امریکا علیه دولت های مترقی امریکای لاتین

اسکار مارتینز معاون شعبه روابط بین المللی کمیته مرکزی حزب کمونیست کوبا  گفت و گوی دلچسپی را با روزنامه  المانی « یونگه ولت» انجام داده است که  اینک بخش های از آنرا جهت آگاهی خواننده گان صفحه پیشکش میداریم.

یونگه ولت: در سال آینده کنفرانس سران و نخست وزیران کشورهای امریکا در پاناما برپا می گردد. کوبا نیز برای نخستین بار به این گردهمائی دعوت شده است.

مارتینز: بله، دولت پاناما از کوبا دعوت کرد و کوبا هم با خرسندی دعوت را پذیرفت.

یونگه ولت:  احتمالا باراک اوباما، رئیس جمهور امریکا نیز در این کنفرانس حضور خواهد یافت. امکان آن هست که با این دیدار مناسبات کوبا و ایالات متحده امریکا به مناسبات عادی تبدیل شود؟

مارتینز: دست کم فرصتی است برای گفت و گوی رودر رو، که شاید هم به معنی نوعی نزدیکی باشد. ولی برای عادی شدن مناسبات هنوز مقدمات بسیاری باید فراهم شود. درغرب این تصور هست که گویا محاصره اقتصادی کوبا اندکی کاهش یافته است، اما عکس آن درست است. در سالهای اخیر محاصره کوبا تشدید هم شده است. درست در بخش مالی وضع وخیم هم تر شد، واقعیت این است که هرنوع مبادلات مالی کوبا با بانک ها و موسسات خارجی تحت تعقیب قرار می گیرد. این یک جنگ مالی با کوباست و همین خود حل مسایل را دشوارتر می سازد.

فقط میان سالهای ۲۰۱۰ تا  ۲۰۱۳  ترسایی سی و شش موسسه مورد تضییقات امریکا قرار گرفتند. آخرین مورد موسسه فرانسوی BNP Paribas است که محکوم به پرداخت ۹ میلیارد دلار شده، که حداکثر مجازاتی است که تا اکنون مقررشده است.

یونگه ولت:  واکنش اتحادیه اروپا به این نوع تحریم ها چگونه است، تحریم هایی که ناقض مقررات اروپایی است؟

مارتینز: واکنش اروپا در برابر این امر ضعیف است. ما فکر می کردیم که واکنش سازمان های مربوطه در برابر این تصمیمات حاد و نامناسب علیه یک بانک اروپایی سخت خواهد بود. اما اعتراض دولت های اروپایی به شدت مجازات است نه به اصل آن.

یونگه ولت:  در عین حال کوبا و اتحادیه اروپا برای عادی کردن مناسبات خود شان با یکدیگر مشغول مذاکره هستند. مذاکرات در چه مرحله است؟

مارتینز: تا به حال دو بار مذاکره صورت گرفته است. یکبار در بروکسل و یکبارهم در هاوانا. هدف مذاکرات برطرف ساختن دخالت های تبعیض آمیز است که از سالهای دهه ۹۰ تا کنون ادامه دارند و با وضع کنونی جهان بی ارتباط هستند. گرچه روند مذاکرات کند است ولی پیش می رود، چون در اتحادیه اروپا بازیگرانی هستند که کمک عینی برای پیشرفت موفقیت آمیز مذاکرات نمی کنند. برخی از کشورها – که فعلا نمی خواهم نامشان را ببرم – تلاش می کنند تا مذاکرات را مختل سازند. خوشبختانه بخش عمده کشورها و دولت های اتحادیه اروپا خواستار گفتگو هستند.

یونگه ولت:  چند روز پیش کوبا اعلام کرد که برای مبارزه با اپیدمی ابولا ۱۶۵ پزشک و پرستار به سیرالیون اعزام خواهد کرد . اندک زمانی پس از آن امریکا اعلام کرد که به افریقای غربی سرباز خواهد فرستاد. ارتش المان نیز قصد اعزام نیروی نظامی به افریقای غربی دارد. چرا یکی پزشک می فرستد و دیگران سرباز؟

ماتینز: اینجا دو نظام در برابر هم قرار دارند. تکیه یکی بر همبستگی انسانی و عدالت است ما برای ساختن این –ساختمان سوسیالیسم – تلاش می کنیم. در سوی دیگر نظامی قرار دارد که در عرصه اقتصادی فقط در پی کسب سود است و در زمینه سیاسی تلاش می کند تا خلقها را تحت فشار بگذارد.

سیاست کوبا این است که در مورد مسایل مهم زنده گی، مانند مبارزه با بیماریها از هیچ اقدام ممکنی کوتاهی نکند تا از این طریق به انسانها کمک کند. کوبا همیشه این خط مشی را با قاطعیت دنبال کرده است. بعنوان مثال هاییتی را در نظر آوریم. چند ین بریگاد طبی کوبا در آنجا فعال هستند ولی در سال ۲۰۱۰ ترسایی که زلزله آمد؛ کوبا بر دامنه تلاش های خود افزود و در چهارچوب ALBA  ( اتحادیه بولیوی برای خلقهای امریکای خودمان ( لاتین) یک برنامه امدادی عرضه کرد که در آن کوبا و ونزویلا کمک های خود را برای نجات انسان ها هماهنگ می سازند.این سیاست کوبای انقلابی است که هسته انساندوستانه انقلاب را تحکیم می کند.

یونگه ولت:  شما از « اتحادیه بولیوی برای خلقهای امریکای خودمان» نام بردید که در سال ۱۹۹۴ بابتکار فیدل کاسترو و هوگوچاوز تشکیل شد و در ماه دسامبر سال جاری ده سال از تاسیس آن می گذرد. سیر تکاملی این اتحادیه از آن زمان تا کنون چگونه بوده است.؟

مارتینز: بنظر من هر اتحادیه ای از این نوع و نیز سیر تکامل یکپارچگی امریکای لاتین برای رسیدن به مرحله پختگی به گذشت زمان نیاز دارد. «آلبا» نخستین پروژه برای رشد یکپارچگی امریکای لاتین بود، که از جمله تلاش می ورزد تا اقتصاد های ما متقابلا مکمل یکدیگر باشند. در درجه اول کشورهای عضو از اتفاق نظر سیاسی برخوردارند. افزون براین، باید بر همبستگی کشورهای عضو و کمک های متقابل آنها به یکدیگر تکیه کرد. آنچه برای ما اهمیت حیاتی دارد این است که « آلبا» به رشد خود ادامه دهد و ونزویلا برغم حمله متقابل امپریالیسم امریکای شمالی و الیگارشی ونزویلا بتواند به راه خود ادامه دهـد. اگر فرض کنیم روند انقلاب در ونزویلا قطع شود، «آلبا» و روند یکپارچگی هم از بین خواهد رفت. و این ضربه بسیار سنگینی برای امریکا ی لاتین و جهان خواهد بود.

یونگه ولت:  در سالهای گذشته، بویژه پس از درگذشت هوگو چاوز رییس جمهور ونزویلا ، چنین بنظر می رسید که روند انقلاب شتاب خود را از دست داده است، این تصور درست است؟

مارتینز: فراموش نکنیم این روند انقلابی در آغاز خواهان تغییر نظام نبود. ونزویلا همواره از امکاناتی برای کشور بهره می گیرد که در درون نظام سرمایه داری است و همچنین در عرصه هایی دست به اصلاحات زد که مردم بشدت از آن در رنج بودند. ولی ونزویلا و همچنین دیگر کشورها در آغاز اندیشه های راه جویانه هستند که این روند را چطور می توان به روند ساختن سوسیالیزم هدایت کرد. برخی آن را سوسیالیسم قرن بیست و یکم می نامند، ما آنرا سوسیالیزم در قرن های بیستم و بیست و یکم می نامیم.

بنظر من رشد قدرت اپوزیسیون و افزایش تضادها در جامعه ونزویلا در درجه اول ناشی از حمله متقابل امپریالیسم است. یک استراتیژی امپریالیسم امریکای شمالی که منحصر به مقابله با کشورهای امریکای لاتین هم نیست بلکه استراتژی جهانی آنست که ما آن را «شیوه های جنگ غیرمتعارفی» می نامیم.

۱- آفریدن شیوه ای برای تخریب ایدیولوژیک

۲- بدست آوردن نفوذ سیاسی است،

۳- ایجاد بی ثباتی است.

۴- هدایت جامعه بسوی افراط گرایی

۵- تغییر رژیم

با این استراتیژی چنین بنظر می رسد که امریکا بیرون از این جریانات قرار دارد. وقتی توده ها در ونزویلا علیه دولت بپا می خیزند چنین بنظر می رسد که این روندی است بدون دخالت خارجی. ولی واقعیت درست عکس این است. در این کشمکش امریکا ناپیدا است اما در واقع برنامه ای پیاده می شود که آنها برای مقابله با انقلاب تدارک دیده اند.

در حال حاضر امریکا تلاش می کند با سوق دادن توجه به وضع مشکلات اقتصادی کوبا تخریب ایدیولوژیک – سیاسی را تشدید کند. امریکا می کوشد تا با اعزام افرادی از امریکای شمالی و امریکای لاتین، رهبران جوانی پرورش دهـد که به مخالفت با مناسبات حاکم بر کوبا بپردازند و برخلاف خواست مردم کوبا مناسبات قدرت را تغییر دهند. این یک استراتیژی علیه ماست، علیه ونزویلاست و علیه کشورهای امریکای لاتین است.

یونگه ولت:  فکر می کنید دولت های امریکای لاتین به پاسخ درست برای مقابله با این استراتیژی دست یافته اند؟

مارتینز: من فکر می کنم که دول امریکای لاتین و بویژه نیروهای مترقی که با آنها همپیمان هستند دقیقا می دانند که داشتن یک استراتیژی برای مقابله با این سیاست امریکا و مقابله با راستگرایان بسیار ضروری است . ثانیا باید شرایط را برای توسعه اقتصاد و برنامه های اجتماعی باز هم بهبود بخشند. سوم آن که باید واقعاً خواستار یکپارچگی امریکای لاتین گردند. در این حالت است که می تواند یک جبهه مقاومت در برابر عملیات غرب بوجود آید.

 ر.نافعی/ هفته

بامداد ـ دیدگاه ـ۱۴/۲ـ ۳۰۰۹