اصيلـه مـــور
فرښته وه په جاموكي د انسان
لكه ستوري ځليدله په آسمان
د مظلوم اولس آوازيى رااوچت كړ
د ظالــم په اندامــو راغـي لــړزان
چي د ښځو د حقوقو ننگه يى وكـړه
نوم يى پاتي شو تاريخ كي جاويدان
عدالت او سوله هيله يى وه وطن كــي
د هيواد هرزيارايستونكي و پري گران
داد هــر ډول تبعيضه ځني پــاكــه
ورته گران وه د وطن هريو انسان
دا دخلكو او وطن اصيله مور وه
لا ړه ، لا ړه له دنيا نه په آرمان
د دعا لاسونه پورته كړي ملگرو
روح دي ښادوي، تل ژوندي دي وي آرمان
(ياسمين زيارمل)
بامداد ـ فرهنگی واجتماعی ـ ۲ /۱۶ ـ ۱۱۰۹