سلاح کیمیاوی در کدام کشورها تولید می‌شود ؟
محمد کرباسی
انسان موجود هوشمندی است؛ این هوش و استعداد را حتا در جنایت‌هایش هم می‌توان دید. حتماً آدم‌های باهوش یا حتا نابغه‌ای بوده‌اند که از استعداد شان بیشتر از یک قرن قبل برای ترکیب و تولید موادی استفاده کردند تا هرچه می‌توانند همنوع خود را بیشتر و سریع‌تر بکشند.
در آن آزمایشگاه‌های مخوف زمان جنگ جهانی اول آن کسانی که نامشان را دانشمند گذاشته بودند ساعت‌ها شبانه روزی کار و فکر می‌کردند تا ماده‌ای مرگبارتر بسازند. استفاده از مواد کیمیاوی برای جنگ و کشتار در جهان سابقه طولانی دارد و حتا ۴۰۰ سال پیش از میلاد مسیح اسپارتی‌ها با استفاده از بمب‌هایی که بخار گوگرد را در هوا پخش می‌کرد سربازان آتن را مجبور به فرارکردند. نخستین استفاده از تسلیحات کیمیاوی به شکلی که امروز در دنیا شناخته شده است، در جنگ جهانی اول صورت گرفت. در جریان این جنگ توپخانه‌های المان، فرانسه و انگلیس از گاز کلر، خردل و فسژن استفاده می‌کردند. با شلیک توپخانه این مواد در جبهه دشمن به وسیله باد پخش می‌شد تا افراد بیشتری کشته و مجروح شوند. اما ۹۹ سال پیش در چنین روزی بود که برای نخستین‌بار به صورت گسترده و در مقیاس وسیع، المانی‌ها در نبرد ایپر با استفاده از تسلیحات کیمیاوی ۱۵ هزار نفر از نیروهای بلژیک و متحدین را کشتند. ۲۲ اپریل(۲ ثور) سال ۱۹۱۵ در واقع سرآغاز سیاه پرونده دردناک استفاده از تسلیحات کیمیاوی در جهان به‌عنوان سلاح کشتارجمعی بود که هنوز هم درجهان ریشه کن نشده است.
آنها که از کشتار پولدار می‌شوند
در موارد مختلفی از تسلیحات کیمیاوی برای کشتار جمعی استفاده شده است اما این همه مواد کیمیاوی که هر روز بعضی شیمی‌دان‌ها و محققان نوع مرگبارتری از آن را می‌سازند از کجا می‌آیند؟ آن باهوش‌های بی‌رحم که هر روز ترکیب مرگبارتری را می‌سازند کجا هستند و پول فروش این تسلیحات بیشتر به جیب چه کسانی می‌رود؟
واقعیت این است که شرکت‌های مهم تولید‌کننده و فروشنده تسلیحات کیمیاوی همیشه سعی کرده‌ا‌ند مخفی بمانند و در پوشش‌های مختلف حتا تولید‌کننده واکسین کارشان را انجام دهند! شاید آنطور که روزنامه نیویورک‌تایمز نوشته مهم‌ترین سند در رابطه با این شرکت‌ها هنوز پرونده ۱۲ هزار صفحه‌ای اعلام تسلیحات کیمیاوی عراق به سازمان ملل به حساب آید. عراق که با استفاده از تسلیحات کیمیاوی علیه ایران و مردم خودش در حلبچه پرونده سیاهی دارد در گزارش اعلام تسلیحات کیمیاوی خود فهرستی از خرید‌های کیمیاوی خود را با نام شرکت‌ها و میزان آن به سازمان ملل اعلام کرد. این پرونده به‌خاطر فاش نشدن نام این شرکت‌ها علنی نشده اما در دنیای امروز هیچ رازی نمی‌تواند مخفی بماند.
روزنامه نیویوک تایمز در گزارشی درباره این پرونده به نقل از منابع آگاه به بخشی از این مدارک دست پیدا کرده که نگاهی به آن می‌تواند هر کسی را با کشورهای اصلی تولید‌کننده تسلیحات کشتارجمعی آشنا کند.صدام تلاش زیادی برای خرید بیشتر تسلیحات کیمیاوی و مواد مرگبارتر داشت. در پرونده عراق نام ۳۱ شرکت اصلی خارجی وجود دارد که از فروشندگان بزرگ تسلیحات کیمیاوی در جهان به حساب می‌آیند. به گزارش نیویورک تایمز، اکثر این شرکت‌های بزرگ و اصلی اروپایی هستند. ۱۴ شرکت و فروشنده تسلیحات کیمیاوی المانی، ۳ شرکت از هلند و سوییس و ۲شرکت از فرانسه و اتریش بوده‌اند.
در میان تولید‌کننده گان تسلیحات کیمیاوی در کنار اروپایی‌ها شرکت‌های کیمیاوی مهم آمریکا هم وجود دارند. در فهرست اعلامی عراق، نام ۲ شرکت که مقر یکی از آنها در تنسی و دیگری در مریلند است به چشم می‌خورد. در میان شرکت‌های بزرگ تولید‌کننده تسلیحات کیمیاوی که به عراق فروش زیادی داشتند ۲ شرکت المانی در قلب اروپا نقش جدی داشتند. Preusag که گزارش‌ها نشان می‌دهد به تنهایی ۳۰ تن تسلیحات کیمیاوی به دولت صدام فروخته و اکنون به TUI تغییر نام داده است.
Hoechst شرکت دیگر المانی بوده که ۱۰ تن مواد کیمیاوی برای تولید گاز سارین به عراقی‌ها تحویل داد. Karl - Kolb، ایلوت پلنت، تیسن رایشتنال تکنیک، رمالایور تکنیک و مؤسسه شیمی لایپنریگ از دیگر شرکت‌های المانی بوده‌اند که در کنار فهرست شرکت‌های هلندی، فرانسوی، انگلیسی، بلژیکی، سوییسی و امریکایی قرار می‌گیرند که برای پول دست به هر کاری زده‌اند. پرونده عراق مشت نمونه خروار است اما به خوبی نشان می‌دهد که بیشتر تولید‌کننده گان تسلیحات کیمیاوی در جهان را شرکت‌های اروپایی تشکیل می‌دهند.
سایه شومی که ادامه دارد
بر سر جریان سوریه بار دیگر مساله تسلیحات کیمیاوی در جهان داغ شد و خیلی‌ها یاد این مساله همیشه گی نبردهای امروزی جهان افتادند. کنوانسیون بین‌المللی منع تسلیحات کیمیاوی مهم‌ترین معاهده بین‌المللی منع تولید، انباشت و استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی و جنگ افزارهای کیمیاوی است که در ۱۳ جنوری ۱۹۹۳ ترسایی در پاریس و نیویورک به تصویب نمایندگان ۱۶۵ کشور عضو سازمان ملل متحد رسید. باوجود پیوستن سوریه اما هنوز ۶حکومت ازجمله اسراییل در دنیا هستند که همچنان این کنوانسیون را امضا نکرده‌اند.
در میان کشور های که این کنوانسیون را امضا نکرده‌اند تنها اسراییل است که پرونده قطور استفاده از تسلیحات کشتارجمعی را دارد. استفاده علنی از بمب‌های فسفر سفید در حملات علیه نوار غزه تنها یک برگ از این پرونده است. تاکنون اما مجامع بین‌المللی هیچ فشاری بر اسراییل در این رابطه مانند پرونده تسلیحات هسته‌ای آن وارد نکرده‌اند تا این کشور را مجبور به امضای کنوانسیون منع تسلیحات کیمیاوی کنند.
بامداد ـ دیدگاه ـ۱۴/۳ـ ۲۳۰۴