اعلامیه همایش اروپایی زنان افغانستان
به مناسبت روزجهانی منع خشونت برزنان
۲۵ نوامبر مصادف است با روز منع خشونت . درسال ۱۹۶۰ترسایی دراین روز سه خواهر دادخواه ، به جرم مخالفت با استبداد، درشکنجه گاه دژخیمان جبهه دومینیکا جان باختند. ازسال ۱۹۸۳ ترسایی بدینسو این روز را سازمان ملل متحد به « روزجهانی رفع خشونت دربرابرزنان » مسما ساخته است.
بیایید در این روزصدای قربانیان وحشیانه ترین وفجیع ترین اشکال خشونت زمان را، صدای محرومان ومظلومان ، صدای زنان افغان را بلند نماییم.
صدای مادردرسوگ نشسته درمرگ فرزند دلبندش ، که جنگ افروزان وتروریستان قلبش رانشان گرفتند، صدای بانوان آتش نشین وتن سوخته گان را، فریاد زن پابرهنه وگرسنه و بی پناه را،که یتیمان بردوش دیگرنان آورش را ازاو گرفته اند. صدای دختربچه ای که بوی شیرهنوزدر دهانش، عروسی اش کردند. فریاد زنی را که متاع گونه به بازارعرضه شده، فروختندش و یا با حیوانات تبادله اش کردند ؛ صدای کودکانه ، دختربچه ایی راکه آرمان مکتب رفتن رابه گورمی برد.
فریاد خونین زن سنگ سارشده و قربانی محاکم صحرایی جلادان دین فروش را ؛ صدای درد مظلومیت زنان گوش و بینی بریده را، صدای زنان و دختران آواره وطن را که درغربت وعقب درب دیگران خشونت های جدید و دردهای بی پایان نو را تجربه می کند.
هموطنان عزیز !
کشورما طی ۴ دهه اخیر بسترداغ جنگ و خشونت های ظالمانه وغیرانسانی
ناشی ازآن بوده است، وهموطن ما آماج این خشونت ها قرارگرفته اند.
ملت ما درکل قربانی جنگ دیگران ، انتحار وانفجار، بی مصوونیتی ،عدم حکومت قانون ، فقر وحشتناک ، بی کاری ، بی سوادی ، سلاح سالاری وبیداد زورمندان وحکام ظالم وحکمروایان غیرمتعهد ، ناکارا و بی کفایت ،نظام غیرعادلانه ، حضورمافیای موادمخدر و مداخله بیگانان گشته اند، که زنان به مثابه بی دفاع آسیب پذیرترین قشر اولین قربانیان این خشونت ها بوده اند و برعلاوه بارسنگین خشونت جنسیتی ،خانواده گی ،اجتماعی و خشونت فرهنگ پدرسالاری حاکم برجامعه را بدوش می کشند.
خواهران وبرادران ؛
ما راه رفع خشونت دربرابر زنان را دربه کنار ساختن عوامل آن می دانیم:
خواستارقطع جنگ، تامین صلح عادلانه وپایدار درکشورخود هستیم . از دولت افغانستان می خواهیم تا مسوولیت ارایه تضمین های مطمین حقوقی و آزادی های زنان ، ارتقای سهم آنان درهرعرصه های زنده گی رامتعهدانه به عهده گیرد.
ما دموکراسی را اکیدا یگانه بدیل دربرابرافراط گرایی می دانیم و خواستار نهادینه شدن آن هستیم. پیمانه حضورزنان درپروسه های احتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی رامقیاس سنجش دموکراسی دانسته ، با این باوریم که بدون شرکت گسترده زنان هیچ گونه آزادی و دموکراسی کامل ممکن نیست.
در این روز یکبار دیگربه هرزن هموطن رو می آوریم و ضرورت مبرم تشکل درصفوف یک جبش گسترده ومستقل زنان را به مثابه شرط اول رسیدن به آرمان های بزرگ زنان افغانستان مطرح می سازیم.
حق گرفته می شود، حق داده نمی شود و بدین باوریم که تنها مبارزه شکیبا، باورمند ومتحدانه پیروزی آوراست.
نابود باد خشونت!
داکترشفیقه رزمنده
رییس همایش اروپایی زنان
بامداد ـ فرهنگی و اجتماعی ـ ۱/ ۱۷ـ ۲۲۱۱