هشتم مارچ نماد آزاده گی و مبارزه دادخواهانه

هشتم مارچ نماد آزاده گی و مبارزه دادخواهانه

مثل اش بجهان مادر گیتی نزاد

تاریخ ندارد به مانند ش یاد

یاد او گرامی همی روحش شاد

این مادر خادم وطن راتب زاد

عبدالو کیل کوچی

تجربه مبارزات ملی مبین این حقیقت است که تنها با پیگیری مبارزه مشترک ودرآمیختن نیروهای مردم میتوان به زنده گی واعمال قدرت وتوطیه استبداد ،ارتجاع واستعمار خاتمه داد باید جداً خاطر نشان ساخت که دشمنان خلق افغانستان پیوسته از اتحاد نیروهای ملی در وحشت اند وهمیشه با تغیر چهره ها دست بکار اند که مبارزین صدیق راه آزادی را مشغول زد و خورد داخلی شان کنند و دایم در حال تفرقه نگهدارند .اصولی ترین مدافعان خلق وطن را از مردم ودیگر نیروها ی ملی منفرد سازند . ما معتقدیم که ایجاد اتحاد تمام نیروهای وطنپرست مشکلات عظیمی در پیش رو دارند و صلح برای همه بشریت جز آن نیروهای ارتجاعی که موقتاً از جنگ سود می برند شعار وخواست عمومی است برکلیه نیرو های مترقی وصلح دوست جهان است که با تمام وسایل دست داشته زمینه را برای یک صلح عادلانه و دایمی مساعد سازند .

بزرگان جهان زن را شهکار خلقت انسان ، ایجاد گر تمدن بشری ، پرورش دهنده نوابغ جهان ، آفرینش دهنده کارهای بزرگ ، کتاب مهر ومحبت ،همکار مردان تا مدارج عالی زنده گی ، کانون پرفروغ خانواده ، مرکز مهر، مظهر عشق ، نمایشگر پاکی، نمونه عطوفت ،سرچشمه عنایت ،سنگ بنا و آینده ساز جامعه ومیانیگرنجات خوانده اند .

واما او تنها یک زن نبود بلکه یک آموزگار ویک مادر بود ، مادر ایجاد وهستی ، مادر آموزش وپرورش ،مادر بنیادین مکتب انسانیت ،مادر راهیان مکتب آزاده گی ومبارزه، اساسگزار نهضت زن ،جنبش بیداری جامعه ، پرچمدار پرشور انقلابی راه عدالت و برابری ، مشعلدار راه ترقی وسعادت انسان و بلاخره مادر یک ملت بزرگ و سایر زحمتکشان ، وکیل ومدافع حقوق زحمتکشان شهرکابل وخادم مردم مستضعفان کشورو یکی از بنیانگزاران جنبش چپ ترقیخواهی وجریان دموکراتیک خلق افغانستان بود .

زنده یاد داکتر راتب زاد از همان آوان جوانی راه مبارزه برضد ظلم وبی عدالتی را در پیش گرفته بود و پرچم مبارزه را همچون شیر زنان ملالی ها ،زرغونه ها و زهراها وثریا ها برافراشته نگهداشته وبا احیای نهضت زنان کشور در سال ۱۳۴۴ خورشیدی برای نخستین بار سازمان دموکراتیک زنان افغانستان را بنیاد گذاشت ودر سال ۱۳۴۶ برای اولین بار در تاریخ افغانستان از هشتم مارچ روز جهانی زن تجلیل بعمل آوردند . داکتر اناهیتا راتب زاد بیشتر از نیم قرن عمر پربار خود را در راه مبارزه برای آزادی ، تامین حقوق بشر وحقوق عادلانه زنان کشور وقف نمود .

تحت رهبری زنده یاد دکتور اناهیتا راتب زاد ، زنان رنجدیده کشور به دور سازمان دموکراتیک زنان افغانستان بسیج گردیده با فراگیری فرهنگ مترقی و دانش مبارزه خیزش های اعتراضی برای تحقق خواسته های قشر زن راه اندازی گردید .سازمان دموکراتیک زنان افغانستان در عرصه دفاع از وطن همراه با مردان مبارز وطنپرست در جبهات جنگ برضد ارتجاع واستکبار جهانی شجاعانه رزمیده واز خود حماسه ها آفریدند .

همچنان زنان در عرصه فرهنگی وکلتوری کمپاین آموزش زنان را دربخش آموزش وپرورش براه انداخته وبه منظورتحصیلات عالی داخل وخارج کشور بسیج نمودند و در بخش اقتصادی حضور پربار زنان را در کار های تولیدی و صنعتی مساعد ساخته ودرعرصه اجتماعی با تاسیس شورا های زنان درمحلات در جهت تامین حقوق مدنی واجتماعی ، مشارکت در نهاد سه گانه دولت وقانونگذاری ، کارهای پرثمری انجام داده شد. این همه دستاوردهای ثمربخش به ابتکار رهبری واعضای سازمان دموکراتیک زنان افغانستان ثبت تاریخ مبارزات قهرمانانه زنان افغانستان گردید .

گرچه تاریخ مبارزات آزادی خواهی ،مشارکت اجتماعی وجنبش فکری زنان را در امریکا به ۱۷۵۰ و۱۷۷۷ودر اروپا به ۱۷۸۹ ترسایی می دانند ولی زنان از بدو پیدایش خود به مبارزه دادخوهانه در برابر ظلم ، بی عدالتی ها ، انواع تبعیض وتعصبات جنسیتی ،نابرابری حقوق ،قشر مفتخورظالمان ، زن ستیزان ومرد سالاران دست به مبارزه بی امان زده اند. بگواهی تاریخ ، جنبش رهاییبخش زنان پراز فراز ونشیب ، حوادث وخیزش ها و تلاش های سیاسی و اجتماعیست .

قشر زن ازهزاران سال تا بدینسو در برابر هر گونه موانع قدعلم کرده با ایجاد تغیر وتبدل نقش زن در مبارزه بخاطر رهایی از قید اسارت برجسته گردیده که با صنعتی شدن شغل و نظام تولیدی کارخانه وجهانی شدن سرمایه وظهور عصر تجدد در تضاد با نابرابری و استثمار ،درفاع از حقوق حقه زن ، پرچم مبارزه را علیه ارتجاع و استبداد برافراشته نگهداشته اند .

در کشور ما افغانستان پس از فروپاشی حاکمیت حزب دموکراتیک خلق افغانستان وسازمان دموکراتیک زنان افغانستان با رویکار آمدن دولت های تنظیمی وتکنوکرات های تحت الحمایه بار دیگر جنبش ترقیخواهی زنان به چالش های خطرناک روبرو گردید سیستم مرد سالاری و رسم زن ستیزی بار دیگر دامنگیر قشر زن شد که در اثر آن حقوق بشر بشکل کل ؛ وحقوق زنان بطوراخص پامال ولگدکوب گردید . از آن به بعد زن دراسارت قسی القلب ترین وستمگر ترین گروها و در زیر پاشنه های وحشت وبربریت قرار گرفت ودر راستای جنگ خانمانسوز چهار دهه و گذشته از آن در چند سال اخیر با هجوم گروه های تروریستی در کشور، زنان همچون برده وار تحت ستم مستدام زورگویان سیه دل ودر میان مرگ وزنده گی نفس میکنند .

در حال حاضر بدوام جنگ نیابتی و تحمیلی پاکستان و قدرت های دیگر زن ومرد افغانستان در زیر بار ستمگری های وحشت بار دوره حجر با انواع ظلم وتجاوز دست وپنجه نرم میکنند. یگانه راه حل برای نجات مردم ، همانا همبسته گی ملی واتحاد دلسوزانه وتعهد وطنپرستانه کلیه نیروهای داد خواه وطندوست در یک جبهه بزرگ میهنی خواهد توانست وطن را از حالت بد بختی نجات دهد .

بامداد ـ دیدگاه ـ ۱/ ۱۸ـ ۰۸۰۳

دیدگاه های ارایه شده اندیشه و نظر نویسنده را بازتاب می دهـد. دیدگاه های حزب متحد ملی ترقی مردم افغانستان در اسناد و اعلامیه های رسمی آن انعکاس یافته است .

استفاده از مطالب بامداد با ذکر ماخذ آزاد است.