي گلان چېرته

نا آشنا راته ښکارېږم په دې ښار کې
زړه مې چېرته رانه پاتې دی ، ځان چېرته .

( صدیق کاوون)

بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۳/ ۲۰ـ ۰۹۰۶